Opryszczka

Opryszczka to choroba zakaźna wywoływana przez wirus opryszczki HSV1 i HSV2. Zarażenie może przebiegać bezobjawowo lub wywoływać silne, skórne zmiany. W zależności od rodzaju wirusa objawy mogą się pojawić w okolicy ust i nosa (głównie HSV1) albo w otoczeniu narządów płciowych (HSV2). Wirus wnika poprzez błony śluzowe, dlatego najłatwiej zarazić się nim podczas bezpośredniej styczności z drugą osobą, np. pocałunku lub kontaktu seksualnego.

Zmiany na ustach to nie tylko krostki, grudki, pęcherzyki, pęknięcia, ale też wszelkiego rodzaju plamki i przebarwienia. Czasem zmiany na ustach to jedynie problem estetyczny, któremu łatwo przeciwdziałać, ale zdarza się również, że mogą one wskazywać na poważniejszą chorobę. Warto umieć rozpoznać najczęstsze typy zmian na ustach, a także wiedzieć, jakie są ich przyczyny i jak je leczyć.
Domowe sposoby na opryszczkę są tanie i zawsze pod ręką. Pomogą złagodzić ból, świąd i uczucie pieczenia, choć nie dają gwarancji wyleczenia. Czy istnieje sposób na opryszczkę w 1 dzień? Przeczytaj, jakie są domowe sposoby na opryszczkę.
Nawracająca opryszczka może naprawdę uprzykrzyć życie. Opryszczka na ustach to nie jednorazowy problem, który może zniknąć po kilku dniach. Raz nabyty wirus HSV pozostaje już z nami na zawsze, powodując kolejne wyrzuty wirusa w momencie osłabienia organizmu. Na szczęście ilość pojawiających się opryszczek można zminimalizować. Warto wiedzieć, jak to zrobić.
Wirus opryszczki zwykłej (HSV - herpes simplex virus lub HHV - human herpesvirus) występuje powszechnie, a zarażone osoby często nie zdają sobie sprawy z jego obecności w organizmie. Jakie są drogi przenoszenia wirusa i kiedy może dojść do zakażenia HSV? Czy choroby przez niego wywoływane są groźne?
Opryszczka wargowa nie tylko szpeci, ale również boli i drażni. Towarzyszą jej swędząca wysypka i ból w okolicach ust, które są pierwszymi objawami opryszczki wargowej, wywołanej przez wirusa HSV1. Można się nią zarazić, choć atakuje zwykle osłabiony organizm. Sama opryszczka nie jest groźna, ale wywołane nią powikłania - już tak, dlatego opryszczkę trzeba leczyć i zapobiegać jej nawrotom.
Acyklowir jest lekiem przeciwwirusowym stosowanym zarówno wewnętrznie w formie np. tabletek, jak i zewnętrznie w postaci maści. Najpowszechniejszym wskazaniem do przyjmowania tej substancji jest infekcja wirusa opryszczki oraz ospa wietrzna. Lek wykorzystywany jest również w leczeniu innych chorób wywoływanych przez wirusy. Jak działa acyklowir? Jakie są wskazania do stosowania acyklowiru? Kiedy nie należy przyjmować acyklowiru?
Opryszczka potrafi uprzykrzać życie, powoduje dyskomfort i szpeci. Dlatego warto pozbyć się jej jak najszybciej, również wykorzystując dostępne sposoby domowe. Jedną z nich jest papka z sody oczyszczonej. Czy zastosowanie sody pomaga w walce z uporczywym "zimnem"?
Opryszczka jamy ustnej, czyli opryszczkowe zapalenie jamy ustnej, dziąseł i gardła, to choroba, którą najczęściej rozpoznaje się u dzieci między pierwszym a piątym rokiem życia. Opryszczka jamy ustnej jest bardzo groźne dla dzieci, gdyż może dać powikłania. Jakie są przyczyny i objawy opryszczki jamy ustnej? Na czym polega leczenie?
Opryszczka to efekt zarażenia wirusem herpes simplex. Wywołuje on nie tylko popularną opryszczkę wargową czyli tzw. zimno czy skwarkę na ustach (HSV 1), ale też opryszczkę narządów płciowych - wysyp bolesnych pęcherzyków na genitaliach (HSV 2). Opryszczka może też wywołać poważniejsze zmiany w organizmie. Czym są zakażenia opryszczkowe wywołane przez wirusa HSV? Czy leczenie opryszczki jest skuteczne?
Groźnymi chorobami można się zarazić na różne sposoby - nie tylko przez kontakty seksualne. Niekiedy wystarczy pocałunek, aby doszło do zakażenia mononukleozą czy opryszczką. Jakie środki ostrożności należy zachować, żeby nie zarazić się chorobami przenoszonymi przez pocałunki?
Infekcje intymne dają charakterystyczne objawy - to między innymi świąd, pieczenie okolic intymnych, upławy, ból przy stosunku. To może być chlamydioza, grzybica, rzęsistkowica, waginoza czy opryszczka narządów płciowych. Wystarczy spadek formy, by wykorzystały to mikroby wywołujące intymne zakażenia. Jakie są najczęstsze infekcje intymne i jak sobie z nimi poradzić?
Gdybyśmy nie potrzebowali włosów łonowych, to ewolucja naturalnie by je wyeliminowała. Ale faktem jest, że pełnią one istotną rolę w ochronie miejsc intymnych przed szkodliwymi patogenami, takimi jak bakterie, wirusy i grzyby, które mogą prowadzić do infekcji. Moda na pozbywanie się ich trwa i cieszy się dużą popularnością. Jednak nie zawsze jest bezpieczna dla zdrowia.

Do aktywacji wirusa opryszczki dochodzi najczęściej w okresie, kiedy organizm jest osłabiony. Może to wynikać z przewlekłego stresu, niedożywienia lub wyziębienia. Niekiedy wystarczy nadmierna ekspozycja na światło słoneczne lub zakażenie bakteryjne, które chwilowo osłabia układ odpornościowy. Jako przyczyny zwiększające ryzyko opryszczki wymienia się również menstruację oraz przyjmowanie leków immunosupresyjnych.

Warto pamiętać, że zmiany opryszczkowe mogą przenieść się z jednego rejonu ciała na inny.

Do typowych początkowych objawów opryszczki zalicza się zaczerwienienie skóry i swędzenie. Następnie w zarażonej okolicy pojawiają się niewielkie, drobne grudki, które pieką i swędzą. Z biegiem czasu mogą się stać bardzo dokuczliwe, pękać i prowadzić do powstania miejscowych nadżerek. U dzieci często występuje też podwyższona temperatura i powiększone węzły chłonne.

Leczenie opryszczki przebiega na wielu płaszczyznach. Miejscowo stosuje się środki osuszające i odkażające, a także antywirusowe. W przypadku osób o obniżonej odporności (stosujących immunosupresanty) sprawdzoną metodą jest również podawanie wlewów dożylnych. Terapia powinna również objąć suplementację witaminami z grupy B. Obecnie nie ma szczepionki przeciwko wirusowi powodującemu opryszczkę.

Opryszczka jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży, ponieważ może dojść nawet do przeniesienia wirusa z organizmu matki na płód.

Zmiany opryszczkowe najczęściej ustępują w czasie od 7 do 10 dni, choć w niektórych przypadkach mogą utrzymywać się nawet do 2 tygodni. Poprzez stosowanie odpowiedniej terapii oraz dbanie o higienę (np. mycie rąk po wyjściu z toalety, unikanie pocierania oczu dłońmi) czas ten może ulec skróceniu.