Jestem przewlekle chory: czy ZOL może mnie wypisać bez mojej zgody? [Porada eksperta]

Jestem pacjentem ZOL-u. Po 10 miesiącach pobytu mój stan zdrowia się pogorszył. Dowiedziałem się, że planowany jest mój wypis, poinformowała mnie dyrektor zakładu i zaproponowała przeniesienie do domu pomocy społecznej, na co się nie zgodziłem. Z tego, co mi wiadomo, wypisywani są pacjenci, których stan zdrowia się poprawił. Na moje pytanie: dlaczego? Usłyszałem, że muszę zwolnic łóżko, bo są bardziej chorzy ode mnie, tzn."leżący", że NFZ "naciska", żeby robić wypisy, bo na OIOM-ach jest dużo obłożnie chorych. Ja jeszcze nie jestem obłożnie chory, bo gdybym był, to bym mógł zostać. Choruję na adrenomieloneuropatię, postępującą chorobę centralnego układu nerwowego, mam niedowłady spastyczne koniczyn górnych i dolnych; dolnych bardzo nasilone, poruszam się z ogromnym trudem i bólem przy pomocy balkonika, nie potrafię oderwać nóg od podłoża, spastyczność obejmuje także brzuch i plecy i ból w tych miejscach, choroba prowadzi do niedowładu całkowitego. Czy ZOL ma jakieś podstawy prawne, aby mnie "zmusić" do wypisu? Jakie ja mam prawa w tym względzie i czy mogę się odwołać?

Zakład Opiekuńczo-Leczniczy zgodnie z art 29 ustawy o działalności leczniczej może wypisać pacjenta. ZOL jest stacjonarnym oddziałem zapewniającym całodobową opiekę osobom, które nie wymagają hospitalizacji, ale ich stan zdrowia i stopień niepełnosprawności nie pozwala na przebywanie w swoim środowisku domowym. Są to osoby z dużymi deficytami w samodzielnej opiece i pielęgnacji, które nie kwalifikują się do leczenia szpitalnego, ale wymagają stacjonarnych świadczeń pielęgniarskich i rehabilitacji prowadzonych pod nadzorem lekarza.

Pobyt w zakładzie ma charakter określony lub stały. Celem pobytu jest poprawa stanu zdrowia, zapobieganie powikłaniom wynikającym z procesu chorobowego i unieruchomienia, aktywizacja i usprawnienia ruchowe, zapewnienie bezpieczeństwa i opieki.

Wypisanie pacjenta ze szpitala albo innego podmiotu leczniczego (działalność realizacji całodobowych i stacjonarnych świadczeń zdrowotnych), jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, następuje: 1) jeśli stan zdrowia pacjenta nie wymaga dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych w danym podmiocie; 2) na żądanie pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego; 3) kiedy pacjent w rażący sposób narusza porządek/zakłóca przebieg udzielania świadczeń zdrowotnych, a nie ma obawy, że odmowa lub zaprzestanie udzielania tych świadczeń może spowodować bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jego życia lub zdrowia albo życia lub zdrowia innych osób. Może się zdarzyć, że pacjent będzie uważał, że jego stan zdrowia wymaga dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych w szpitalu albo innym przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju całodobowe i stacjonarne świadczenia zdrowotne. Wówczas - zgodnie z art. 30 ust. 4 - pacjent ten ponosi koszty pobytu, począwszy od upływu terminu wyznaczonego przez podmiot leczniczy, niezależnie od uprawnień do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych określonych w przepisach odrębnych.

Podstawa prawna: Ustawa o działalności leczniczej ( Dz. U. z 2015 poz. 618 ).