Zdrowie psychiczne
Zdrowie psychiczne obok zdrowia fizycznego i społecznego składa się na definicję zdrowia Światowej Organizacji Zdrowia. Szczególnie w ostatnich latach coraz częściej dostrzega się jak ważną funkcję pełni zdrowie psychiczne w życiu każdego człowieka. Depresja, ale także inne zaburzenia związane ze zdrowiem psychicznym prowadzące do samobójstw, stały się najczęstszą przyczyną śmierci wśród młodych osób. Badania naukowe potwierdzają także, że osoby zmagające się z ciężkimi chorobami psychicznymi umierają przedwcześnie.
![Miłość niemożliwa z powodu religii [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-tk3G-hJdo-iXwP_porada-psychologa-320x213.jpg)
Poznałam chłopaka w szkole. Pisał do mnie SMS-y, widać było, że jest zakochany, ale ja sobie z tego nic nie robiłam. Ciągle go odtrącałam, ale on nie dawał za wygraną. Po 6 miesiącach w końcu zaiskrzyło i byliśmy razem. Bardzo się starał. Każda przerwa była nasza. Okazało się, że on jest Świadkiem Jehowy.
Na początku nie było z tym żadnym problemem, ale potem nagle on zaczął się zastanawiać, co będzie dalej. Przed wakacjami rozstaliśmy się. Nie rozumiałam dlaczego. Przecież tak mnie kochał. Było mi bardzo ciężko. Nadal utrzymujemy kontakt, widujemy się i czasami nawet przytulamy, tak jak kiedyś.
Powiedział mi niedawno, że jego rodzice nie są za tym, żebyśmy byli razem. Załamałam się totalnie. Chcę z nim być, ale to niemożliwe. On jest wciągnięty w swoją wiarę. Lubi chodzić na te zebrania. A gdzie ja w tym wszystkim? Mówi mi, że jestem ważna, ale już się nie stara tak jak kiedyś.
Ciągle jest zazdrosny i czuje coś do mnie, ale o związku ze mną chyba nie myśli. Ostatnio doszło do rozmowy, w której stwierdził, że to on podjął decyzję, kim chce być, a nie jego rodzice. Nasze kontakty gwałtownie się pogorszyły. Teraz traktuje mnie tak, jakbyśmy się dopiero poznali.
To naprawdę świetny chłopak. Opiekuńczy, zaradny, dobrze się uczy, a co najważniejsze - nie ma żadnych nałogów. Nie wiem co robić... Nie umiem go traktować jak zwykłego kolegę, coś mnie do niego ciągnie, ale jednocześnie już nie mogę znieść tej całej sytuacji.
Jak sobie z tym wszystkim poradzić, kiedy chodzimy razem do jednej szkoły? Przed nami jeszcze 2,5 roku do skończenia technikum. Już nie mam siły i zupełnie nie wiem, co o tym myśleć.
Czy religia naprawdę jest taka ważna, kiedy ludzie się kochają? Czy jest jeszcze jakaś szansa dla nas? Dlaczego zrezygnował z miłości i szczęścia dla religii?
Stres to efekt życia w ciągłym napięciu – na twojej głowie jest przecież tyle spraw do załatwienia. Chciałabyś uniknąć stresu albo przynajmniej uczynić go mniej dokuczliwym. To jest możliwe. W wielu przypadkach sama, zupełnie nieświadomie, wpędzasz się w stres i utrudniasz sobie życie. Podpowiadamy, jakie ćwiczenia pomogą ci się zrelaksować i błyskawicznie rozluźnić napięte mięśnie.
Alkoholizm, narkomania, zaburzenia psychiczne, depresja, a także mało znane dotychczas patologie jak seksoholizm, uzależnienie od telefonu, internetu, hazardu, pracoholizm lub zakupoholizm zaliczane są już do chorób społecznych.
Dopalacze to substancje psychoaktywne, które nie znajdują się na liście substancji kontrolowanych ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii. Choć zakaz sprzedaży dopalaczy spowodował spadek liczby użytkowników tych narkotyków, to jednak w ostatnich miesiącach liczba sięgających po te narkotyki znowu rośnie.
Jestem z chłopakiem od 8 miesięcy, mimo tego nie potrafi się przede mną otworzyć, zwierzyć - mówi, że byłoby mu łatwiej, gdybym nie była jego dziewczyną (woli zwierzać się swojej koleżance). Problem widzę w tym, że w naszym związku seks stał się główną relacją, oboje bardzo go lubimy i nim kończymy każde spotkanie, bez względu na kłótnie i nieporozumienia. Mój chłopak nie potrafi we mnie zobaczyć przyjaciółki. Nie na tym polega związek, seks to nie wszystko. Zgadzam się z tym, jednak nie wiem, co zrobić, by się przede mną otworzył. Dodam (bo myślę, że to może mieć coś wspólnego), że jest to typ faceta, który nie chce być "pod pantoflem".
Dzień dobry,
Mam bardzo duży problem który odbija się na mojej psychice. Zaczynając od początku z moim chłopakiem byłam 2 lata. Straciłam z nim dziewictwo, byliśmy bardzo szczęśliwi. Rozstaliśmy się z mojego powodu ponieważ miałam problem z narkotykami. Chciałam go w ten sposób chronić przed tym a co wpadłam. Nie widzieliśmy się 4 miesiące. Później umówiłam się z nim pare razy i rozmawialiśmy o tym żebyśmy do siebie wrócili. Później jego przyjaciel zadzwonił do mnie informując że mój były ma problem związany z preferencją seksualną. Myślałam najpierw że to żart lub nieporozumienie ale on mi się przyznał. Problem w tym ,że ja jestem pewna że on nie jest homoseksualny co najwyżej bi. Wiem że wydaję się zaborcza ale znam go i jestem pewna że on nie może być gejem. Byliśmy naprawdę szczęśliwi myśleliśmy o wspólnej przyszłości. Dlatego zwracam się z pytaniem jak mam z nim rozmawiać? co zrobić żeby on jeszcze raz się nad tym zastanowił. Wiem, że on nie jest zdecydowany. Kocham go bardzo i chcę stworzyć z nim później rodzinę której sama nie miałam. Proszę o odpowiedź.
Mam 25 lat i od jakiegoś czasu nie umiem poradzić sobie sama ze sobą. Nic mi się nie chce, nie interesuje mnie nawet to, co do tej pory robiłam z zapałem. Straciłam cele w życiu. Nie chce mi się wstawać rano z łózka, straciłam apetyt, ciągle się czegoś boję, choć sama nie wiem czego. Nic mnie nie cieszy, jestem ciągle zmęczona, a sytuacje do tej pory nie będące dla mnie problemem - stają się ogromną przeszkoda. Czasami mam myśli samobójcze, nie chce mi się żyć, bo czuję, ze nie mam w tym żadnego celu...
Koncentrowanie się na zdrowym odżywianiu i odpowiedniej diecie może prowadzić do ortoreksji - choroby wyniszczającej ciało i psychikę. Ortoreksja jest groźna, ponieważ wdziera się w życie niepostrzeżenie. Występuje cienka granica między przesadnie zdrowym odżywianiem a właśnie ortoreksją.
Utrata pracy, odejście ukochanej osoby, wiadomość o ciężkiej chorobie to zdarzenia ekstremalne, wręcz traumatyczne. Każdy przeżywa taką traumę inaczej. Jedni się poddają, inni walczą. O człowieku na życiowym zakręcie rozmawiamy z Mariolą Kosowicz, psychoterapeutką i psychoonkologiem.
Do niedawna za najbardziej uzależniające uchodziły narkotyki i alkohol. Teraz do listy groźnych uzależnień dołączył internet, który wciąga coraz więcej ludzi. Jest równie niebezpieczny! Uzależnienie od internetu jest zjawiskiem nowym, ale dotyka już miliony ludzi na świecie.
Mamy problem, nasz syn ma 36 lat, a od dwóch lat nie pracuje i nie chce pracować. Oburzony jest na wszystko: na system społeczny, na to, że tylko liczy się pieniądz i konsumpcja. Trudno opisać nasze rozmowy, które zawsze kończą się kłótnią.
Związki z kobietami, jak i krótkie małżeństwo nie wychodzą mu, niby kocha te kobiety, ale jednocześnie je niszczy. Jest przystojny i kobiet, które chciałyby z nim być nie brakuje. Problem w tym, że my, rodzice, ciągle mu pomagamy, spłacamy jego długi i już nam brakuje sil.
Przechodzimy na emeryturę i możliwość pomocy powoli odpada, mamy jeszcze dwoje dorosłych dzieci, ale z nimi nie ma żadnych problemów.
Wiemy, że syn popala trawę, ale ile, to już nie wiemy. Boimy się, żeby nie doszło do tego, że my będziemy musieli spłacać jego długi. To jest temat nieporozumień między mną a mężem. Ja uważam, że trzeba go zostawić i nie pomagać, mąż uważa, że trzeba go ratować, bo sobie coś zrobi. Już syna wysyłałam do psychologa, ale po dwóch wizytach zrezygnował, bo boli go prawda, jaką usłyszał i nie chce o tym rozmawiać. Najczęściej się wyłącza, bo rozmawiamy na skype, jak mu to co usłyszy nie odpowiada. Proszę o poradę, co robić. To nasz syn, więc serce boli, ale i nasza zaplanowana spokojna starość powoli wygląda nie tak pięknie.
Jak Pani to widzi okiem psychologa, bo nasze doświadczenie życiowe w tym przypadku nic nie daje.
Choroby można jednak leczyć na odległość - to już wiadomo na pewno. Niestety, można je też na odległość wywoływać... Często dzieje się to za sprawą nowoczesnej techniki - jesteśmy podatni na sugestie płynące z telewizji i internetu. Psychika ma bowiem ogromny wpływ na zdrowie całego organizmu.
Często młodzież próbuje narkotyków pod wpływem otoczenia, nie zdając sobie sprawy z tego, jakiego spustoszenia mogą dokonać w ich organizmie. Jak działają popularne narkotyki - marihuana, amfetamina, kokaina, ecstasy lub halucynogenne grzyby? Jak rozpoznać, że dziecko bierze narkotyki?
Mam problem z cichością. Gdy chce z kimś nowym porozmawiać, to albo nie mam śmiałości albo sobie myślę, że on mnie wyśmieje. Nie wiem, jak pierwsza zagadać do obcej osoby. Mam wrażenie, że w klasie (chodzę do 3 gimnazjum) wychodzę na głupka, bo jak coś głośniej powiem, to chłopcy się z tego śmieją, a jak im coś na to powiem, to oni jeszcze bardziej. Gdy milczę to jest samo. Niedługo idę do szkoły średniej i zaczynam wszystko od nowa. Boję się iść do nowego otoczenia. Jak sobie z tym wszystkim radzić?
Mam problem z moimi rodzicami. Jestem już dorosłą córką, niestety z moimi rodzicami nie jest za wesoło. Bardzo często się kłócą zarówno z banalnych jak i konkretnych powodów. Mają po 50 lat i nie potrafią ze sobą rozmawiać. Wypominają sobie wszystko, robią sobie na wzajem na złość. Tata coraz częściej myśli o samobójstwie, a mama o rozwodzi. Najgorsze jest to że mnie nie słuchają, a do poradni czy psychologa też nie chcą iść. Co mam zrobić? boli mnie to wszystko i chce im pomóc ale nie wiem jak..
Jak rozpoznać, że zabawa w kasynie przestaje być hobby, a zaczyna stawać się uzależnieniem od hazardu - radzi Ludmiła Szawdyn, psycholog, psychiatra, która od 40 lat zajmuje się hazardzistami i osobami cierpiącymi na inne uzależnienia.
Ludzie opętani przez hazard odczuwają tylko dwa rodzaje emocji – radość i złość. Radość z wygranej, a złość z przegranej. Nie ma w ich życiu miejsca na inne uczucia. Granie to ich miłość, rodzina i szczęście. Jak nikt potrafi ą manipulować ludźmi. Kłamać, by zdobyć pieniądze na hazard.
Od wielu lat mam problem. Ale dopiero ostatnio zdałam sobie sprawę, że on istnieje. Notorycznie kłamię. Potrafię to zrobić w każdej sytuacji. Z różnych powodów. Modyfikuję rzeczywistość tak, że czasami zaczynam tego nie kontrolować. Nie żyję już swoim życiem, tylko tym wymyślonym. Nie wiem co z tym faktem zrobić, gdzie się zgłosić. Boję się tego co jest i co będzie.
Ciało i psychika napięte jak struny – tak na nasz organizm działa stres. W małych dawkach stres jest niezbędny dla sprawności mózgu. Ale stres ma też ogromną niszczącą siłę, potrafi nawet zabić. Naucz się radzić sobie ze stresem, tak aby pomagał, zamiast szkodzić.
Witam! Mam 30 lat, jestem 5 lat po ślubie i obecnie jestem w 4 tyg. ciąży. Spotykając się z moim obecnym mężem mówiłam jasno, że nie planuję mieć dzieci. Mąż zgadzał się z tym. Do czasu. Od trzech lat naciskał na posiadanie dziecka. Kiedy mówiłam że przecież znał moje zdanie na ten temat, mówił że myślał że ja żartuję. Raczej w takiej sprawie się nie żartuje. Sytuacja stała się nerwowa, kłótnie, prawie rozstanie, wypominanie. Do tego naciski i presja ze strony znajomych, rodziny. Każdy komu mówiłam o tym, że nie chcę mieć dzieci mówił, że nie wiem co mówię, że tylko mi się wydaje i że zmienię zdanie jak się zdecyduję. I tak wszyscy po kolei naciskali, rodzice, teściowa, szwagierki, najlepsza przyjaciółka, że muszę się zdecydować bo na starość zostanę sama, że dziecko to sens życia, że wszyscy mi pomogą. No i stało się. Miałam tego dość. Zaszłam w ciążę z premedytacją, żeby wszyscy dali mi spokój. Też myślałam ze może faktycznie się przyzwyczaję. Niestety jest koszmar. Nie umiem sobie ze sobą poradzić. Nie mogę się przyzwyczaić do tej myśli, nie mogę spać, na niczym nie mogę się skupić. Czuję się obrzydliwie, a na słowa "zobaczysz jak będzie cudownie" ogarnia mnie szał. Pokłóciłam się już chyba ze wszystkimi. Przeżywam katusze i boję się że nie zdołam zaakceptować tego dziecka i je odrzucę.
Żucie tytoniu, gumy z dodatkiem nikotyny oraz ssanie pastylek z nikotyną stymuluje powstanie komórek nowotworu płaskonabłonkowego jamy ustnej - jednego z najczęściej występujących i najbardziej śmiertelnych na świecie.
Na zdrowie psychiczne składa się samopoczucie psychologiczne, społeczne i emocjonalne danego człowieka. To jak się czujemy, ma wpływ na to, jak myślimy i jak działamy. Ma także zawiązek z tym, jak radzimy sobie ze stresem, jak dokonujemy wyborów oraz odnosimy się do innych ludzi. Zdrowie psychiczne jest ważne na każdym etapie życia człowieka.
Wiele czynników ma wpływ na nasze zdrowie psychiczne. Należą do nich:
- czynniki biologiczne, czyli geny i chemia mózgu,
- historia rodzinna problemów ze zdrowiem psychicznym,
- doświadczenia życiowe, np. trauma.
Problemy z tym aspektem zdrowia są powszechne. Choć często nadal stygmatyzowane i dyskryminowane. Jednak otrzymanie wsparcia i rozpoczęcia leczenia daje szanse na całkowite wyzdrowienie. Wiele schorzeń psychicznych można skutecznie leczyć, stosunkowo niskim kosztem.
Zdrowie psychiczne jest ważne dla każdego człowieka. Dzięki niemu możemy w pełni wykorzystać swój potencjał, lepiej radzić sobie z życiowymi trudnościami, wydajniej pracować i wnosić znaczący wkład do społeczności. Na zdrowie psychiczne ma wpływ wiele aspektów takich jak aktywność fizyczna, odpowiednia ilość snu, relacje z innymi osobami czy uzyskanie wsparcia, jeśli go potrzebujemy.
Mimo tego, jak ważne jest zdrowie psychiczne dla jednostki, ale także dla konkretnych społeczeństw, większość systemów opieki zdrowotnej na świecie zaniedbuje ten obszar zdrowia i nie zapewnia wystarczającej opieki oraz wsparcia potrzebującym. W rezultacie prowadzi to do tego, że miliony ludzi na całym świecie cierpi w milczeniu, co przekłada się na ich codzienne życie.
Więcej z działu Psychologia
