Furazydyna (furagina) – działanie, dawkowanie, skutki uboczne

Furazydyna (furagina) to substancja czynna leków, która ma działanie przeciwbakteryjne. Furazydyna (furagina) stosowana jest w leczeniu zakażeń dolnych dróg moczowych. Furazydyna (furagina) dostępna jest zarówno bez recepty, jak i z przepisu lekarza. Jak dawkować furaginę? Jakie są przeciwwskazania do jej stosowania? Jak dawkować furaginę i ile ją stosować? Jakie są skutki uboczne furaginy?

Spis treści

1. Furazydyna (furagina) - działanie
2. Furazydyna (furagina) - wskazania do stosowania
3. Furazydyna (furagina) - przeciwwskazania
4. Furazydyna (furagina) - dawkowanie
5. Furazydyna (furagina) u dzieci
6. Furazydyna (furagina) - działania niepożądane
7. Furazydyna (furagina) wchodzi w interakcje z innymi lekami

Furazydyna (furagina) to substancja czynna leków, która ma działanie przeciwbakteryjne. Furazydyna (furagina) zaliczana do grupy leków zwanych pochodnymi nitrofuranu.

Lek należy przyjmować doustnie podczas posiłków zawierających białko, które powoduje zwiększenie dostępności biologicznej pochodnych nitrofuranu.

Furazydyna (furagina) - działanie

Furazydyna (furagina) ma działanie przeciwbakteryjne. Działanie to polega na:

• hamowaniu syntezy białek bakteryjnych i uszkadzaniu bakteryjnego DNA. W konsekwencji zahamowaniu ulega proces namnażania się bakterii
• aktywowaniu układ odpornościowy organizmu, by skuteczniej walczył z bakteriami

Furagina ma szerokie działanie przeciwbakteryjne. Zwalcza bakterie Gram-dodatnie (gronkowce, takie jak Staphylococcus epidermidis, gronkowiec złocisty, a także paciorkowca kałowego) i wiele szczepów Gram-ujemnych (enterobakterie: Salmonella, Shigella, Proteus, pałeczka zapalenia płuc, bakteria E. coli).

Nie działa natomiast na pałeczki ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) i na większość szczepów pałeczek odmieńca (Proteus vulgaris).

Poza tym furagina wykazuje działanie przeciwpierwotniakowe i tylko niewielkie działanie przeciwgrzybicze.

Furazydyna (furagina) - wskazania do stosowania

Furazydyna (furagina) jest stosowana w leczeniu i profilaktyce ostrych i przewlekłych niepowikłanych zakażeń dolnych dróg moczowych, wywołanych przez bakterie, w tym ciężkich zakażeń, gdy stosowanie innych preparatów przeciwbakteryjnych jest nieskuteczne. Furagina jest więc wskazana, gdy pojawiają się objawy, takie jak:

• ból i pieczenie podczas oddawania moczu
• częstomocz
• parcie na pęcherz
• ból podbrzusza – w okolicy nadłonowej i poniżej pępka
• zmiana koloru, zapachu i wyglądu moczu
• krwiomocz
• gorączka

W przypadku pojawienia się tych objawów, należy zgłosić się od lekarza.

Furazydyna (furagina) - przeciwwskazania

• nadwrażliwość na substancję czynną lub na pochodne nitrofuranu
• ciężka niewydolność nerek
• rozpoznana polineuropatia, np. cukrzycowa
• niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z:

• niewydolnością nerek
• niedokrwistością
• niedoborem witamin z grupy B i kwasu foliowego
• chorobami płuc
• cukrzycą

Furazydyna (furagina) - dawkowanie

Furagina jest dostępna w dwóch formach - tabletek do stosowania doustnego i zawiesiny doustnej. U dorosłych należy ją dawkować w następujący sposób:

• tabletki - pierwszy dzień leczenia: 100 mg (2 tabletki) 4 razy na dobę, następne dni: 100 mg (2 tabletki) 3 razy na dobę
• zawiesina doustna - pierwszy dzień leczenia: 10 ml 4 razy na dobę, następne dni 10 ml 3 razy na dobę

Furazydyna (furagina) u dzieci

Furgainę można stosować także u dzieci, ale u tych powyżej 3. miesiąca życia:

• tabletki - podaje się w dawce 5–7 mg/kg masy ciała/dobę w 2–3 dawkach podzielonych. Aby ułatwić przyjęcie leku małemu dziecku, tabletkę można rozkruszyć, a także rozpuścić ją w mleku
• zawiesina doustna - 5-7 mg/kg mc./dobę w 2-3 dawkach podzielonych

Furagina u małego dziecka do 2. roku życia powinna być stosowana wyłącznie po konsultacji z lekarzem, w uzasadnionych przypadkach.

Zarówno u dzieci, jak i dorosłych leczenie furaginą trwa 7-8 dni. Gdy zachodzi konieczność, kuracja może być powtórzona po 10-15 dniach.

Furazydyna (furagina) - działania niepożądane

Najczęstsze działania niepożądane, jakie występują po przyjęciu furaginy, to:

• bóle głowy
• nudności
• nadmierne oddawanie gazów

Rzadsze działania niepożądane to zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia, neuropatia obwodowa, zaparcia, biegunka, niestrawność, bóle brzucha, wymioty.

Wśród rzadkich skutków ubocznych wymienia się także m.in. zapalenie trzustki, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, polekowe zapalenie wątroby, reakcje alergiczne (świąd, pokrzywka, wysypka), obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne i ciężkie reakcje skórne, w tym złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona.

Badania kliniczne wykazały, że pochodne nitrofuranu mają negatywny wpływ na czynność jąder. Mogą powodować zmniejszenie ruchliwości plemników, zmniejszać wydzielanie spermy oraz prowadzić do patologicznych zmian  w morfologii plemników.

Furazydyna (furagina) wchodzi w interakcje z innymi lekami

• kwas nalidyksowy, norfloksacyna, kwas oksolinowy (leki z grupy chinolonów o działaniu bakteriobójczym)- furazydyna (furagina) wykazuje działanie przeciwstawne i hamuje działanie przeciwbakteryjne powyższych leków
• antybiotyki aminoglikozydowe i tetracykliny stosowane z furazydyną nasilają jej działanie przeciwbakteryjne
• chloramfenikol i rystomycyna nasilają toksyczne działanie furazydyny na krwinki
• leki zwiększające wydalanie kwasu moczowego, takie jak np. probenecyd i sulfinpirazon zmniejszają wydalanie furazydyny, co prowadzi do zmniejszenia jej stężenia w moczu, a w konsekwencji może prowadzić do osłabienia skuteczności jej działania; jednocześnie możliwa jest kumulacja furazydyny w organizmie i nasilenie jej działań toksycznych
• leki zobojętniające sok żołądkowy, które zawierają związki magnezu, zmniejszają wchłanianie furazydyny
• atropina opóźnia wchłanianie furazydyny, lecz nie wpływa na całkowitą wchłoniętą ilość
• przyjmowanie witamin z grupy B zwiększa wchłanianie pochodnych nitrofuranu

Monika Majewska