Szczepionka na cukrzycę typu 1 może zahamować rozwój choroby

Szczepionka na cukrzycę typu 1, którą opracowali lekarze z Gdańska, może zahamować rozwój choroby. Szczepionka przeciw cukrzycy typu 1 została podana już 30 dzieciom zmagającym się z tą chorobą i okazuje się, że może potrzymać jej rozwój nawet na kilka lat. Niestety, póki co tylko nieliczni pacjenci mogą się przekonać o działaniu szczepionki. Sprawdź, jak działa szczepionka na cukrzycę typu 1 i jakie trzeba spełnić warunki, by ją otrzymać.

Spis treści

1. Szczepionka przeciw cukrzycy typu 1 - jak działa?
2. Szczepionka przeciw cukrzycy typu 1 - czy jest skuteczna?
3. Szczepionka na cukrzycę typu 1 ograniczona do 2 pacjentów miesięcznie
4. Szczepionka na cukrzycę typu 1 nie jest refundowana
5. Terapia limfocytami T-regulatorowymi (Treg) nie tylko w cukrzycy typu 1

Szczepionka na cukrzycę typu 1 może zahamować rozwój choroby - przekonują lekarze z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, którzy pracowali nad nią od kliku lat. Jednak pod warunkiem, że pacjent trafi do specjalistów jak najszybciej od momentu rozpoznania cukrzycy. W praktyce oznacza to, że szczepionka jest przeznaczona dla dzieci, ponieważ to właśnie u nich dochodzi do rozwoju cukrzycy typu I.

Szczepionka przeciw cukrzycy typu 1 - jak działa?

Cukrzyca typu 1 jest wynikiem uszkodzenia komórek beta (wysepek Langerhansa) trzustki przez własny układ odpornościowy, wskutek czego trzustka nie może produkować insuliny. Szczepionka - a konkretnie limfocyty T-regulatorowe (Treg), które się w niej znajdują - hamuje komórki układu odpornościowego wtedy, gdy te zaczynają niszczyć komórki beta trzustki.

Szczepionka przeciw cukrzycy typu I nie regeneruje już uszkodzonych komórek trzustki, lecz chroni te, które pozostały.

W ten sposób część prawidłowo wydzielających insulinę komórek zostaje zachowana. Dzięki temu chory może otrzymywać mniejszą dawkę insuliny. Poza tym im więcej uratowanych komórek, tym mniejsze ryzyko wystąpienia hipo- i hiperglikemii (wzrostu poziomu glukozy powyżej normy), szczególnie poposiłkowej, a co za tym idzie - powikłań z nią związanych (np. utrata wzroku, niewydolność nerek).

Limfocyty T-regulatorowe (Treg) zostają wyizolowane z krwi dziecka. Problem w tym, że z 250 ml krwi (taka ilość jest pobierana od małego pacjenta) można wyizolować zaledwie 1000 takich komórek. Jednak w laboratorium można je namnożyć (nawet do miliarda). Proces ten trwa dwa tygodnie. Po tym czasie wszczepia pacjent otrzymuje z powrotem własne komórki, ale w znacznie większej ilości.

Szczepionka przeciw cukrzycy typu 1 - czy jest skuteczna?

Do tej pory z leczenia limfocytami T-regulatorowymi (Treg) skorzystało 30 dzieci. Wstępne wyniki terapii wskazują, że szczepionka przeciwko cukrzycy typu I jest skuteczna i bezpieczna. Remisję cukrzycy u małych pacjentów lekarze obserwują już od trzech lat. Dla porównania - znane do tej pory metody pozwalają co najwyżej na 6-9 miesięcy remisji.

Szczepionki przeciw cukrzycy typu 1 nie można kupić

Szczepionka na cukrzycę typu 1 ograniczona do 2 pacjentów miesięcznie

Niestety, nie każde dziecko może się przekonać o skuteczności szczepionki na cukrzycę typu 1. Obecnie laboratorium w Gdańsku jest w stanie wyprodukować szczepionkę dla 1-2 pacjentów miesięcznie. Wszystko dlatego, że proces namnażania limfocytów, a potem podawania ich choremu, zajmuje około dwóch tygodni. Poza tym może z niego korzystać tylko jeden pacjent na raz.

Szczepionka na cukrzycę typu 1 nie jest refundowana

Aby ze szczepionki mogło skorzystać więcej potrzebujących, potrzebne są nowe laboratorium, które pozwoli leczyć nawet kilkunastu chorych w miesiącu, i fundusze. Lekarze liczą  na to, że laboratorium zacznie działać w drugim półroczu 2016 roku. Z kolei refundacja szczepionki przez NFZ może być możliwa dopiero po pozytywnej rekomendacji Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji.

Terapia limfocytami T-regulatorowymi (Treg) nie tylko w cukrzycy typu 1

Warto wiedzieć, że leczenie limfocytami T regulatorowymi (Tregs) może być stosowane nie tylko u dzieci ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu I, lecz także u pacjentów z rozpoznaniem stwardnienia rozsianego i u chorych po przeszczepie wysp trzustkowych.

Monika Majewska