Poważna depresja z cechami melancholii - dlaczego jest tak niebezpieczna?

Zasadniczo każdy rodzaj depresji można uznać za poważny problem. Za jeden z najgroźniejszych rodzajów zaburzeń depresyjnych uznaje się depresję z cechami melancholicznymi. Dzieje się tak z kilku powodów – jakie one są i co zrobić, aby pomóc osobie z depresją melancholiczną?

Spis treści

1. Jakie są objawy depresji z cechami melancholii?
2. Dlaczego depresja melancholiczna jest niebezpieczna?
3. Jak pomóc osobie z depresją melancholiczną?

Obecnie wyróżnia się rozmaite rodzaje depresji – w podstawowym ujęciu wyszczególnia się m.in. pojedyncze epizody depresyjne, zaburzenia depresyjne nawracające czy depresję typową oraz atypową. Różny bywa również przebieg zaburzeń depresyjnych u pacjentów będących w odmiennym wieku. Depresja u dziecka manifestować się może poprzez pojawianie się u pacjenta nasilonej drażliwości. Depresja seniora może z kolei być związana z całkowitym odizolowaniem się od bliskich i nasilonymi zaburzeniami funkcji poznawczych.

Dość częstym pytaniem – zarówno pacjentów, jak i ich bliskich – jest to, jakie jest nasilenie zaburzeń depresyjnych. Trudno jednoznacznie wyrokować, czy u danego pacjenta depresja jest poważniejsza niż u innego. Ogólnie jednak wspomina się o tym, że pewne istotne zagrożenia związane są z tzw. depresją z cechami melancholii.

Jakie są objawy depresji z cechami melancholii?

Obecnie termin melancholia jest już rzadko używany, w przeszłości jednak cieszył się on dużym powodzeniem. Wywodzi się on z języka greckiego i korzystał z niego Hipokrates, który mianem melancholików określał osoby zmagające się z m.in. nasilonym przygnębieniem.

Depresja melancholiczna to również określenie, które ciężko zobaczyć w nowoczesnych podręcznikach psychiatrycznych, mianem tym jednak określano zaburzenia depresyjne o poważnym nasileniu, w przebiegu których występowały wyraźnie zaznaczone objawy depresyjne. Wśród takowych wymienić można m.in.:

• anhedonię (całkowitą niemożność odczuwania szczęścia, związaną z tym, że aktywności, które kiedyś pacjent wręcz uwielbiał, całkowicie przestały go cieszyć),
• znaczne zaburzenia snu (polegające np. na bardzo częstym, wczesnym wybudzaniu ze snu z niemożnością ponownego zaśnięcia),
• silny spadek łaknienia (prowadzący do wyraźnego spadku masy ciała).

Do potencjalnych objawów depresji z cechami melancholii zaliczyć można również znaczne obniżenie nastroju (z tendencją do występowania największych jego obniżeń we wczesnych godzinach dniach), spowolnienie psychoruchowe czy obojętność.

Przeczytaj też: Depresja - przyczyny, objawy, rodzaje i leczenie. Rozwiąż test i sprawdź, czy masz depresję

Dlaczego depresja melancholiczna jest niebezpieczna?

W przypadku braku leczenia każdy rodzaj depresji zagraża życiu, depresja z cechami melancholii uznawana za największe zagrożenie ze względu na kilka aspektów.

Jednym z nich jest to, że dość często jest nią depresją endogenna, czyli taka, do której doprowadzać mogą nieprawidłowości dotyczące funkcjonowania organizmu pacjenta (np. niewłaściwe stężenia neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym). Jej przeciwieństwem jest depresja egzogenna, której przyczynami są rozmaite wydarzenia, takie jak np. porzucenie przez partnera czy utrata pracy.

Depresja egzogenna bywa uznawana za mniejsze zagrożenie od depresji endogennej z tego powodu, iż w jej przypadku po tym, gdy pacjent upora się z trudnym wydarzeniem, objawy depresyjne mogą u niego ustępować.

Znacznym, związanym z depresją melancholiczną problemem bywa to, że jej objawy mogą przybierać bardzo duże nasilenie. Ze względu na to może być trudne nakłonienie osoby zmagającą się z nią do tego, aby podjęła się niezbędnego leczenia. Pacjent z depresją z cechami melancholii może bowiem nie mieć siły do tego, by wyjść z domu i udać się do specjalisty i może też żywić przekonanie, że i tak absolutnie nic nie jest w stanie mu pomóc.

Jak pomóc osobie z depresją melancholiczną?

Depresję z cechami melancholii, podobnie jak i inne rodzaje depresji, nie tylko można, ale i trzeba leczyć. Poprawiać stan pacjenta może przyjmowanie przez niego leków przeciwdepresyjnych czy uczęszczanie na psychoterapię.  Z drugiej jednak strony – jak wspomniano już wyżej – bardzo trudne może być zmotywowanie chorego do tego, aby w ogóle zdecydował się sięgnąć po niezbędną mu pomóc.

Chcąc wesprzeć osobę, która ma depresję melancholiczną, przede wszystkim należy ją zapewniać o tym, że to problem zdrowotny jak wiele innych, które jak najbardziej można wyleczyć. Pomocne mogą być nawet tak teoretycznie proste czynności, jak umówienie bliskiego na wizytę do psychiatry czy zawiezienie go do tego specjalisty.

Tak jak pacjent z poważną depresją może nierzadko sprawiać wrażenie niechętnego do utrzymywania jakichkolwiek relacji, tak jego otoczenie zdecydowanie nie powinno unikać kontaktu z nim. Pozostawiony sam sobie pacjent z depresją może jeszcze bardziej zapadać się w sobie, czego skutkiem, w najgorszym razie, może być nawet odebranie sobie przez niego życia.