Jak zachęcić dziecko do nauki? [Porada eksperta]

Moja 9 letnia córeczka niechętnie zabiera się do nauki. W ciągu dnia ma tak zorganizowany czas, jak pozwala na to plan zajęć szkolnych. Ponieważ chodzi do szkoły na różne godziny nie możemy wprowadzić stałych godzin np. odrabiania lekcji. Po zajęciach w szkole córka wraca z babcią do domu, zjada obiad i odpoczywa. Czasem jest to godzina a czasem dwie zwykle poświęcone zabawie. Dopiero wtedy gdy wrócę do domu (ok. 17.00) z pracy zasiada do odrabiania lekcji. Idzie to bardzo powoli, dziecko jest rozkojarzone, myślami gdzie indziej. Staram się zapewnić jej odpowiednie warunki do nauki: dobre światło, własne miejsce, ciszę i spokój. Staram się pomagać jej w nauce, ale nie odrabiam za nią lekcji, raczej pomagam znależć odpowiedni tok myślenia. Jednak nawet z moją pomocą (lub taty) trwa to czasem 3 godziny. Córka ma spore kłopoty z opanowaniem tabliczki mnożenia i zasadami poprawnej pisowni. Mój mąż jest dyslektykiem czy to może mieć wpływ na kłopoty naszego dziecka? Czy jest jakiś sposób aby jej pomóc? Chcemy by poznawanie nowych rzeczy przez nasze dzieci i nauka były dla nich ciekawymi doświadczeniami a nie mrożącymi krew w żyłach mękami. Czy jest jakiś sposób, aby rozbudzić w córce chęć do nauki?

Wioletto! Dysleksja bywa dziedziczna w 60 proc.. Czy u córeczki występuje dysortografia i dyskalkulia, bądź inne formy dysleksji, może sprawdzić psycholog (Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna). Gdyby tak było, specjalista poprowadzi terapię, by ułatwić dziecku pokonywanie szkolnych trudności, da wskazówki dla nauczycieli i rodziców, tyczące pracy z dzieckiem. Niezależnie od diagnozy psychologicznej trzeba córeczkę zachęcać, ułatwiać jej naukę i pokazywać, że można mieć z tego także przyjemność. Najprościej daje się to osiągnąć poprzez zabawę. Rzecz wymaga od rodziców, bądź rodzeństwa, trochę czasu, ale warto się tym zająć. Zainteresuj się np. kartami matematycznymi, w które można grać na kilka sposobów, niepostrzeżenie ucząc się tabliczki mnożenia. Są w sprzedaży także bączki matematyczne, gry matematyczne (także komputerowe) i szereg innych wynalazków, które łatwiej zainteresują dziecko niż szkolna lekcja (propozycje znajdziesz w księgarniach oświatowych i w internecie – hasło: tabliczka mnożenia). Dobre efekty w utrwalaniu tabliczki mnożenia daje codzienna gra na punkty (w trakcie drogi ze szkoły, czy domowych wspólnych czynności dwa, trzy przykłady). Ty pytasz z mnożenia do 100, dziecko Tobie zadaje mnożenie liczby dwucyfrowej przez jednocyfrową. Prawidłowe rozwiązanie (dziecko sprawdza wynik na kalkulatorze) punktujecie według umowy i zapisujecie. Punkty podliczacie np. w każdą sobotę. Mogą być nagrody. (Oczywiście czasem specjalnie się mylisz, aby córeczka miała okazję Cię poprawić, zajmując pozycję eksperta. Przy takim poprawianiu z reguły długo pamięta się wynik mnożenia). Wymyślono także szereg sposobów mnożenia na palcach. Potrzebny jest do tego różny stopień wiedzy matematycznej, różna wyobraźnia i sprawność manualna. Opisy znajdziesz w internecie („mnożenie na palcach”). Zajrzyj, może któryś się przyda. Ortografię niektórym dzieciom najłatwiej opanować przez skojarzenia, innym przez mechaniczne zapamiętywanie obrazu słowa albo grupy słów. Zanim zdecydujesz się na jakiś typ zabaw i ćwiczeń ortograficznych ustal czy dziecko jest wzrokowcem, słuchowcem czy kinestetykiem. Możesz sama zaobserwować, przy jakim sposobie nauki dziecko najszybciej zapamiętuje. Od trafnego wyboru zależy efektywność uczenia się. Jest sporo pomysłów na opanowanie ortografii, lecz żaden nie zwalnia z systematycznych ćwiczeń. Księgarnie oferują liczne zabawy ortograficzne. Proponuję także zajrzeć do książki Jolanty Gajdy „ABC Mądrego Rodzica: Skuteczna nauka ortografii”. Pozdrawiam. B.