Psychiatria

Psychiatria to specjalizacja medyczna poświęcona diagnozie i leczeniu zaburzeń oraz chorób psychicznych. Psychiatra zajmuje się nie tylko analizą medycznego aspektu dysfunkcji, ale bada również ich uwarunkowania społeczne, rodzinne i pychologiczne. Często tylko tak holistyczne podejście do pacjenta pozwala na znalezienie rozwiązania problemu. W odróżnieniu od psychologii, psychiatria jest dyscypliną medyczną.

Mam 50 lat. Moim problemem, z którym borykam się od 7 lat jest bezsenność. Miałam trudności z zasypianiem (3-4 godz.), budzeniem się kilkakrotnym w ciągu nocy, teraz z kolei budzę się zbyt wcześnie rano (3-4 rano). Następnego dnia czuję się fatalnie, w pracy mam kłopoty z koncentracją, z pamięcią, boli mnie głowa. Jak sobie poradzić z tą chorobą, bo czasem nie mam już na nic siły, a tu trzeba normalnie funkcjonować.
Od jakiegoś czasu odczuwam lęk przed zwariowaniem. Dostaje wtedy napadu paniki i podnosi mi się puls do 160, odczuwam także drżenie mięśni, mam mdłości i rozwolnienie. Boję się wyjść w takim momencie z domu. Muszę dodać, że mam lekką nerwice natręctw. Czy przy takim napadzie paniki można zwariować?
Gdy się mocno zdenerwuję to mam wrażenie, że puchnie mi górna część przewodu pokarmowego. Czy jest jakaś możliwość, by się tego pozbyć?
Mam problem. Cierpię na nerwicę szkolną, inaczej fobię najprawdopodobniej emocjonalną. Biorę leki, niby jest lepiej z samopoczuciem bo na egzaminach nie reaguję histerycznie, ale nadal mam wrażenie, że jest źle psychicznie. Wszystko mnie złości i stałam się bardziej agresywna. Przyjmuję w tej chwili xanax sr 0,50mg. Co mam robić?
Od kilku miesięcy czuję ogólne osłabienie organizmu, wręcz fizyczna niemoc. Jestem osobą raczej szczupłą i aktywną fizycznie, dlatego nie mogę tego tłumaczyć brakiem kondycji. Odczuwam wiele innych dolegliwości gastrycznych - bóle w okolicy żołądka, jelit, lewym podżebrzu, wzdęcia. Dokuczają mi również stawy kolanowe, nadgarstki oraz ścięgna Achillesa. Mój lekarz rodzinny zasugerował silną nerwice i depresję. Czy faktycznie powodem tych dolegliwości może być nerwica? Uważam się za osobę zadowoloną z życia i nigdy bym nie podejrzewała u siebie depresji.
Witam, mam 14 lat. W ogóle nie zwracam uwagi na dziewczyny, dowiedziałem się że to po prostu dojrzewanie, ale nie wydaje mi się. Jeśli chodzi o masturbację, to myślę w tym czasie nie o dziewczynach. Czy to już homoseksualizm?
Czy w Polsce gdzieś wykorzystuje się magnetyczną stymulację mózgu do leczenia chorób psychicznych?
Mam 19 lat. Mam trudności z zaśnięciem spowodowane różnego rodzaju lękami. Może to się wydać śmieszne przy moim wieku, ale jest to strach przed jakimiś stworami, zagrożeniem życia. Ciężko mi zamknąć oczy, bo strach się nasila. Dokucza mi to już od kilku lat. Nie oglądam żadnych horrorów i staram się ograniczać tym podobne filmy. Co zrobić, by choć raz zasnąć o w miarę wczesnej porze, nie bać się i spać całą noc? Do tego męczą mnie częste przebudzenia (5-6 razy jednej nocy).
Mam 19 lat. Mam trudności z zaśnięciem spowodowane różnego rodzaju lękami. Może to się wydać śmieszne przy moim wieku, ale jest to strach przed jakimiś stworami, zagrożeniem życia. Ciężko mi zamknąć oczy, bo strach się nasila. Dokucza mi to już od kilku lat. Nie oglądam żadnych horrorów i staram się ograniczać tym podobne filmy. Co zrobić, by choć raz zasnąć o w miarę wczesnej porze, nie bać się i spać całą noc? Do tego męczą mnie częste przebudzenia (5-6 razy jednej nocy).
Jestem młodą dziewczyną, mam chłopaka i nie potrafię mu powiedzieć: kocham cię. On mówi mi to często, lecz ostatnio upomina się o to. żebym mu to powiedziała. Jestem z nim 5 miesięcy i bardzo mi na nim zależy. Dlaczego nie potrafię tego powiedzieć? Czy ze mną jest wszystko w porządku?
Od jakiegoś czasu prześladuje mnie lęk przed tym zjawiskiem. Mimo że nigdy nie zdarzyły mi się wędrówki nocne ani w dzieciństwie ani w życiu dorosłym, jak również nikomu w mojej rodzinie, okropnie się boję, a najbardziej tego, że przez te lęki można wywołać to zjawisko (wiem że to niemożliwe) i że coś mogłoby się stać (naczytałam się okropieństw w necie co wyczyniają lunatycy). Nieustannie o tym myślę i analizuję za i przeciw. Bardzo proszę o odpowiedź, która może mnie uspokoić i pozwolić normalnie żyć bez strachu.
Biorę bioxetin, jak długo po odstawieniu mogę zajść w ciążę? Bardzo pragnę mieć dziecko, niestety robiłam już 3 próby odstawienia leku i jak dotychczas udawało się na 4-5 miesięcy - potem był niestety nawrót choroby. Czy okres 4 tygodni wystarczy, aby uwolnić lek z organizmu i bezpiecznie zajść w ciążę?

Diagnozowanie zaburzeń psychiatrycznych nie jest proste. Wiele schorzeń nie okazuje wyraźnych objawów lub daje o osobie znać jedynie w określonych warunkach środowiskowych. Co więcej, osoby chore często niechętnie podejmują leczenie, ponieważ są przekonane o braku problemu. W odróżnieniu od typowych chorób i urazów choroby psychiczne nierzadko modyfikują świadomość i postrzeganie otoczenia. Dlatego chory może być przekonany o tym, że nic mu nie dolega, a jego zachowania i reakcje mieszczą się w kanonie ogólnie przyjętych norm społecznych i etycznych.

Leczenie psychiatryczne może odbywać się zarówno podczas pobytu w szpitalu, w specjalistycznej klinice, np. Poradni Leczenia Uzależnień albo prywatnym gabinecie.

Do typowych chorób i zaburzeń psychicznych można zaliczyć schizofrenię, zaburzenia nastroju, parafilie, zaburzenia odżywiania (np. bulimia, anoreksja, ortoreksja), alkoholizm i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, czyli uporczywe powtarzanie określonych zachowań lub myśli. Objawy poszczególnych chorób mogą występować ze zmienną częstotliwością – od jednorazowych epizodów, przez remisję (ustępowanie w czasie), aż po zaburzenia utrwalone.

W psychiatrii diagnostykę chorób i zaburzeń przeprowadza się w oparciu o dwa zestawienia – DSM-5 oraz ICD-10. Leczenie zdiagnozowanych chorób może odbywać się na kilka sposobów. Najczęściej stosuje się psychoterapię, niekiedy w połączeniu z farmakoterapią. Dopiero kiedy podstawowe metody leczenia okazują się niewystarczające zaleca się sięgnięcie po bardziej inwazyjne zabiegi jak terapię elektrowstrząsową, a w ostateczności psychochirurgię. Ten ostatni zabieg polega na przerwaniu połączeń między ośrodkami ośrodkowego układu nerwowego i wymaga niezwykłej precyzji możliwej dzięki metodom stereotaktycznym.