Pierwsza wizyta u ginekologa

Pierwsza wizyta u ginekologa powinna mieć miejsce zawsze, gdy pojawiają się jakiekolwiek dolegliwości ze strony układu rozrodczego albo wkrótce po rozpoczęciu miesiączkowania, a najpóźniej przed rozpoczęciem współżycia. Jak przebiega pierwsza wizyta u ginekologa?

Pierwsza wizyta u ginekologa to zwykle powód do wielkiego stresu. Z jednej strony trudno się dziwić, na forach pełno jest przerażających opowieści o tym, jak zachowują się ginekolodzy i jak nieprzyjemne potrafi być badanie ginekologiczne. Z drugiej strony, aż trudno uwierzyć, że w XXI wieku niektóre dziewczyny uważają za powód do dumy to, że skończyły już dawno dwadzieścia lat i nie były u ginekologa. Jedynym wytłumaczeniem tego stanu rzeczy jest bardzo niski poziom oświaty seksualnej i brak podstawowej wiedzy na temat profilaktyki zdrowotnej.

Pierwsza wizyta u ginekologa: kiedy?

Optymalnie byłoby po raz pierwszy pójść do ginekologa po rozpoczęciu miesiączkowania, a najpóźniej, gdy zamierzasz rozpocząć współżycie. W praktyce często jest tak, że do ginekologa trafiasz dopiero wtedy, gdy dopadają cię jakieś nieprzyjemne dolegliwości.

Kiedy koniecznie musisz iść do ginekologa?

Koniecznie wybierz się do ginekologa, jeżeli obserwujesz jakiekolwiek niepokojące objawy:

• upławy
• świąd
• pieczenie
• bóle w podbrzuszu
• powiększający się obwód brzucha
• nieregularne miesiączki utrzymujące się ponad 2 lata od pierwszej miesiączki
• krwotoczne miesiączki
• brak miesiączki
• brak oznak pokwitania po teoretycznym zakończeniu tego okresu życia
• zaburzony rozwój sutków
• nieregularne krwawienia miesiączkowe
• powiększenie łechtaczki
• brak owłosienia łonowego
• anoreksja, otyłość
• hirsutyzm, trądzik, łysienie
• planowane rozpoczęcie współżycia seksualnego
• rozpoczęcie współżycia bez wcześniejszej konsultacji ginekologicznej

Pierwsza wizyta u ginekologa: jakie dokumenty?

Jeśli ma to być wizyta w ramach świadczeń refundowanych przez NFZ to potrzebny będzie dowód osobisty lub legitymacja szkolna bądź studencka.W gabinecie prywatnym wystarczy dokument potwierdzający numer PESEL, niezbędny do wystawienia recepty.

Pierwsza wizyta u ginekologa:  z mamą czy bez?

Osoby do 16. roku życia nie mają prawa do decydowania o swoim zdrowiu i leczeniu. Wszystkie decyzje, także o podawanych lekach, należą do rodziców lub opiekunów. W przypadku młodzieży od 16 do 18 lat wymagana jest zgoda i rodzica, i dziecka, dopiero po osiągnięciu pełnoletniości można samodzielnie decydować o swoim zdrowiu.Przepisy nie mówią, że zgoda rodzica musi być wyrażona osobiście, więc lekarz może udzielić świadczenia na podstawie domniemanej zgody, czyli oświadczenia pacjenta, że rodzic się zgadza, jednak w praktyce lekarze rzadko korzystają z tej możliwości.W świetle prawa nastolatki mogą być aktywne seksualnie od 15. roku życia, jednak dopóki nie skończą 18 lat, lekarze nie mogą przepisać im środków antykoncepcyjnych bez zgody rodziców. A z badań wynika, że ok. 80 proc. nastolatek rozpoczyna współżycie przed ukończeniem 18. roku życia.Pamiętaj, że lekarza obowiązuje tajemnica zawodowa. Ginekolog nie ma prawa informować rodzica o tym, czy jesteś nadal dziewicą czy nie. Ma natomiast obowiązek zawiadomić prokuraturę, jeśli dziecko miało kontakty seksualne przed ukończeniem czternastego roku życia.

Pierwsza wizyta u ginekologa: jak wybrać lekarza?

Najlepszym rozwiązaniem dla dziewczyn poniżej 18 roku, a szczególnie tych, które nie rozpoczęły współżycia byłaby wizyta u ginekologa dziecięcego. To nie żart - lekarz o takiej specjalności ma specjalne przygotowanie do zajmowania się nie tylko dziećmi ale młodymi dziewczęta, a w jego gabinecie na pewno jest wyposażenie pozwalające badać zarówno dziewice jak i dziewczyny, które już rozpoczęły współżycie.Szukając  dobrego lekarza warto też oprzeć się na opinii znajomych, które już taką wizytę mają za sobą.

Pierwsza wizyta u ginekologa: jak bada się dziewicę?

U dziewcząt nieaktywnych seksualnie przeprowadza się w celu oceny narządu rodnego badanie dwuręczne zestawione przezodbytnicze (jedną ręką lekarz uciska brzuch a drugą jamę brzuszną przez odbyt). Tylko w niektórych przypadkach klinicznych (np. krwawienie z dróg rodnych, obecność ciała obcego w pochwie, podejrzenie wad rozwojowych) lekarz może wykorzystać wzierniki dziecięce (ogrzane, zwilżane 0,9% roztworem NaCl) lub waginoskop.

Niekiedy wystarczy w zupełności przeprowadzenie badania ultrasonograficznego (usg) narządów miednicy mniejszej, które w przypadku dziewic wykonuje się głowicą przezbrzuszną przy wypełnionym pęcherzu moczowym lub głowicą rektalną (przez odbyt).