Egoista: kim jest? Egoista w związku i w pracy
Egoista: kim jest? Na pewno nie osobą, która pomyśli o tym, aby zamiast obejrzeć odcinek ulubionego serialu, pojechać do przyjaciółki, która ma jakiś problem. Egoista nie wpadnie również na to, aby przekazać jakąś kwotę na szczytne cele charytatywne. Dla egoisty najważniejsza jest bowiem tylko jedna osoba na świecie – on sam. Sprawdź, kim jest egoista, po czym można go poznać, a także dowiedz się, jak funkcjonuje egoista w pracy oraz czy da się z człowiekiem o takim charakterze zbudować szczęśliwy związek.
Spis treści
- Egoista: kim jest?
- Egoista: skąd się bierze egoizm?
- Egoista w pracy
- Egoista w związku
- Egoizm: czy to się leczy?
Egoista - termin ten pochodzi od jednej z wyróżnianych cech ludzkiego charakteru – mowa tutaj o egoizmie. To słowo wywodzi się natomiast od łacińskiego "ego", co oznacza "ja". Teoretycznie wydawać się może, że to, kim jest egoista, jest każdemu doskonale znane – czy tak jednak rzeczywiście jest?
Chociażby można tutaj wspomnieć o egocentryzmie – nierzadko termin ten jest używany zamiennie z egoizmem, a tak naprawdę oznacza on coś innego. Czymże więc tak naprawdę charakteryzują się egoiści?
Egoista: kim jest?
Można powiedzieć, że w życiu egoisty dominuje jedno słowo: ja. Kiedy czyjaś egzystencja przesycona jest egoizmem, to wtedy dobro i potrzeby innych ludzi nie mają absolutnie żadnego znaczenia. Egoista troszczy się tylko o siebie – najważniejsze dla niego są jego korzyści, spełnianie jego marzeń i pragnień, a jednocześnie nie zwraca on uwagi na to, czy wtedy, kiedy on realizuje swoje cele, nie cierpią na tym inni ludzie.
W sytuacji, gdy egoista stanie przed wyborem - dostać upragnioną rzecz, ale skrzywdzić tym kogoś innego lub stracić tę rzecz, ale nie wpływać negatywnie na innych – nie będzie się on wahał. Wybierze siebie. Egoiści nie zastanawiają się nad różnymi powszechnie uznawanymi systemami wartości i regułami życia społecznego – kierują się oni wyłącznie tymi zasadami, które to oni sami uznają za stosowne.
Czytaj też:
Osobowość histrioniczna, czyli chcę być w centrum uwagi
Egoista: skąd się bierze egoizm?
Tak naprawdę można powiedzieć, że egoizm jest w pełni naturalny. W końcu czasami każdy z nas musi być egoistą – to jest po prostu zdrowe! Chociażby młoda mama, która całymi dniami jest zajęta domowymi obowiązkami, od czasu do czasu musi umieć powiedzieć: stop. Dla zachowania równowagi taka kobieta czasami musi odmówić dziecku wspólnej zabawy czy odpuścić sobie przygotowywanie trzydaniowego obiadu: zwyczajnie musi ona znaleźć kilka momentów tylko dla siebie.
Tego rodzaju "zdrowy" egoizm może przynieść bardzo pozytywne skutki – w końcu relaks pozwala nie tylko odpocząć, ale i zwyczajnie wyjątkowo dobrze wpływa na stan zdrowia ludzkiego organizmu. Niektórzy ludzie są jednak skrajnymi wręcz egoistami – co się do tej sytuacji przyczynia, tego jednak tak naprawdę nie wiadomo.
Możliwe, iż pewną tendencję do egoizmu mamy zakodowaną w naszych genach. Istnieje też możliwość, że ludzie stają się egoistami z powodu różnych nieprawidłowości towarzyszących okresowi wychowania przez rodziców. Co jednak jest bezpośrednią przyczyną tego, że ktoś jest właśnie egoistą, a nie np. altruistą – tego obecnie nie wiadomo.
Egoista w pracy
W środowisku zawodowym funkcjonowanie z egoistą zdecydowanie proste nie jest. Wykonując z nim wspólny projekt, ciężko liczyć na jego jakąkolwiek pomoc – egoista będzie próbował się wybić, pokazać, że to jego udział w zadaniu był kluczowy i najistotniejszy, nie myśląc przy tym, jaki to będzie miało skutek dla reszty zespołu.
Nawet widmo tego, że koledzy mogą przez jego zachowania np. stracić premię, nie będzie argumentem wystarczającym do tego, aby egoista zmienił swoje postępowanie. Wtedy zaś, kiedy ktoś będzie potrzebował jakiejś pomocy – np. z powodów osobistych będzie szukał zastępstwa wtedy, kiedy miałby pełnić w pracy dyżur – osoba egoistyczna, jeżeli tylko nie będzie jej to pasowało i nie będzie widziała potencjalnych korzyści dla siebie – na pewno nie wyciągnie pomocnej ręki.
Czy jednak egoista może być w ogóle dobrym pracownikiem? I tak, i nie. Mowa tutaj chociażby o wykonywaniu zawodu sprzedawcy bezpośredniego. Dla pracodawcy w takiej sytuacji egoista może być wręcz idealny – wiedząc, że jego pensja zależna jest od wyników sprzedaży, pracownik taki bez skrupułów będzie robił wszystko, aby sprzedać jak najwięcej swojego produktu. Dla konsumenta takie postępowanie korzystne już wcale być nie musi – chociażby starsi ludzie mogą przez nie nabywać rzeczy, których to absolutnie nie potrzebują, tracąc przez to całe swoje gromadzone, nierzadko przez dłuższy czas, oszczędności.
Polecany artykuł:
Egoista w związku
W pracy spędzamy kilka godzin dziennie, więc przychodzi moment, kiedy egoista w pracy znika z naszego pola widzenia. Zdarza się jednak i tak, że z egoizmem stykamy się w naszych własnych czterech ścianach – niektórzy ludzie są w związkach właśnie z egoistami. Łatwym takiego życia z pewnością nazwać nie można.
Partnerka, która jest egoistką i która nie lubi znajomych swojego partnera, na pewno nie uda się na spotkanie z nimi – nawet wtedy, kiedy to będzie wiedziała, że ukochanemu na tym zależy. Partner egoista nie odpuści z kolei transmisji meczu nawet w sytuacji, kiedy jego partnerka w tym samym czasie będzie miała wizytę u lekarza i chciałaby, aby mężczyzna jej podczas niej towarzyszył.
Egoizm w związku odbija się zasadniczo na wszystkich jego wymiarach, w tym również i na pożyciu seksualnym. Egoista nie będzie się zastanawiał, czy kobieta osiągnęła orgazm, egoistka z kolei nie będzie analizowała, czy spełnione są potrzeby jej mężczyzny. Egoistyczni ludzie interesują się tylko swoimi potrzebami – to, czy ich bliski jest usatysfakcjonowany, w ogóle ich nie trapi. Pojawić się więc tutaj mogą pewne pytania: czy egoista w związku w ogóle może funkcjonować i czy tak naprawdę potrafi on kochać?
Jednoznacznych odpowiedzi na te pytania chyba po prostu nie ma. Nierzadko ludzie – nawet przez wiele lat – są zdominowani przez egoistycznego partnera, a jednocześnie, mimo tego, że nawet wyjątkowo boleśnie to odczuwają, nadal trwają w takich związkach. To, że ktoś jest egoistą, niekoniecznie przekreśla całkowicie szanse na życie z nim, istotne jest tutaj jednak to, jak reaguje on na prośby o zmianę. Otwarta, bardzo szczera rozmowa może naprawdę być nieoceniona: trzeba w niej zwrócić uwagę egoisty na to, które z jego zachowań są po prostu nieakceptowalne.
Zdarza się, że – zwłaszcza, jeżeli oboje partnerów darzy siebie uczuciami – egoista podejmuje pracę nad sobą i stara się zmodyfikować swoje poczynania. Czasami jednak pozostaje on całkowicie głuchy na kierowane ku niemu prośby, w związku stale zauważalny jest egoizm jednej ze stron i wciąż na pierwszym miejscu stawiane są wyłącznie cele i plany egoisty. W takiej relacji naprawdę być nie warto – w końcu związek ma dawać poczucie bezpieczeństwa i być korzystny dla obu, a nie tylko dla jednej osoby.
Egoizm: czy to się leczy?
Samego egoizmu, jako cechy charakteru, tak naprawdę się nie leczy. Terapii podlegać mogą już jednak problemy, które z egoizmem bywają powiązane – może on bowiem być jednym z przejawów jakichś zaburzeń osobowości, takich jak np. osobowość narcystyczna. W takim przypadku psychoterapia może prowadzić do eliminacji egoistycznych zachowań danego człowieka, terapia jest jednak wielokierunkowa i ma na celu uzyskanie poprawy ogólnego funkcjonowania pacjenta, a nie tylko wyzbycie się z niego samego egoizmu.
