Cukrzyca

Cukrzyca to przewlekła choroba metaboliczna związana z zaburzeniami gospodarki wodorowęglanowej w organizmie. Charakteryzuje się przewlekłą hiperglikemią będącą wynikiem zaburzeń wydzielania lub działania insuliny - hormonu produkowanego przez trzustkę. Częstsze oddawanie moczu, wzmożone pragnienie i wysokie stężenie cukru we krwi świadczą o rozwoju choroby. Jednak często przez lata cukrzyca nie daje żadnych charakterystycznych objawów.

Szczególnie nocą nasila się swędzenie i pieczenie nóg. Pół roku musiałam stosować kurację zwalczającą gruźlicę. Czy to mogło spowodować tak znaczące wyniszczenia organizmu? W ulotce dołączonej do leków, które zażywałam była lista niepożądanych skutków ubocznych. Byłam u dermatologa, który kazał jej brać tabletki odbudowujące zniszczoną wątrobę i stosować maść robioną. Niestety po 2 tygodniach to nie przyniosło żadnych efektów. Muszę dodać, że objawy te pojawiły się w czasie zażywania tych leków. Skończyłam tą kurację, ale objawy nie ustąpiły. Jakiej choroby mogą być to objawy? Do jakiego lekarza ma się udać? Jakie powinnam zrobić badania? Muszę dodać, że mam także cukrzycę, której nie wykryto w szpitalu, lecz dzięki własnej nadgorliwości poprzez poproszenie lekarza rodzinnego o skierowanie na komplet badań. Jak mogę sobie pomóc? Co mam robić? Pytałam się innego lekarza, czy to może być od cukrzycy - odpowiedział, że tak i że jeśli będę brała tabletki, to powinno to ustąpić, ale to nic nie daje, bo nic nie ustępuje! To jest już nie do zniesienia! Ponad pół roku pieczenie nóg i swędzenie: łydki i stopy. Przebyte choroby to gruźlica, a od niedawna, a może i od dawna cukrzyca.
Od dłuższego czasu choruje na hipoglikemię, dwa razy straciłem przytomność z powodu nagłego spadku cukru. Jestem normalnej budowy ciała, chciałem przybrać trochę na masie ćwicząc na siłowni. Czy mogę przyjmować odżywki z kreatyną?
Sen wpływa na nasz wygląd i samopoczucie, ale także może mieć wpływ na rozwój tak groźnych chorób jak cukrzyca. Według amerykańskich uczonych z Uniwersytetu Medycznego w Chicago zakłócanie snu zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2. Ważna jest zarówno długość snu, jak i jego głębokość i to, czy sen jest zakłócany czynnikami z zewnątrz, czy nie.
Niekiedy obserwujesz u siebie różne dolegliwości, ale nie wiążesz ich z podwyższonym poziomem cukru. Zobacz, jakie objawy mogą zwiastować cukrzycę. Cierpisz na otyłość, wypadają ci włosy, masz zaburzenia widzenia i zmiany nastroju? To może być cukrzyca.
Cukrzyca niesie za sobą wiele ograniczeń. Chorzy często rezygnują m.in. z podróży i wakacje spędzają w domu. Nie ma jednak najmniejszego powodu, by tak było. Diabetyk również może podróżować. Sprawdź, jak zaplanować urlop, mając cukrzycę.
Cukrzyca jest zaliczana do chorób społecznych. Późno rozpoznana, nieleczona lub źle leczona grozi wieloma powikłaniami. Każda osoba chora na cukrzycę powinna mieć pod ręką coś słodkiego, glukometr, ciśnieniomierz, wstrzykiwacz insuliny i kilka innych rzeczy - niezbędnych w razie nagłych ataków choroby.
Dla osób chorych na cukrzycę zalecana jest raczej praca umysłowa, natomiast niewskazana nadmierna praca fizyczna. Ważne, by diabetyk w miejscu pracy miał możliwość sprawdzenia poziomu cukru we krwi i w przypadku niedocukrzenia wykonania iniekcji insuliny czy zjedzenia przekąski.

Cukrzyca to stosunkowo często diagnozowana choroba, zaliczana do grona chorób metabolicznych. Liczba chorych wciąż rośnie. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) cukrzycę dzielimy na cztery rodzaje – typ 1, typ 2, cukrzycę ciążową i inne specyficzne typy cukrzycy. Przyczyny występowania choroby do końca nie zostały poznane, jednak główną rolę odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe.

Cukrzyca typu 1 (10 proc. wszystkich rozpoznań) to choroba autoimmunologiczna - w wyniku niszczenia przez przeciwciała dochodzi do uszkodzenia komórek beta trzustki, które wydzielane są przez insulinę. Z kolei cukrzyca typu 2 (90 proc. wszystkich rozpoznań) jest chorobą nabytą. Może być wynikiem insulinooporności komórek i tkanek lub wynikiem niedostatecznego wytwarzania insuliny przez trzustkę. Do czynników zwiększających ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 zaliczymy nadwagę, otyłość, płeć (bardziej narażone są kobiety), stres, nieprawidłową dietę, przyjmowanie niektórych leków czy cukrzycę ciążową.

Jednym z głównych objawów choroby jest wysokie stężenie glukozy we krwi, które powoduje kłopoty w przemianie tłuszczowców. Cukrzyca typu 1 i 2 objawia się wzmożonym głodem i pragnieniem, osłabieniem, suchością w ustach, częstszym oddawaniem moczu, problemami z koncentracją i drażliwością.

Cukrzyca przez wiele lat może nie dawać żadnych charakterystycznych objawów i często rozpoznawana jest podczas rutynowych badań kontrolnych. Dlatego tak ważne jest, by osoby powyżej 45. roku życia badania przesiewowe w kierunku cukrzycy przeprowadzały raz na trzy lata. Podstawowym badaniem wykonywanym w ramach diagnostyki jest oznaczenie stężenie glukozy na czczo.