Rodzina [Porada eksperta]

Jestem nastolatką wychowywaną od dzieciństwa tylko przez mamę. Bardzo ją kocham i chciałabym, aby znalazła sobie jakiegoś partnera,a dla mnie "ojca". Niedawno w nasze życie wszedł mężczyzna. Znam go od dawnac(moja mama też),ale w nasze życie wkroczył kilka miesięcy temu. Wszystko byłoby dobrze, ale ja nie dażę go za bardzo zaufaniem. Broniłam się przed nieakceptowaniem go, bo myślałam, że to "zazdrość" o mamę, która jest moją najlepszą przyjaciołką. Jednak mam bardzo dobrą intuicję do ludzi (mama często się o tym przekonywała)i on nie pasuje mi jako osoba, która miałaby z nami zamieszkać czy decydować o moim życiu. Jak mam powiedzieć to mamie? Boję się, żeby nie potraktowała tego jako zazdrości czy moich złych intencji co do jej życia.. Są momenty, kiedy dogaduje się z nim (w miarę), ale często też kłócimy się o błahostki. Próbuję iść na kompromis, ale On według mnie chce być wszystkowiedzący, ale i potrafiący przekazać swoje mądrości innym. Nistety, ja odbieram to całkiem inaczej. On mówi, że nie chce ingerować (jak ojciec) w moje życie, ale wcale tak nie jest. Ja potrzebuję opieki ojca, ale nie takiej jaką daje mi On. Co mam robić? Mam mieszane uczucia.

Przede wszystkim, jeśli mama jest ci tak naprawdę bliska, to szczerze z nią porozmawiać. Powiedzieć jej o swoich wątpliwościach dokładnie tak, jak to zrobiłaś pisząc do mnie. Mama powinna zrozumieć, że trochę się obawiasz, niepokoisz, masz wątpliwości. Ona zapewne też je ma. Jest dorosła i pewnie trochę inaczej patrzy na waszą sytuację. Wie, że musi brać pod uwagę wiele różnych aspektów związku. Gdyby tak nie było, pewnie już byłabyś postawiona przed decyzjami, na które nie miałabyś najmniejszego wpływu. To, co czujesz jest ważne i mama powinna o tym wiedzieć. Ale druga sprawa jest taka, że ty za kilka lat będziesz dużo bardziej zaangażowana w życie poza domem, niedługo go opuścisz, a mama zostanie sama. Ona też powinna zadbać o swoją przyszłość, nie pozbawiając się sznasy na związek, szczęście, bycie z drugą osobą. Wyjaśnijcie to sobie, bo może problem nie jest tak poważny jak go widzisz teraz, bez informacji, które może przekazać ci mama.