Zdenerwowanie a zapominanie [Porada eksperta]

Moja córka w szkole wezwana do tablicy czy do odpowiedzi zapomina prostych rzeczy. W ławce zadania zrobi bez problemu, a przy tablicy denerwuje się. Ma to niekorzystny wpływ na oceny. Kiedyś śpiewała na akademiach w szkole - w jej głosie słychać było zdenerowanie. Teraz nie chce wystąpić na koncercie bo boi się, że zapomni nut (gra na instrumencie). Jak mogę jej pomóc?

Radzenie sobie ze stresem nie jest rzeczą łatwą. My - dorośli, też często mamy z tym kłopoty. Rzeczywistość jednak obfituje w sytuacje powodujące napięcia i każdy z nas musi nauczyć się, jak sobie w takich sytuacjach radzić. Dobrze, że nie zostawiasz córki samej z tym problemem. Jak pomóc, by nie dopuścić do zaniżenia samooceny i wycofania się dziecka z aktywności, która niesie ze sobą stresujące sytuacje? Po pierwsze utwierdzać córkę w przekonaniu, że umie, ma talent i warto się tym pochwalić. Po drugie porozmawiać o sytuacji z nauczycielami. Poinformować ich o blokadach nerwowych córki. Wyjaśnić, że obawiasz się, by Twoja córeczka nie zniechęciła się do nauki, nie miała poczucia krzywdy z powodu niższych ocen niż te, na które zasługuje etc. i poprosić o pomoc. Zwyczajnie poprosić, by pomogli oswoić dziecko z sytuacjami, w których oni uczestniczą, a nie Ty. Jeśli będzie Ci się dobrze rozmawiało, bo dostrzeżesz u nauczyciela zainteresowanie problemem i troskę o małego człowieka, poproś, by przy odpowiedzi ustnej częściej córkę chwalili w obecności klasy i łagodniej reagowali na brak odpowiedzi z jej strony. Delikatnie zapytaj, czy nie można by (przynajmniej przez jakiś czas) uprzedzać jej o tym, że będzie pytana z określonego tematu i częściej oceniać prace pisemne, które odczyta przed całą klasą. Może także byłoby córce łatwiej, gdyby miała możliwość odpowiedzi ustnej z ławki, bez wychodzenia na środek klasy, przed tablicę (to czasem pomaga skupieniu i stwarza poczucie mniejszej widowni). Nauczyciele są z reguły bardzo zabiegani, ale większość z nich to ludzie życzliwi dzieciom. Gdy widzą troskę rodziców i znają problemy ucznia, zwykle starają się pomóc. Po trzecie niezależnie od tego spróbuj nawiązać kontakt z psychologiem, który nauczy dziecko technik radzenia sobie ze stresem (terapia indywidualna albo grupowa). Myślę, że gdy uda się przełamać pierwsze lody, córeczce wróci pewność i wiara w siebie. Wówczas i problem koncertów powinien się rozwiązać.