NIETRZYMANIE MOCZU (NTM) można skutecznie wyleczyć

Nietrzymanie moczu (NTM) można skutecznie wyleczyć. Jednak większość osób wstydzi się mówić o nietrzymaniu moczu z bliskimi, a nawet z lekarzem. Cierpią latami, bo nie szukają pomocy. Tymczasem wystarczy ćwiczyć mięśnie brzucha. Jeśli to nie pomoże, są metody farmakologiczne i chirurgiczne. Sprawdź, jakie są metody leczenia nietrzymania moczu.

Spis treści

1. Nietrzymanie moczu - trening mięśni dna miednicy (ćwiczenia mięśni Kegla)
2. Nietrzymanie moczu - terapia behawioralna: trening pęcherza moczowego
3. Nietrzymanie moczu - terapia behawioralna: biofeedback
4. Nietrzymanie moczu - ciężarki dopochwowe
5. Nietrzymanie moczu - elektrostymulacja
6. Nietrzymanie moczu - pole magnetyczne (magnetoterapia, magnetostymulacja)
7. Nietrzymanie moczu - botoks (toksyna botulinowa)
8. Nietrzymanie moczu - pessaroterapia
9. Jak leczyć nietrzymanie moczu?
10. Nietrzymanie moczu - leczenie farmakologiczne
11. Nietrzymanie moczu -  zabiegi chirurgiczne

Nietrzymanie moczu można skutecznie wyleczyć. Istnieje wiele metod leczenia nietrzymania moczu - fizjoterapię, leczenie farmakologiczne i operacyjne. Fizjoterapia jest bezpieczna, ogólnie akceptowana przez kobiety w każdym wieku i właściwie nie ma przeciwwskazań do jej stosowania.

Wyróżnić można następujące rodzaje nietrzymania moczu oraz metody fizjoterapii: ćwiczenie mięśni Kegla, terapia behawioralna (trening pęcherza moczowego), magnetostymulacja, elektrostymulacja, biofeedback. Jeśli to nie pomoże, są metody farmakologiczne. W przypadkach znacznego nasilenia nietrzymania moczu stosuje się metody operacyjne.

Nietrzymanie moczu - trening mięśni dna miednicy (ćwiczenia mięśni Kegla)

Specjaliści z American College of Physicians zalecają kobietom cierpiącym na wysiłkowe nietrzymanie moczu jako leczenie pierwszego wyboru ćwiczenia mięśni Kegla, który utrzymuje pęcherz we właściwym miejscu i zapewnia prawidłowe funkcjonowanie narządu.

Leczenie zależy od typu nietrzymania moczu i od poziomu zaawansowania dolegliwości.

Ćwiczenia mogą wykonywać także mężczyźni. Ćwiczyć można wszędzie: siedząc przy biurku, czekając na zmianę świateł, jadąc autobusem. Jak to robić? Należy tak zaciskać mięśnie, jakbyśmy chcieli zatrzymać strumień moczu. Mięsień Kegla można trenować także w toalecie.

Polega to na przerwaniu oddawania moczu przez nagłe zaciśnięcie mięśni i rozluźnienie ich dopiero po kilku sekundach.  Ćwiczenia Kegla powinni mieć we krwi wszyscy, nawet osoby, którym obecnie nic nie dolega. Ćwicz 3 razy dziennie. Każde ćwiczenie wykonaj 10 razy.

SPRAWDŹ>>ĆWICZENIA na mięśnie Kegla

Nietrzymanie moczu - terapia behawioralna: trening pęcherza moczowego

Pacjentom z parciami naglącymi zaleca się trening pęcherza moczowego – terapię polegającą na oddawaniu moczu według schematu (w określonych godzinach) i stopniowo zwiększaniu czasu pomiędzy wyjściami do toalety (silny stopień zalecenia, umiarkowana jakość dowodów).

Przy wysiłkowym NTM u kobiet lekarz może zalecić założenie do pochwy specjalnego krążka (tzw. pesarium), który wzmacnia mięśnie miednicy i ułatwia kontrolowanie oddawania moczu. Inny trening mięśni dna miednicy polega na założeniu do pochwy ciężarka w kształcie stożka. Napinając mięśnie, trzeba go utrzymać przez 30 minut.

Jeśli to się uda, ciężarek zmieniamy na większy. Ćwiczenie trzeba powtarzać przez wiele miesięcy - tyle czasu trzeba, by dobrze wzmocnić mięśnie i móc kontrolować ich pracę.

Nietrzymanie moczu - terapia behawioralna: biofeedback

Biofeedback polega na dostarczaniu informacji zwrotnej (ang. feedback) o zmianach stanu fizjologicznego. Zmiany fizjologiczne i patologiczne organizmu są monitorowane przez aparaturę, w skład której wchodzą sondy doodbytnicze lub dopochwowe, odbierające sygnały o pracy pożądanej i niepożądanej. Wizualizacja tych sygnałów na ekranie i efekty dźwiękowe pozwalają pacjentkom zrozumieć funkcję ocenianych mięśni, ich pracę, a także ułatwiają zapanowanie nad nimi.

Nietrzymanie moczu - ciężarki dopochwowe

Działanie tej metody opiera się na czuciowym feedbacku. Pacjentka, czując wysuwający się z pochwy ciężarek, kurczy  mięśnie dna miednicy i w ten sposób je wzmacnia. Ćwiczenia rozpoczyna się od ciężarka, który kobieta jest w stanie  utrzymać w pochwie w czasie chodzenia przez 1 minutę. Z nim wykonuje codzienne czynności przez 15–20 minut dziennie.

Nietrzymanie moczu - elektrostymulacja

U pacjentów z nietrzymaniem moczu dochodzi do „odnerwienia” mięśni tworzących przeponę miednicy. Elektrostymulacja  wywołuje  skurcz zwieracza zewnętrznego cewki moczowej, powodując jej zaciśnięcie i wzrost ciśnienia wewnątrzcewkowego oraz skurcz dźwigaczy odbytu przyczyniający się do uniesienia szyi pęcherza i tym samym wydłużenia  początkowego odcinka cewki moczowej. Doprowadza do wzmocnienia mięśni dna miednicy, które wcześniej utraciły swoją funkcję i uległy osłabieniu. Elektrostymulacja może mieć charakter ciągły – stosowana jest wówczas przez wiele miesięcy po parę godzin  dziennie, lub krótkotrwały – gdy trwa kilkanaście lub kilkadziesiąt minut i stosowana jest 2 razy na dobę lub rzadziej, nawet raz na tydzień, przez parę tygodni lub  miesięcy.¹

Rodzaje nietrzymania moczu oraz metody fizjoterapii²

Nietrzymanie moczu - pole magnetyczne (magnetoterapia, magnetostymulacja)

Impulsowe pole magnetyczne, o bardzo niskich częstotliwościach, przenika przez tkanki i sięga w głąb ciała, stymulując mięśnie dna miednicy. W efekcie powoduje to zwiększenie ich siły i wytrzymałości. Ponadto magnetostymulacja działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo. Zabiegi stosowane są u kobiet z różnymi postaciami nietrzymania moczu. Jest to metoda bezbolesna i nieinwazyjna. Pacjentka podczas tego zabiegu siedzi w ubraniu na fotelu, który jest źródłem pola magnetycznego. Pole magnetyczne przenika przez odzież, co pozwala leczonym uniknąć rozbierania się podczas zabiegów. Wykonuje się je zwykle przez 20–30 min, 2 razy w tygodniu, przez ok. 2 miesiące.

Nietrzymanie moczu - botoks (toksyna botulinowa)

Botoks (toksyna botulinowa) blokuje nerwy odpowiedzialne za skurcze pęcherza oraz powoduje kontrolowany paraliż mięśni, odpowiedzialnych za skurcz pęcherza moczowego, który wywołuje wypływ moczu.  Tym samym blokuje uczucie nagłego parcia na pęcherz w mózgu. Dzięki jego zastosowaniu problemy z nietrzymaniem moczu znikają na min. 6 miesięcy. Jednak głównym ryzykiem stosowania botoksu jest natychmiastowe lub krótkoterminowe zatrzymanie moczu. Z toksyny botulinowej w ramach NFZ mogą skorzystać m. in. pacjenci z problemem nietrzymania moczu, którzy nie reagują, bądź nie mogą stosować (ze względu na skutki uboczne) leczenia farmakologicznego.

Nietrzymanie moczu - pessaroterapia

Pessaroterapia polega na umieszczeniu różnokształtnych form - pessara - głęboko w pochwie. Przy prawidłowej lokalizacji pessara w pochwie nawet bardzo silne objawy nietrzymania moczu mogą ustąpić. Pacjentka ama może zakładać pessar w pozycji stojącej.

Jak leczyć nietrzymanie moczu?

Źródło: x-news.pl/TVN Style

Nietrzymanie moczu - leczenie farmakologiczne

Gdy u pacjentów z parciami naglącymi ćwiczenia mięśni nie przynoszą rezultatów, konieczne jest przyjmowanie leków. Stosuje się lekarstwa zmniejszające skurcze pęcherza (antycholinergiczne - nie mogą ich przyjmować osoby chore na jaskrę), a w przypadku kobiet także gałki dopochwowe.

Nie zaleca się terapii farmakologicznej u pacjentów z wysiłkowym nietrzymaniem moczu.

Lekarstwa eliminują popuszczanie moczu i tzw. parcie naglące zmuszające do częstych wizyt w toalecie. Specjalista może zalecić leki hormonalne, które odbudują błonę śluzową cewki moczowej, czyniąc ją bardziej sprężystą i szczelniejszą. Przy niewielkim popuszczaniu pomagają leki przeciwdepresyjne, które zmniejszają siłę skurczów pęcherza i jednocześnie zwiększają napięcie mięśni zwieracza.

Nietrzymanie moczu -  zabiegi chirurgiczne

Zabiegi najczęściej wykonuje się u kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu, chorych obu płci cierpiących na schorzenia neurologiczne oraz nietrzymanie moczu z powodu tzw. naglących parć oraz mężczyzn z wysiłkowym nietrzymaniem moczu po operacjach gruczołu krokowego.

Przeciwwskazaniem do wykonania operacji jest naglące nietrzymanie moczu.

Po zabiegu chirurgicznym ponad 80 proc. pacjentów na zawsze zapomina o chorobie.

Istnieje wiele technik operacyjnego leczenia nietrzymania moczu. O wyborze decyduje lekarz, który bierze pod uwagę wiek, ogólny stan zdrowia, styl życia i przebyte operacje brzuszne. Skierowanie wystawia internista lub urolog. Za operację się nie płaci (bez względu na jej rodzaj), niestety, czeka się na nią nawet 2-3 lata. Prywatnie operacja kosztuje 3-5,5 tys. zł. Najdroższa (ok. 6 tys. zł) jest TVT - metoda opracowana przez prof. Ulfa Ulmstena z Kliniki Uniwersyteckiej w Uppsali, która zdobywa w Polsce wielką popularność.

Bibliografia:

1. Gałczyński K., Romanek K., Kulik-Rechberger B., Rechberger T., Elektrostymulacja mięśni dna miednicy w leczeniu nietrzymania moczu u kobiet, "Przegląd Menopauzalny" 2011, nr 62. Smolarek N., Pisarska-Krawczyk M., Sajdak S., Fizjoterapia jako sposób terapii stosowanej u kobiet z powodu nietrzymania moczu, "Ginekologia Praktyczna" 2007, nr 43. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Uroginekologicznego odnośnie stosowania laserów do leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu i obniżenia narządów miednicy mniejszej, www.ptug.pl

Monika Majewska