Nastolatka uzależniona od chłopaka [Porada eksperta]

Moja prawie 18-letnia córka spotyka się z już studiującym chłopakiem codziennie od 1,5 roku. Zaniedbała szkołę i nic nie jest dla niej ważne oprócz tego związku. Na próby rozmowy reaguje agresywnie. Nie potrafiła nawet uczestniczyć w rozmowie miedzy mną i jej chłopakiem. W ostatniej chwili "rozmyśliła" się, a po 45 minutach wydzwaniania do niego i do mnie wpadła rozwścieczona. Zaczęłam chodzić do psychologa, ale moja córka nie chce, bo uważa, że nie ma problemu. Muszę przyznać, że dopiero teraz uczę się konsekwencji. Córka otoczona jest jakby murem. Nie mówi nigdy do mnie: pomóż mi, albo nie gniewaj się, bo... czy też przepraszam, głupio zrobiłam. Nie odzywa się lub reaguje agresją albo lekceważeniem. Czy jest jakiś skuteczny sposób postępowania?

Witam! Myślę, że są to te problemy, nad którymi będziesz pracowała ze swoim terapeutą. Nie martw się, że córka nie chce uczestniczyć w spotkaniach - tobie także przyda się wsparcie i sposoby na poradzenie sobie z zaistniałą sytuacją. Przede wszystkim musisz zastanowić się, na czym najbardziej ci zależy, co chcesz osiągnąć - do czego pragniesz córkę przekonać, co jej wytłumaczyć. Powinnaś zacząć od poprawienia codziennych relacji w imię przekazania tego, co dla ciebie ważne. Czyli dać sobie na razie na luz i pielęgnować bądź nawiązać z nią prawdziwie głęboki związek. Na ile to oczywiście możliwe w jej trudnym wieku. Ona zapewne boi się, że będziesz niepotrzebnie ingerować w jej "dorosłe" wybory, że będziesz ją przekonywać jak źle robi i że będziesz chciała rozdzielić ją z ukochanym. Musisz najpierw zdobyć jej zaufanie i inaczej przekonać ją o tym, co uważasz dla niej za ważne. Wiem, że to trudne, ale teraz musisz pogodzić ze sobą ogień i wodę, to jest - relację partnerską, bo córka jest prawie dorosła i relację zależności i posłuszeństwa, no bo przecież dalej jesteś jej matką a ona jest od ciebie zależna. Dlatego kontynuuj wizyty u psychologa i postaw sobie jasne cele do osiągnięcia z nim.