Pogotowie czy transport sanitarny? Jaka kara za nieuzasadnione wezwanie pogotowia?

2020-07-13 8:25

Utrata przytomności, złamana noga, konieczność dojazdu do szpitala - tylko niektóre z tych sytuacji pozwalają na skorzystanie z usług pogotowia ratunkowego. Kiedy wzywać pogotowie, a kiedy skorzystać z transportu sanitarnego? Jaka jest kara za nieuzasadnione wezwanie pogotowia? Zobacz, co mówią na ten temat aktualnie obowiązujące przepisy.

Kiedy wezwać pogotowie ratunkowe? Jakie sytuacje uzasadniają wezwanie pogotowia ratunkowego?
Autor: Getty Images

Spis treści

  1. Kiedy wezwać pogotowie?
  2. Kiedy wezwać transport sanitarny?
  3. Transport sanitarny w POZ
  4. "Daleki" transport sanitarny w POZ

Pogotowie ratunkowe wzywamy z bardzo różnych przyczyn - dyspozytorzy przyznają, że wcale nie tak rzadko zdarzają się wezwania do osób, które cierpią z powodu kaca, zostawionych bez opieki wózków z niemowlętami czy starszych osób, które przysnęły na ławeczce w parku. Pogotowie często jest też traktowane jak taksówka, kiedy pacjent ze skierowaniem musi stawić się w szpitalu, a nie ma się tam jak dostać.  

Jaka jest kara za nieuzasadnione wezwanie pogotowia? Zgodnie z obowiązującymi przepisami za nieuzasadnione wezwanie karetki grozi grzywna do 1500 zł (wezwana przez pogotowie policja może nałożyć mandat z art. 66 kodeksu wykroczeń). Warto więc wiedzieć, kiedy wezwać karetkę, a kiedy skorzystać z transportu sanitarnego - i komu taki transport przysługuje.

Kiedy wezwać pogotowie?

Pogotowie ratunkowe wzywamy wyłącznie w sytuacjach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia. Należą do nich m.in. wypadek komunikacyjny, w którym są ranni, rozległe rany, uporczywe wymioty, zwłaszcza z krwią, rozległe oparzenia, zatrucia lekami lub środkami chemicznymi itp.

Kiedy wezwać transport sanitarny?

Zgodnie z przepisami do skorzystania z bezpłatnego transportu sanitarnego uprawnione są osoby, które wymagają podjęcia natychmiastowego leczenia w innej placówce leczniczej, w celu kontynuacji i zachowania ciągłości leczenia albo muszą stawić się na leczenie, a z powodu dysfunkcji narządu ruchu nie są w stanie korzystać z komunikacji publicznej (bez względu na schorzenie). Z kolei osobom, które są w stanie samodzielnie się poruszać, ale potrzebują pomocy przy korzystaniu z komunikacji publicznej, lub ze względu na stan zdrowia mogą korzystać wyłącznie z pojazdów dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych, przysługuje transport częściowo płatny w przypadku leczenia takich chorób jak:

W takich przypadkach Narodowy Fundusz Zdrowia pokrywa 40% kosztów przejazdu środkami transportu sanitarnego. W innych przypadkach koszty transportu w całości pokrywa pacjent. By skorzystać z usługi transportu sanitarnego potrzebne jest skierowanie od lekarza lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego.

Transport sanitarny w POZ

Warto wiedzieć, że transport sanitarny przysługuje również pacjentom w podstawowej opiece zdrowotnej -  można z niego skorzystać wówczas, kiedy:

  • zachodzi konieczność leczenia określonego schorzenia w innej placówce leczniczej - z wyłączeniem stanów nagłego zagrożenia zdrowia lub życia;
  • dla zachowania ciągłości leczenia - gdy jest ono realizowane przez lekarza POZ.

W takich sytuacjach świadczenie obejmuje przejazd z miejsca zamieszkania do placówki i z powrotem, a NFZ również pokrywa do 40 proc. kosztów (zasady odpłatności są identyczne jak w przypadku transportu sanitarnego). Skierowanie na ten typ transportu wystawia lekarz POZ.

"Daleki" transport sanitarny w POZ

Tak zwany "daleki" transport sanitarny w POZ to usługa, z której można skorzystać w przypadku leczenia lub pomocy medycznej w szpitalu za granicą - wówczas, kiedy stan zdrowia w chwili wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do domu.

Jeśli pacjent wymaga kontynuacji leczenia w kraju, transport realizowany jest od granicy Polski do szpitala, położonego jak najbliżej miejsca jego zamieszkania, w którym można kontynuować leczenie.

Przysługuje on również w przypadkach, kiedy z przyczyn uzasadnionych medycznie trzeba skorzystać ze świadczeń konkretnej poradni specjalistycznej oddalonej od miejsca zamieszkania o więcej niż 120 km (w obie strony), a  stan zdrowia pacjenta nie pozwala na samodzielne dotarcie do poradni. Transport przysługuje wówczas spod domu do placówki i z powrotem. Jest on również możliwy wówczas, kiedy ze względów medycznych konieczne jest wysokospecjalistyczne świadczenie ambulatoryjne, realizowane jedynie przez niektóre poradnie, do których odległość od domu pacjenta przekracza 120 km (licząc "tam i z powrotem"), a  stan zdrowia nie pozwala choremu na samodzielny dojazd. Transport przysługuje wówczas w obie strony. By skorzystać z tej możliwości, pacjent lub jego rodzina albo opiekun prawny muszą wystąpić z wnioskiem do dyrektora właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ, który podejmie decyzję.

Do małopolskich szpitali trafiło 10 nowoczesnych karetek pogotowia

Pierwsza pomoc - czy wiesz, jak jej udzielić?

Pytanie 1 z 10
Wypadek samochodowy
wypadek samochodowy