Analogi insuliny poprawiają komfort życia chorych na cukrzycę

Wielokrotne wstrzykiwanie insuliny w ciągu doby uprzykrza chorym na cukrzycę życie. W wielu przypadkach rozwiązaniem mogą być insuliny analogowe, które poprawiają komfort życia diabetyków. Chory może sam decydować o tym, kiedy i jak często będzie jadł. Wskazaniem do stosowania analogów jest intensywna insulinoterapia.

O doborze preparatów decyduje diabetolog, biorąc pod uwagę indywidualne potrzeby chorego. Zwykle w terapii łączy się insulinę klasyczną i analogową. 
Insuliny analogowe zdecydowanie poprawiają komfort życia chorych na cukrzycę. Pozwalają utrzymać właściwy poziom glukozy po posiłku, między posiłkami i w czasie snu, są także wygodniejsze w użyciu.

Co to są insuliny analogowe

Wcześniejsze preparaty insuliny, nazywane klasycznymi, mają budowę identyczną z insuliną ludzką (choć powstały ze zmienionych genetycznie komórek drożdży piekarskich albo szczepu bakterii coli). Ich komórki składają się z dwóch łańcuchów aminokwasów: A i B – tak jak komórki insuliny produkowanej przez trzustkę. Tak powstałe insuliny, zaczynają działać po 30–45 minutach od wstrzyknięcia, szczyt aktywności przypada między 2. a 4. godziną od zastrzyku, a przestają działać 7–8 godzin od podania. Dlatego, żeby nie dopuścić do zbyt dużego podwyższenia poziomu cukru we krwi po jedzeniu, insulinę klasyczną trzeba podawać co najmniej 30 minut przed posiłkiem. Chory musi jeść regularnie, a ze względu na długi okres działania preparatu – także między posiłkami. 
Komórki insuliny analogowej też mają dwa łańcuchy aminokwasów: A i B, a od insuliny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. To zmieniło właściwości insuliny.

Insuliny o szybkim działaniu czy przedłużonym

Analogi ze względu na zmienioną kolejność aminokwasów mają inny czas działania: szybszy albo przedłużony. Modyfikacja struktury łańcucha B spowodowała, że preparat po wstrzyknięciu wchłania się do krwi bardzo szybko, po 20–40 minutach osiąga szczyt, a po 3–5 godzinach przestaje działać. Dzięki temu można go podać bezpośrednio przed, w czasie, a nawet po posiłku. To bardzo ułatwia życie. Chory może bowiem sam decydować o tym, kiedy i jak często będzie jadł.
Z kolei przestawienie aminokwasów w łańcuchu A wpłynęło na wydłużenie czasu działania insuliny. Analogi o przedłużonym działaniu powoli w ciągu 24–30 godzin równomiernie uwalniają się do krwi. Wstrzyknięcie preparatu raz na dobę pozwala uzyskać prawidłowy poziom insuliny.

miesięcznik "Zdrowie"