Depresja i zespół lęku społecznego – czy istnieje związek między nimi?

Czy istnieje silna korelacja między zespołem lęku społecznego a depresją? Na to pytanie postanowili znaleźć odpowiedź niemieccy naukowcy z Uniwersytetu w Kolonii.

Zespół lęku społecznego (ang. social anxiety disorder, SAD) i ciężkie zaburzenia depresyjne (ang. major depressive disorder, MDD) są często współistniejące i mogą dotyczyć około 20 proc. przypadków. Pierwsze objawy lęku społecznego pojawiają się na bardzo wczesnym etapie i przyczyniają się do rozwoju depresji w przyszłości. Według ekspertów zaburzenia depresyjno-lękowego są trudne do leczenia ze względu na nasilenie objawów obu przypadłości.

W najnowszym badaniu opublikowanym na łamach „Journal of Psychiatric Research” przyjrzano się temu zagadnieniu, a dokładniej różnicom między zespołem lęku społecznego a zaburzeniami depresyjno-lękowymi.

Co wywnioskowali naukowcy? Osoby, u których zdiagnozowano lęk społeczny, cierpią częściej na zaburzenia depresyjne. Według badaczy może się to wiązać z większym upośledzeniem funkcjonalnym obejmującym przejawy pewnego rodzaju zmniejszenia zdolności, które są zauważane dla innych, m.in. problemy emocjonalne.

Niewiele badań naukowych dotyczyło tego, jak trauma z dzieciństwa i styl przywiązania mogą odbijać się na sferze emocjonalnej, wywołując najczęściej stany chorobowe, które objawiają się złym samopoczuciem, zniechęceniem, przygnębieniem i smutkiem.  

Czy traumatyczne przeżycie ma znaczenie?

W przeprowadzonym badanu uczestniczyło 612 osób, z czego u 472 rozpoznano jednocześnie depresję i zespół lęku społecznego. Pozostali uczestnicy zmagali się na co dzień z zaburzeniami lękowymi. Uczeni postanowili dokonać porównania tych dwóch grup pacjentów pod względem nasilenia objawów SAD, traumy przeżytej w okresie dzieciństwa i stylu przywiązania. Wyróżniono trzy podstawowe style przywiązania: unikowy (lękowy), bezpieczny i ambiwalentny.

Uczestnicy z zaburzeniami depresyjno-lękowymi narzekali na bardziej nasilone objawy SAD, doświadczyli w ciągu życia znacznie więcej traumatycznego stresu. Zaobserwowano u nich też lękowy styl przywiązania, oznaczający niską samoocenę i ogólny niski poziom zaufania do innych. Zdaniem badaczy ten rodzaj stylu może u tych osób potęgować objawy SAD.

To badanie rzuciło nowe światło na istnienie specyficznego związku między traumatycznym przeżyciem w dzieciństwie, stylem przywiązania a zaburzeniami depresyjno-lękowymi. Wyniki mają szczególne implikacje do terapii w zakresie zdrowia psychicznego.

Anna Tłustochowicz