Przeciwciała przeciwtarczycowe anty-TG

Przeciwciała przeciwtarczycowe anty-TG z punktu widzenia chemicznego są grupą białek produkowanych w gruczole tarczowym, a skierowane przeciwko tyreoglobulinie. Badanie, w którym oznaczamy poziom tych przeciwciał należy zlecić w przypadku stwierdzonego wola na szyi czy w ramach monitorowania terapii raka tarczycy.

Spis treści

1. Co to są przeciwciała anty-TG i dlaczego się je wykorzystuje
2. Kiedy zatem oznacza się poziom przeciwciał anty-TG
3. Jak wykonuje się badanie przeciwciał anty-TG
4. Wynik badania przeciwciał przeciwtarczycowych anty-TG

Przeciwciała przeciwtarczycowe anty-TG to badanie, które zleca się nie tylko przy podejrzeniu o toczący się proces nowotworowy. Niektóre choroby autoimmunologiczne także przebiegają z udziałem przeciwciał anty–TG. Są to m.in. choroba Hashimoto czy choroba Gravesa-Basedova.

Co to są przeciwciała anty-TG i dlaczego się je wykorzystuje

Jak sama nazwa mówi przeciwciała anty-TG to grupa białek wydzielanych przez komórki pęcherzykowe tarczycy skierowane przeciwko tyreoglobulinie. Tyreoglobulina produkowana jest przez tarczycę, a w toku dalszych przemian bierze udział w syntezie dwóch podstawowych hormonów tarczycy: trijodotyronina (T3) oraz tyroksyna (T4) odpowiedzialnych za wiele procesów zachodzących w naszym organizmie. Udowodniono, iż raki zróżnicowane wydzielają tyreoglobulinę, zatem oznaczenie tej substancji, a także białek skierowanych przeciwko niej wydaje się zasadne w diagnostyce chorób nowotworowych tarczycy. Są to swoiste markery niektórych typów raka tarczycy.

Kiedy zatem oznacza się poziom przeciwciał anty-TG

Pierwszym wskazaniem do konieczności oznaczenia stężenia przeciwciał skierowanych przeciwko tyreoglobulinie jest powiększenie obwodu szyi, co określane jest w terminologii medycznej jako pojawienie się wola.

Kolejne wskazania to wyniki innych badań – nieprawidłowe stężenie wolnych hormonów tarczycy – T3, T4, głównie w przypadku zwiększonych poziomów tych substancji, co może wskazywać na nadczynność tarczycy. W postawieniu rozpoznania dużą rolę odgrywają objawy będące odzwierciedleniem nieprawidłowej homeostazy tarczycy: spadek masy ciała, zwiększona potliwość, zaburzenia miesiączkowania, nadpobudliwość, drżenie rąk, tachykardia, czyli uczucie kołatania serca, czasem duszność.

Poziom przeciwciał  anty-TG warto też oznaczyć u wszystkich kobiet planujących ciążę, a także u tych, które przez długi czas starają się o dziecko, bez powodzenia. Warto wykonać takie badanie wśród pacjentek z wywiadem położniczym w kierunku poronień nawykowych.

Jak wykonuje się badanie przeciwciał anty-TG

Przed wykonaniem badania oceniającego stężenie przeciwciał anty-TG nie ma wskazania do szczególnego przygotowania pacjenta, nie jest wymagane pozostanie na czczo w dniu oznaczenia miana przeciwciał. Pobierana jest próbka krwi żylnej, najlepiej dostępnym naczyniem jest żyła łokciowa. Miejsce wkłucia jest przednio odkażone, aby nie dopuścić do zainfekowania badanej krwi.

Z punktu widzenia technicznego pobranie krwi na badanie w kierunku obecności przeciwciał anty-TG nie różni się zasadniczo od standardowego badania krwi. I faktycznie nie jest wymagane szczególne przygotowanie. Jednak często oznaczenie przeciwciał nie jest pierwszorazowym oznaczeniem, ale kolejnym chociażby w przebiegu lecenia raka tarczycy. W takim przypadku konieczna jest szczegółowa informacja o lekach przyjmowanych przez pacjenta, dawkach tych substancji, stadium choroby, w którym się znajduje, a także o zastosowanych terapiach w związku z chorobą podstawową.

Wynik badania przeciwciał przeciwtarczycowych anty-TG

Wartości referencyjne, które widzimy na wyniku badania mogą się różnić dla poszczególnych pacjentów. Uwzględniają one dodatkowe parametry, chociażby takie jak wiek czy płeć. Dodatkowo istotna jest metoda, z której korzystano podczas oznaczania miana przeciwciał. Mimo tego, że w piśmiennictwie medycznym figuruje wartość 100 IU/ml i każdy niższy wynik jest uznawany za prawidłowy, warto przedyskutować wynik badania z lekarzem.

Podwyższony wynik poziomu przeciwciał może oznaczać: choroby autoimmunologiczne tarczycy, tj. choroba Gravesa-Basedova czy choroba Hashimoto, gruczolaka tarczycy, raka tarczycy, a w szczególności raka brodawkowatego czy pęcherzykowatego.

Narastające stężenie poziomu przeciwciał anty –TG może z kolei świadczyć o wznowie procesu nowotworowego. Istnieją domniemania iż podwyższone miano przeciwciał anty-TG może pojawić się u pacjentów z niewydolnością wątroby, ale są to na razie przesłanki, które wymagają potwierdzenia celem potwierdzenia słuszności tej tezy.

Brak przeciwciał anty-TG, a także nieobecność samej tyreoglobuliny to potwierdzenie radykalnego usunięcia gruczołu tarczowego metodą operacyjną lub w efekcie napromieniowania tej okolicy. Jest to niezwykle ważne badanie, które ma wykluczyć obecność resztek tkanki gruczołowej, to potwierdzenie radykalności leczenia.

Czym jest tyreoglobulina?

Tyreoglobulina to jedno z białek produkowanych przez komórki pęcherzykowe tarczycy zaangażowanych w syntezę hormonów tarczycy. Te ostatnie są odpowiedzialne za wiele istotnych procesów, które zachodzą w organizmie człowieka. Mają wpływ na prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, kostnego, gospodarkę hormonalną ustroju, a ponadto biorą udział w szlakach metabolicznych węglowodanów, białek i tłuszczów. Udowodniono, że hormony tarczycy mogą regulować siłę mięśniową czy bilans wodny. Stężenie tyreoglobuliny ma znaczenie w monitorowaniu rozrostu nowotworowego w obrębie tarczycy. Dzięki temu można ocenić skuteczność leczenia. Ponadto badanie poziomu omawianego białka wykorzystuje się do różnicowania etiologii nadczynności tarczycy.