Spis treści
Biała chemioterapia jest zazwyczaj dobrze tolerowana przez pacjentów. W przeciwieństwie do czerwonej chemii, nie uszkadza szpiku kostnego. Określanie rodzajów chemioterapii kolorami jest częste wśród pacjentów onkologicznych. Czasami tych nazw używają również lekarze. Wymienia się białą, żółtą i czerwoną chemię. Określenia odnoszą się do barw jakie mają podawane wlewy dożylne. Posługiwanie się kolorami jest bardzo dużym uproszczeniem, ale ułatwia pacjentom dzielenie się doświadczeniami i praktycznymi poradami. W tej nomenklaturze chemia biała uchodzi za bezpieczną i mało inwazyjną, natomiast czerwona budzi lęk ze względu na związane z nią działania niepożądane.
Biała chemioterapia (biała chemia) - co zawiera?
Wlewny dożylna stosowane w trakcie białej chemioterapii zawierają bleomycynę, wykazującą działanie zarówno cytostatyczne jak i przeciwinfekcjyjne. Bleomycyna jest mieszaniną pokrewnych antybiotyków glikopeptydowych (A2 i B2) otrzymywanych pierwotnie z bakterii Streptomyces verticillus.
Lek ten hamuje metabolizm DNA, zabijając w ten sposób chorobotwórcze komórki. Jest stosowany jako terapeutyk przeciwnowotworowy, wykorzystywany przede wszystkim w leczeniu litych guzów nowotworowych.
Bleomycyna prawie zawsze łączona jest z innymi lekami o działaniu przeciwnowotworowym. Mówimy wtedy o terapii skojarzonej. Biała chemia często podawana jest razem z radioterapią Bleomycyna może być podawana dożylnie, domięśniowo lub podskórnie.
Czasami wskazane jest podawanie jej miejscowo poprzez bezpośrednie wstrzyknięcie do nowotworu. W Polsce występuje pod nazwą handlową Bleomedac. Lek ten wykorzystywany jest w terapii oraz leczeniu pomocniczym wielu typów nowotworów.
Bleomycyna, zgodnie z rejestracją, przeznaczona jest do leczenia:
- raka płaskonabłonkowego głowy i szyi,
- raka szyjki macicy oraz zewnętrznych narządów płciowych,
- chłoniaków nieziarniczych o średniej i wysokiej złośliwości,
- raka jądra,
- wysięku w jamie opłucnej pochodzenia nowotworowego.
Biała chemioterapia (biała chemia) - jak działa?
Substancje podawane we wlewach w trakcie białej chemioterapii należą do grupy leków cytostatycznych. Oznacza to, że są związkami chemicznymi wykorzystywanymi w lecznictwie onkologicznym do niszczenia komórek nowotworowych.
Niestety biała chemia atakując zmiany chorobowe uszkadza również zdrowe narządy i tkanki. Związane jest to z tym, że komórki nowotworowe są przekształconymi przez mutacje komórkami naszego ciała.
Bolesne i uciążliwe dla pacjenta działania niepożądane są wpisane w praktycznie każdy rodzaj terapii onkologicznej. Biała chemioterapia, mimo tego, iż w powszechnej opinii pacjentów jest łatwiejsza do zniesienia od czerwonej, również wywołuje niekorzystne reakcje organizmu.
Bleomycyna, będąca głównym składnikiem białej chemii, działa poprzez wywoływanie rozszczepienia nici DNA w komórkach nowotworowych. Przy wysokich stężeniach leku hamowana jest także synteza komórkowego RNA i białek.
Bleomycyna blokuje w ten sposób namnażanie się zmutowanych komórek oraz stymuluje proces samobójczej śmierci, czyli apoptozy. Ostatecznie podanie leku blokuje rozwój guza nowotworowego oraz zabija budujące go komórki.
Biała chemioterapia (biała chemia) - skutki uboczne
Powszechne działania niepożądane związane z przyjmowaniem białej chemii:
- objawy grypopodobne,
- gorączka,
- wysypka,
- pokrzywka dermatograficzna,
- przebarwienia,
- wypadanie włosów,
- dreszcze,
- nudności,
- wymioty,
- zaburzenia psychiczne,
- dezorientacje,
- świszczący oddech,
- reakcje alergiczne,
- ciemnienie lub rogowacenie skóry,
- przebarwienia palców rąk i nóg.
Najpoważniejszym powikłaniem, pojawiającym się przy podaniu wysokiej dawki bleomycyny w białej chemii, jest zwłóknienie płuc oraz upośledzenie ich czynności.
Czytaj też:
- Chemioterapia: rodzaje. Jak działa chemioterapia?
- Chemioterapia doustna - tabletka zamiast kroplówki
- Jak się przygotować do chemioterapii - praktyczne rady
Porady eksperta
