Uważa się, że w naszej kulturze dzieci od drugiego, trzeciego roku życia raczej powinny sypiać oddzielnie i samodzielnie. I to bez względu na to, kim miałaby być "osoba towarzysząca". O ile to możliwe, dziecko powinno mieć własny kąt do spania, nie mówiąc już o własnym łóżku. Warto zastanowić się, dlaczego dziecko pragnie sypiać z kimś innym i czy aby na pewno nie potrzebuje pomocy psychologa. Inna kwestia jest taka, że być może potrzeba nie jest wyrażana ze strony dziecka, ale raczej matki. Wtedy także trzeba odpowiedzieć na pytanie dlaczego tak się dzieje. Być może to matka nie pozwala dziecku na swobodny, samodzielny rozwój.
Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza.
Inne porady tego eksperta
