Strach przed mdłościami, utraty przytomności: czy to jest anoreksja? [Porada eksperta]

Piszę, bo już zrobiło się błędne koło. Mój organizm jest wyniszczony (BMI poniżej 15). Każdy specjalista zaliczony. Mówią - tylko psychika! Mam wiele objawów somatycznych, codzienne mdłości są najgorszą męką, dodam, że strasznie się ich boję, ponieważ tracę przy nich przytomność i trafiam od razu do szpitala. Mam dość szpitali i unikam ich za wszelką cenę. Od ostatniego pobytu w szpitalu ograniczyłam jedzenie. Nie ze względu na wagę, by schudnąć, bo bardzo ale to bardzo lubię jeść, ale boję się, że zwymiotuję, a co za tym idzie znowu stracę przytomność i trafię do szpitala. Przed szpitalem ważyłam 54 kg, a teraz 40. Konsultowałam się z psychiatrą, stwierdziła u mnie nerwicę + agorafobię (boję się teą wychodzić z domu, bo mogę zwymiotować ). A kolejny psychiatra stwierdził u mnie anoreksję, przez moją niską wagę i to, że mam jadłowstręt do jedzenia. Jak wiadomo anoreksja to strach przed przytyciem i postrzeganie swojej wagi jako "gruba'', a u mnie jest odwrotnie, uwielbiam jeść, chcę bardzo przytyć, nie myślę o tym, by się odchudzać, bo nie chce wyglądać jak szkapa, ale siedzi mi w psychice strach przed tym, że zwymiotuję. Anorektyczki podobno wymuszają wymioty, a ja ich unikam za wszelka cenę. Czasami nie mogę nic zjeść, bo mam pełno, bo nie mam apetytu. Ale żeby od razu anoreksja? Skoro chcę jeść, chcę przytyć, chcę żyć normalnie. To czy mam anoreksję?

Sama nie postawisz sobie diagnozy. Jakkolwiek to nazwać, trzeba Cię leczyć i uwolnić od tych lęków. Uważam, że powinnaś zgłosić się do psychiatry po skierowanie do szpitala psychiatrycznego, bo tam odpoczniesz od lęków; decyzji, co zrobić; oczekiwania na kolejną diagnozę. Stan według mnie jest bardzo poważny i ambulatoryjne, jednorazowe porady u kolejnych psychiatrów do niczego nie doprowadzą. To nie jest ból głowy, na który pomoże albo apap, albo ibuprom, albo panadol. To jest bardzo poważna choroba, która Cię wykańcza. Proszę, zastosuj się do tej rady!