BEZOARY: przyczyny, objawy i leczenie rzekomych kamieni jelitowych

Bezoar (rzekomy kamień jelitowy) to zbity guz lub kulisty twór, który może uformować się w żołądku, przełyku lub odbytnicy. Najczęściej o bezoarach mówi się kontekście zwierząt, zdarzają się jednak również u ludzi. Co jest przyczyną tworzenia się bezoarów? Jakie są objawy? Jak przebiega leczenie, gdy masz bezoar?

Spis treści

1. Bezoar: przyczyny powstawania
2. Bezoar: objawy
3. Bezoar: możliwe powikłania
4. Bezoar: diagnoza i leczenie

Bezoary u człowieka mogą występować w żołądku, przełyku lub odbytnicy. Tworzą się, gdy treść pokarmowa z różnych przyczyn nie może swobodnie przesuwać się w układzie pokarmowym. W zależności od tego, z czego powstał bezoar mówimy o:

• fitobezoary – zawierają włókna roślinne (owoców, zbóż, warzyw)
• trichobezoary – zawierają włosy (stwierdzane zazwyczaj u mężczyzn posiadających brodę)
• farmakobezoary – zawierają leki

Występowanie fitobezoarów u człowieka ma związek z położeniem geograficznym, szczególnie w strefach, gdzie w dużych ilościach spożywa się daktyle, orzechy kokosowe, selery, dynię, rodzynki, śliwki czy inne pestkowce.

Bezoar: przyczyny powstawania

Bezoary pojawiają się wówczas, gdy istnieją warunki do zalegania treści, czy przedmiotów w żołądku. Należą do nich:

• gastropareza cukrzycowa
• zwężenie odźwiernika
• bezkwaśność
• stan po operacji żołądka

Resztki pokarmowe i inne materiały są zlepiane poprzez wydzielany w nadmiarze śluz.

Bezoar: objawy

Większość chorych nie odczuwa żadnych objawów związanych z zaleganiem kulistego tworu w żołądku. Niektórzy pacjenci skarżą się na nudności, uczucie sytości, gwałtowne zmniejszenie masy ciała i ból w nadbrzuszu. Bezoary o dużych rozmiarach często są wyczuwane palpacyjnie.

Bezoar: możliwe powikłania

Jeśli zbity guz jest dużych rozmiarów może doprowadzić do niedrożności układu pokarmowego, zmian odleżynowych czy krwotoków. Zazwyczaj powodują one zapalenie błony śluzowej żołądka (gastritis).

Bezoar: diagnoza i leczenie

W diagnozowaniu bezoarów pomaga badanie endoskopowe lub zdjęcie rentgenowskie. Jeśli bezoar jest duży i twardy należy go usunąć operacyjnie, jeśli mniejszy i miękki - wystarczą środki przeczyszczające.