Lorazepam - działanie, wskazania, skutki uboczne

Weryfikacja

Autor: Karolina Porowska

Lorazepam jest to organiczny związek chemiczny. Zaliczany do leków psychotropowych z grupy benzodiazepin. Lek wykazuje właściwości przeciwlękowe oraz nasenne. Został odkryty przez D.J. Richards'a, a wprowadzony na rynek amerykański w 1977 r. przez firmę Wyeth Pharmaceuticals. W 1985 r. został wykorzystany do leczenia zaburzeń lękowych przez firmę FDA. Lorazepam można zakupić na receptę w formie tabletek.

Spis treści

1. Skład lorafenu
2. Działanie lorafenu
3. Zastosowanie lorafenu
4. Wskazania do stosowania lorafenu
5. Przeciwskazania do stosowania lorafenu
6. Dawkowanie lorafenu
7. Środki ostrożności
8. Działania niepożądane lorafenu
9. Interakcje z innymi lekami oraz chorobami
10. Ciąża oraz karmienie piersią
11. Przechowywanie leku

Skład lorafenu

Tabletka (Lorafen, 1 mg tabletki drażowane) zawiera substancję czynną: lorazepam (Lorazepamum); substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), żelatyna, talk, magnezu stearynian, laktoza jednowodna, alkohol poliwinylowy, talk, maltodekstryna, sacharoza, tytanu dwutlenek, opaglos 6000.

Tabletka (Lorafen, 2,5 mg tabletki drażowane) zawiera substancję czynną: lorazepam (Lorazepamum); substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), żelatyna, talk, czerwień koszenilowa (E-124), magnezu stearynian, laktoza jednowodna, alkohol poliwinylowy, talk maltodekstryna, sacharoza, lak czerwieni koszenilowej (E-124), opaglos 6000, tytanu dwutlenek.

Działanie lorafenu

Lorazepam wykazuje działanie przeciwlękowe, nasenne, przeciwdrgawkowe oraz rozluźniające mięśnie.

Mechanizm działania polega na wywieraniu wpływu na ośrodkowy układ nerwowy, zwłaszcza na układ GABA-er-giczny poprzez połączenie z receptorem GABA-A.

Powoduje to uwrażliwienie tego receptora na działanie kwasu g-aminomasłowego (GABA), który jest najważniejszym aminokwasem hamującym w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN).

Zastosowanie lorafenu

Lorazepam znalazł zastosowanie w leczeniu zaburzeń lękowych, w zmniejszeniu lęku przedoperacyjnego, w łagodzeniu objawów takich jak niepokój i lęk w depresji.

Wskazania do stosowania lorafenu

Zaleca się stosowanie leku w zaburzeniach lękowych różnego pochodzenia, towarzyszącym chorobom układu krążenia, chorobom przewodu pokarmowego, w zaburzeniach snu związanych ze stanami wzmożonego lęku.

Przeciwskazania do stosowania lorafenu

Nie należy stosować leku w przypadku uczulenia na lorazapem lub na jakikolwiek moduł wymieniany w składzie leku. Nie zaleca się stosowania leku w przypadku, gdy pacjent zmaga się z ciężką niewydolnością oddechową, chorobami płuc, zespołem bezdechu nocnego, ciężką niewydolnością wątroby oraz niewydolnością nerek.

Przeciwskazaniem do stosowania leku jest również ciężka niewydolność wątroby oraz miastenia.

Dawkowanie lorafenu

Lek należy stosować zgodnie z opisem w ulotce dla pacjenta lub według konkretnych wytycznych oraz zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się o pomoc do lekarza lub farmaceuty.

Środki ostrożności

W czasie stosowania leku należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku z osłabionym przewlekłym zaburzeniem oddychania, z niewydolnością wątroby oraz nerek, z napadami padaczki, z jaskrą o wąskim kącie przesączania, z ostrą porfirią, zatruciem alkoholowym, narkotykami lub lekami, które wykazują działanie na ośrodkowy układ nerwowy.

Długotrwałe stosowanie leku, co najmniej przez kilka tygodni może prowadzić do zmniejszenia skuteczności lub uzależnienia psychicznego i fizycznego. Lek może wywołać niepamięć następczą, która może pojawić się po zastosowaniu dawek terapeutycznych.

Działania niepożądane lorafenu

Lorazepam może powodować:

• zawroty głowy, 
• senność, 
• letarg,
• ból głowy,
• ataksję,
• bełkotliwą mowę,
• zapominanie,
• splątanie,
• dezorientację,
• ujawnienie depresji,
• zawroty głowy,
• osłabienie mięśni,
• astenię,
• zmniejszenie czujności,
• stłumienie emocji,
• zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie i niewyraźne widzenie),
• nudności,
• dolegliwości żołądkowo-jelitowe,
• zmianę apetytu,
• reakcje skórne,
• zmianę libido,
• impotencję,
• osłabienie orgazmu i inne.

Interakcje z innymi lekami oraz chorobami

W celu uniknięcia niepożądanych dolegliwości należy poinformować lekarza lub farmaceutę o wszystkich lekach stosowanych aktualnie lub w ostatnim czasie, a także o lekach, które pacjent zamierza stosować.

Należy również poinformować lekarza o obecnym stanie zdrowia, o chorobach lub dodatkowych dolegliwościach chorobowych z jakimi się zmagamy.

Do leków, których nie należy łączyć z lorazepamem, należą m.in.:

• leki wpływające hamująco na ośrodkowy układ nerwowy,
• leki przeciwpadaczkowe,
• leki stosowane w terapii uzależnień,
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń przewodu pokarmowego,
• antybiotyki,
• leki zwiotczające mięśnie,
• leki przeciwastmatyczne,
• leki przeciwnadciśnieniowe,
• rozszerzające naczynia krwionośne,
• leki moczopędne,
• leki przeciwbólowe o działaniu narkotycznym lub doustne środki antykoncepcji.

Ciąża oraz karmienie piersią

Przed zastosowaniem leku, należy poinformować lekarza o ciąży lub o karmieniu piersią. Przeważnie nie zaleca się stosowania lorazepam u kobiet w ciąży oraz podczas karmienia piersią.

Przechowywanie leku

Lek należy przechowywać w odpowiednim miejscu, które jest niewidoczne oraz niedostępne dla dzieci. Przechowywać w suchym miejscu w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu.

Nie powinno się stosować leku po upływie terminu ważności znajdującego się na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.

Karolina Porowska