Psychiatria

Psychiatria to specjalizacja medyczna poświęcona diagnozie i leczeniu zaburzeń oraz chorób psychicznych. Psychiatra zajmuje się nie tylko analizą medycznego aspektu dysfunkcji, ale bada również ich uwarunkowania społeczne, rodzinne i pychologiczne. Często tylko tak holistyczne podejście do pacjenta pozwala na znalezienie rozwiązania problemu. W odróżnieniu od psychologii, psychiatria jest dyscypliną medyczną.

Klaustrofobia to lęk przed zamkniętymi pomieszczeniami (np. windami), ale nie tylko – objawów klaustrofobii doświadczać można również w przypadku znalezienia się w tłumie czy podczas jazdy małym samochodem. Skąd się w ogóle jednak bierze ta fobia? Części sytuacji wywołujących objawy klaustrofobii da się uniknąć, innych zdecydowanie nie – czy klaustrofobię można więc jakoś leczyć? Poznaj przyczyny i objawy klaustrofobii i dowiedz się, jak sobie radzić z lękiem przed zamkniętymi pomieszczeniami!
Naukowcy zidentyfikowali powiązanie sugerujące, że lit może zmniejszyć ryzyko rozwoju demencji. ​​Analizy dowiodły, że pacjenci, którzy przyjmowali lit, byli mniej narażeni na rozwój otępienia. Wyniki obserwacji zostały opublikowane w czasopiśmie PLoS Medicine.
Wielu z nas posiada rzeczy, które zaśmiecają przestrzeń życiową, lecz nie pozbywamy się ich „na wypadek, gdybyśmy ich potrzebowali”. Dla niektórych osób rozstanie się z dobytkiem stanowi ogromny problem, w wyniku czego może dojść do rozwoju obsesji gromadzenia.
Atak paniki następuje, gdy odczuwany lęk osiąga rozmiar psychicznego kataklizmu. Na szczęście odkryto proste i bardzo skuteczne sposoby radzenia sobie z atakiem paniki - sprawdź, co robić w takich przypadkach i jak ich uniknąć.
Czy anhedonia rzeczywiście objawia się tym, że pacjent nie czuje już nic? Choć w psychiatrii zjawisko to jest znane od dawna, to wiedza społeczeństwa na jego temat wciąż jest znikoma. O trudach pacjentów z anhedonią i depresją rozmawiamy z psychiatrą dr Małgorzatą Urban-Kowalczyk.
Przewlekła choroba zawsze zaskakuje, wiąże się z szokiem i silnym stresem. Niektórzy potrafią odnaleźć się w nowej sytuacji, a inni się załamują. Jak zareagujesz na informację o tym, że jesteś przewlekle chora, zależy od twojej osobowości i od tego, jak dotychczas radziłaś sobie z trudnościami. Jak pogodzić się ze świadomością nieuleczalnej, przewlekłej choroby?
Schizofrenia paranoidalna to najczęściej rozpoznawany rodzaj schizofrenii. Diagnozuje się ją aż u 65 proc. ogółu chorych na schizofrenię. Jakie są przyczyny schizofrenii paranoidalnej? Jak rozpoznać objawy tego zaburzenia? Czy całkowite wyleczenie chorego zawsze jest możliwe?
Terapia elektrowstrząsami to wciąż wykorzystywana w psychiatrii metoda leczenia. Skorzystanie z niej może być wskazane m.in. u pacjentów ze schizofrenią, chorobą afektywną dwubiegunową czy depresją. Kiedy jeszcze konieczne może być użycie elektrowstrząsów?
O psychodelikach i możliwości ich zastosowania w leczeniu depresji od pewnego czasu mówi się stosunkowo dużo. Obiecujące wydają się zapewnienia niektórych badaczy, sugerujące, że z ich wykorzystaniem możliwe jest osiągnięcie nie tylko zadowalających, ale i długo utrzymujących się efektów leczenia u osób z zaburzeniami depresyjnymi. Z drugiej strony stosowanie substancji zaliczanych do tej grupy w wielu krajach, w tym w Polsce, jest zakazane. Czy sytuacja może niedługo ulec zmianie i psychiatrzy zaczną zalecać pacjentom przyjmowanie pewnych psychodelików?
EEG to badanie oceniające czynność bioelektryczną mózgu, wykorzystywane m.in. w diagnostyce padaczek. Najczęściej przeprowadzane jest EEG w spoczynku, istnieje również jednak inne badanie, którym jest EEG po deprywacji snu. Na czym polega, kiedy wskazane może być jego wykonanie i dlaczego wstrzymywanie się od spania może umożliwić rozpoznanie pewnych schorzeń?
Urojenia to błędne, niezgodne z rzeczywistością lub przekonania. Urojenia, należące do zaburzeń treści myślenia, mogą występować w przebiegu różnych chorób psychicznych. Dowiedz się, jak rozpoznać urojenia, jakie są rodzaje urojeń, w których chorobach psychicznych występują urojenia oraz na czym polega leczenie zaburzeń urojeniowych.
Autyzm atypowy to zaburzenie rozwojowe należące do spektrum autyzmu, którego objawy można zaobserwować po ukończeniu przez dziecko 3. roku życia. Rozwojowi tego rodzaju autyzmu często towarzyszą poważne wady genetyczne i upośledzenie umysłowe. O tym, jak rozpoznać autyzm atypowy oraz gdzie szukać pomocy w jego diagnostyce i terapii rozmawiamy z dr Joanną Ławicką, prezesem fundacji Prodeste.

Diagnozowanie zaburzeń psychiatrycznych nie jest proste. Wiele schorzeń nie okazuje wyraźnych objawów lub daje o osobie znać jedynie w określonych warunkach środowiskowych. Co więcej, osoby chore często niechętnie podejmują leczenie, ponieważ są przekonane o braku problemu. W odróżnieniu od typowych chorób i urazów choroby psychiczne nierzadko modyfikują świadomość i postrzeganie otoczenia. Dlatego chory może być przekonany o tym, że nic mu nie dolega, a jego zachowania i reakcje mieszczą się w kanonie ogólnie przyjętych norm społecznych i etycznych.

Leczenie psychiatryczne może odbywać się zarówno podczas pobytu w szpitalu, w specjalistycznej klinice, np. Poradni Leczenia Uzależnień albo prywatnym gabinecie.

Do typowych chorób i zaburzeń psychicznych można zaliczyć schizofrenię, zaburzenia nastroju, parafilie, zaburzenia odżywiania (np. bulimia, anoreksja, ortoreksja), alkoholizm i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, czyli uporczywe powtarzanie określonych zachowań lub myśli. Objawy poszczególnych chorób mogą występować ze zmienną częstotliwością – od jednorazowych epizodów, przez remisję (ustępowanie w czasie), aż po zaburzenia utrwalone.

W psychiatrii diagnostykę chorób i zaburzeń przeprowadza się w oparciu o dwa zestawienia – DSM-5 oraz ICD-10. Leczenie zdiagnozowanych chorób może odbywać się na kilka sposobów. Najczęściej stosuje się psychoterapię, niekiedy w połączeniu z farmakoterapią. Dopiero kiedy podstawowe metody leczenia okazują się niewystarczające zaleca się sięgnięcie po bardziej inwazyjne zabiegi jak terapię elektrowstrząsową, a w ostateczności psychochirurgię. Ten ostatni zabieg polega na przerwaniu połączeń między ośrodkami ośrodkowego układu nerwowego i wymaga niezwykłej precyzji możliwej dzięki metodom stereotaktycznym.