Jak wzbudzić w dziecku pasję? [Porada eksperta]

Witam, chciałbym się zapytać o sposoby lub porady na temat wzbudzenia u dzieci zainteresowań. Moja córka w wieku 12 lat wykazuje ogólny brak zainteresowania czymkolwiek. Nie chodzi mi tutaj o komórkę, dziewczęce pisma, czy portale społecznościowe. Do tego ją ciągnie. Chodzi mi o głębsza chęć poznania jakiejkolwiek dziedziny wiedzy lub uczestnictwa w jakichkolwiek zajęciach. Moje próby, polegające na zapisywaniu jej na pozalekcyjne zajęcia z różnych dziedzin (zaznaczę, że nie kumuluje ich) po jakimś czasie, który wydaje się strzałem w dziesiątkę, stają się ( to są moje spostrzeżenia) nudnawe i nie wzbudzają wielkich emocji u dziecka, czy chęci poznania lub zaangażowania się w temat głębiej. Zdaję sobie sprawę, że znalezienie pasji u moich dzieci jest sprawą bardzo ważną, bez znaczenia jak ona będzie, ale nie wiem czy poszukiwanie ich w ten sposób jest odpowiednią drogą. Dziękuję za odpowiedź.

Dwunastoletnia panienka zazwyczaj interesuje się życiem i dorosłością. To wiek, w którym dziewczęta marzą o miłości, analizują własny wygląd, próbują upodabniać się do podziwianych gwiazd itp. i naśladować starsze koleżanki albo siostry. Zazdroszczą im chłopaków i randek, które w ich pojęciu są największym szczęściem jakiego można doświadczyć. Nie będę kontynuować, gdyż zapewne widać już kierunek zjawiska. Nie wiem, czy Twoja córka mieści się w tym schemacie. Ale Ty wiesz, jeśli ją obserwujesz i rozmawiacie ze sobą. By być skutecznym, od tego trzeba zacząć: poznać marzenia i tematy zajmujące aktualnie myśli dziecka. Nie można także potępiać sposobu życia córki. Najlepiej życzliwie go obserwować i starać się zrozumieć. Przypomnij sobie, że nowe jest często fascynujące. Zainteresowanie pismami dla nastolatek oraz obecność na portalach społecznościowych i komunikacja telefoniczna wskazują, że panienka ma silną potrzebę kontaktów (zapewne z rówieśnikami). W pisemkach (przypuszczalnie) poszukuje porad życiowych tyczących stosunków międzyludzkich, a szczegółowo uczuć, wzorów postępowania, a także porad tyczących własnego wizerunku. Córka jest w wieku dojrzewania, co u wielu osób przejawia się brakiem stabilności emocjonalnej. To także wiek buntu i wyzwalania się z dzieciństwa. Musisz wykazać wiele cierpliwości, taktu i zrozumienia dla dziecka, gdyż niełatwo współpracuje się z dwunastolatką. Ona jest wrażliwa i drażliwa. Nie mów, że nie interesuje się „niczym”. Miłość, przyjaźń, dorosłość to ważne dla życia sprawy. Każdy musi przez to przejść. Każdy musi ukształtować swój system wartości, by dokonywać trafnych wyborów. Tak popatrz na swoje dziecko. Jeśli zaczniesz podsuwać córce wiedzę i wzory zachowań, będziesz miał wpływ na jej rozwój. Gdy ona interesuje się miłością, korzystaj z tego i przynieś do domu książkę, film, o pięknej miłości. Niech nie będzie zdana głównie na brutalne i mało romantyczne wzory współczesnego świata. Tyle, w skrócie, odnośnie stanu zastanego.

Wiedzę o dziecku najlepiej czerpać z obserwacji i rozmów. Przy braku wzajemnego zaufania i pojawiających się wątpliwościach źródłem informacji może być także komputer (internet - historia). Wiedz jednak, że nie popieram metod śledczych. W wychowaniu o wiele skuteczniejsza jest wiara we własne dziecko i budowa autentycznego zaufania (wzajemne szanowanie sfery prywatności - nie tylko dorośli mają do niej prawo!). Chciałbyś, aby dziewczynka miała jakieś hobby i inaczej, niż dotychczas zorganizowany czas. Trafienie w dziedzinę, która da komuś satysfakcję nie jest proste. Wiele zależy od osoby prowadzącej zajęcia, sposobu ich prowadzenia oraz towarzystwa. By rozbudzić zainteresowania potrzeba człowieka z pasją i talentem pedagogicznym. Dziecko nie będzie chodzić na kurs tańca, na którym pani krzyczy, robi kąśliwe uwagi, śmieje się z czyichś trudności etc. Chętnie zaś będzie przebywać w miłym, wesołym towarzystwie, gdzie więcej się „gada” niż tańczy, choć przyszło się tu głównie z zamiarem nauki tańca. Sytuacje społeczne są teraz dla nastolatki i jej rozwoju ważniejsze, niż zdobywanie konkretnych kwalifikacji. Dla równowagi potrzeba jej dobrej samooceny, która uzależniona jest m.in od poziomu akceptacji przez grupę i życzliwej akceptacji rodziny (chwalcie dziecko, zauważajcie je na co dzień). Nie narzekajmy, że kolejne pokolenie jest inne, a starajmy się dostrzec wartość i urok „nowego”. Współczesne dzieci muszą być inne, niż pradziadek, dla którego sensacją był widok samochodu i nagich kostek młodej damy. Twoja córka na pewno już teraz się czymś interesuje (może niepostrzeżenie np. etyką tj. wartościami, moralnością, a może także i estetyką). Chcesz pomóc skierować jej uwagę na inne dziedziny, więc musisz to robić dyskretnie (by nie pobudzać wrodzonej przekory). Próbuj wykorzystać choćby współczesną technikę, która daje ogromne możliwości. Skorzystaj z aktualnych mód. Ostatnio np. popularna jest wśród młodzieży fotografia + obróbka komputerowa zdjęć (na różnych poziomach). A to już są konkretne kwalifikacje. Można zachęcać do wspólnego oglądania np. filmów przyrodniczych (tv, internet, płyty), do zgłębiania tajemnic kosmosu - każda dziedzina jest warta uwagi. Zawsze wchodzi w rachubę jakiś sport ( bieganie, łyżwy?). Próbuj, ale sam bardziej się uaktywnij, organizuj córce zajęcia łącznie z jej przyjaciółmi - wyjazdy, wyjścia do kina itd. Ciesz się razem z nią. Bierz udział w przygotowaniach. Interesuj się, wysłuchuj uwag, staraj się ulepszać inicjatywy. Dziel się własnymi fascynacjami i spostrzeżeniami. Samo zapisywanie na zajęcia nie rozwiąże sprawy. Poczytaj na forach internetowych o zainteresowaniach hobbystycznych nastolatków. To może podsunąć Ci nowe pomysły. Próbuj, nie ustawaj w wysiłkach, byle dyskretnie i z uśmiechem oraz własnym entuzjazmem.I na koniec jeszcze jedno ważne pytanie - jakie są twoje pasje, czym ty się szczególnie interesujesz? Bo najlepszy przykład idzie z góry! Życzę powodzenia.