Toczeń: przyczyny, objawy i leczenie tocznia
Toczeń to jedna z najbardziej złośliwych chorób. Do chwili obecnej nie wiadomo dokładnie co ją wywołuje, wiadomo natomiast, że organizm zaczyna atakować sam siebie, uszkadza nerki, serce, płuca. Nie rozpoznany i źle leczony toczeń rumieniowaty doprowadza do niewydolności wielu narządów. Przeczytaj albo posłuchaj jakie są objawy tocznia oraz jak przebiega jego leczenie.
Toczeń wciąż pozostaje chorobą mroczną, nieodkrytą. Mało o nim wiemy. Kolorowe gazety nie przepadają za tego typu dolegliwościami, a scenarzyści zazwyczaj wybierają choroby nowotworowe. Ci, którzy naprawdę walczą z toczniem mogą co najwyżej pokręcić bezradnie głową. Bo cudowna szczepionka nie istnieje, a życie z chorobą nie ogranicza się jedynie do regularnego odpoczynku.
Toczeń - przyczyny choroby
Toczeń rumieniowaty to w głębokim skrócie choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy zamiast wspierać organizm w walce z chorobą, sam zaczyna go atakować.
Przeczytaj koniecznie GRUŹLICA TOCZNIOWA SKÓRY
Co wywołuje chorobę? Do chwili obecnej nie wiadomo. Prawdopodobnie specyficzny zapis w genach, który można „obudzić” np. zbyt silną ekspozycją na słońce, przewlekłą infekcją wirusową czy stosowaniem przez długi czas pewnych leków, np. przeciwarytmicznych. Niektórzy uważają też, że winne mogą być doustne tabletki antykoncepcyjne. Ogólnie chorobę można podzielić na: toczeń rumieniowaty skórny (zewnętrzny) oraz toczeń rumieniowaty układowy, czyli wewnętrzny (organizm zaczyna uszkadzać kolejne narządy, m.in. nerki, serce, płuca, mózg).
Toczeń potrafi zaatakować w każdym wieku, bez względu na płeć, chociaż znacznie częściej chorują kobiety. Pojawia się na ogół między 20. a 40. rokiem życia, a jego najbardziej charakterystycznym objawem jest rumień w kształcie motyla na policzkach. Zmianom skórnym zazwyczaj towarzyszą bóle reumatyczne, mylone czasem z reumatoidalnym zapaleniem stawów.
W przypadku jakiegokolwiek podejrzenia choroby konieczne są specjalistyczne analizy, które pozwalają m.in. wykryć obecność przeciwciał przeciwjądrowych. Lekarz powinien zalecić też badania krwi, skóry, błon śluzowych, oczu, stawów, RTG klatki piersiowej, echo serca, USG jamy brzusznej, a nawet biopsję nerki oraz tomografię.
Rozpoznanie – kryteria
- rumień twarzy w kształcie motyla (na policzkach)
- rumień krążkowy (czerwone, łuszczące się zmiany skórne powodujące bliznowacenie)
- nadwrażliwość na światło
- owrzodzenia jamy ustnej
- zapalenie lub ból stawów – dotyczące co najmniej dwóch stawów, bez nadżerek w obrazie RTG
- zapalenie błon surowiczych – opłucnej lub osierdzia, stwierdzone w wywiadzie lub w chwili badania
- zmiany w nerkach – utrzymujący się białkomocz powyżej 0,5 g/dobę i/lub obecność wałeczków nerkowych w moczu
- zaburzenia neuropsychiatryczne – napady drgawek lub psychoza (po wykluczeniu przyczyn polekowych, metabolicznych, mocznicy)
- zaburzenia hematologiczne – anemia hemolityczna z retikulocytozą lub limfopenia (poniżej 1500 w 1 mm3), lub leukopenia (poniżej 4000 w 1 mm3), lub trombocytopenia (poniżej 100 000 w 1 mm3)
- zaburzenia immunologiczne
- przeciwciała przeciwjądrowe – w mianie uznanym za nieprawidłowe, badane metodą immunofluorescencji lub inną odpowiednią
Toczeń - rozpoznanie choroby
Wykrycie tocznia jest tak trudne, że Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne opracowało 11 kryteriów (w ramce powyżej) – spełnienie czterech z nich przemawia za rozpoznaniem tocznia.
U niemal połowy chorych z czasem pojawiają się zmiany w nerkach (obecność białka, czerwonych i białych krwinek oraz wałeczków w moczu). Choroba może doprowadzić do całkowitego ich uszkodzenia i nieodwracalnej niewydolności. W bardziej zaawansowanym stadium dochodzą drgawki, stany lękowe oraz silna anemia. Niezwykle groźne jest zajęcie układu krążenia. Dochodzi wtedy do zapalenia osierdzia (podwójnej błony obejmującej w postaci dwuściennego worka serce), a nawet samego mięśnia sercowego. Toczeń nie oszczędza też układu oddechowego, prowadząc do przewlekłego zapalenia płuc oraz opłucnej, a przy zajęciu układu nerwowego istnieje nawet ryzyko pewnego stopnia upośledzenia umysłowego.
Toczeń - leczenie
Leczenie tocznia nie jest łatwe. Mimo badań i poszukiwań, nie udało się jeszcze opracować preparatu, który pozwoliłby całkowicie wyleczyć to schorzenie. W terapii wykorzystuje się sterydy, leki pobudzające układ odpornościowy, a także leki przeciwzapalne oraz przeciwmalaryczne. Niekiedy wykonuje się też zabiegi wymiany osocza krwi (tzw. plazmafereza).
Równie ważną rolę jak leczenie farmakologiczne odgrywa psychoterapia i odpowiednie podejście do pacjenta. Wielu z chorych, gdy słyszy diagnozę, jest przerażonych, wydaje im się, że już nic nie jest w stanie ich uratować, że zostaną oszpeceni, upośledzeni fizycznie i umysłowo. Tymczasem im szybciej udaje się wykryć chorobę i włączyć odpowiednią terapię, tym lepsze rokowania na przyszłość. Statystycznie rzecz ujmując, pacjenci z toczniem przeżywają minimum 5 lat, ale ponad połowa żyje z chorobą nawet 20 lat i więcej (warunkiem jest oczywiście to, że nie doszło do uszkodzenia narządów wewnętrznych).
Szansą i nadzieją dla chorych są trwające na całym świecie badania mające na celu nie tylko znalezienie cudownego preparatu, który pozwoli pokonać tocznia, ale także szukające odpowiedzi na temat przyczyn tej choroby.
