Psychologia
Psychologia bada mechanizmy, które rządzą ludzką psychiką i zachowaniem, a także analizuje wpływ zjawisk psychicznych na relacje międzyludzkie. Psychologia nie tylko próbuje odkryć wzorce zachowań, ale również pomóc ludziom, borykającym się z różnymi problemami. Jej nazwa pochodzi z języka greckiego i oznacza naukę o duszy. Jednak nie była znana w starożytności - termin ten powstał dopiero w XVI wieku.
Jak palenie marihuany wpływa na psychikę człowieka, jego zachowanie i pamięć? W jakich przypadkach może powodować stany depresyjne i skłonności samobójcze? Kiedy prowadzi do impotencji i jakie czynniki na to wpływają? Przeczytaj fragment książki "Oswoić narkomana", w której psychoterapeuta Robert Rutkowski rozmawia z Ireną Sławińską na temat wpływu marihuany na psychikę.
![Nastolatek sam na wakacjach [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-hWQc-shww-wHRu_porada-psychologa-trenera-rozwoju-osobistego-320x213.jpg)
Mam syna w wieku 15 lat. Towarzystwo, z którym się zadaje, to jego rówieśnicy, ale i osoby mające 18 i 19 lat. W najbliższe wakacje chcą całą grupą wyjechać na Mazury i wynająć domek. Mój syn chce koniecznie z nimi jechać. Niby znam te dzieciaki, bo są z okolicy, czasem niektórzy do nas wpadają, ale czy to nie jest za wcześnie? Czy powinnam puścić syna na samodzielne wakacje?
Moja 9-letnia córka lubi się masturbować, do tego używa np. nieotwartych tamponów, ołówka itd. Nie wiem, co mam zrobić, żeby ją tego oduczyć, przecież może sobie zrobić krzywdę, a na słowo "ginekolog" robi się cała czerwona.
Papierosy mentolowe zazwyczaj są mniejsze od tradycyjnych papierosów, więc teoretycznie może wydawać się, że zawierają mniej szkodliwych substancji. Ale skoro lepiej smakują, to zaciągamy się nimi mocniej. To jeden z powodów, dla których mentole zostaną wycofane z rynku.
W zeszłym miesiącu firma, w której pracuję, poinformowała nas, że nawiązują współpracę z coachem i że część z nas zostanie skierowana na konsultacje. Przyznam, że trochę się tym wszyscy zmartwiliśmy, bo kierownik nie chce nam powiedzieć, dlaczego część z nas musi w tym wziąć udział, a część nie. Obawiam się, że wyślą mnie jak na jakieś korepetycje, a jak nie poprawię swoich wyników, to się ze mną pożegnają. Czy powinnam się bać konsekwencji takich konsultacji?
![Rak. Gdzie szukać wsparcia psychologicznego? [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-tk3G-hJdo-iXwP_porada-psychologa-320x213.jpg)
Jestem po operacji raka płuca. Wcześniej paliłam dużo papierosów, przez prawie 50 lat. Po operacji przeszłam całą kurację leczenia plastrami Niquitin. Od czasu kiedy dowiedziałam się, że jestem chora, nie mogę sobie poradzić z psychiką i znów zaczęłam palić. Nie mogłam jeść, spać ani skupić się i wszystko mi drży.
Celem terapii DDD (dorosłego dziecka z rodziny dysfunkcyjnej) jest nauka umiejętności akceptowania i dbania o siebie w duchu szacunku do innych osób. Psychoterapia potrzebna jest wtedy, gdy osoba DDD pomimo świadomości swoich destrukcyjnych i trudnych zachowań, nie potrafi wyzbyć się automatyzmów wyniesionych z dzieciństwa. Zobacz, na czym polega terapia DDD i kiedy warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty.
Jak osiągnąć szczęście i pielęgnować dobry stan zdrowia psychicznego? Poznaj 19 wskazówek, dzięki którym poczujesz się spełniony, podniesiesz samoocenę i odnajdziesz sens życia. Pamiętaj, że zdrowa dusza to również zdrowe ciało.
Jak żyć po zdradzie? Na pytania odpowiada Monika Jędrzejewska, mediator rodzinny i terapeuta.
Nie każdy decydując się na związek, postanawia dochować wierności seksualnej. Mężczyźni z tej grupy, zapytani o to, dlaczego zdradzili, najczęściej zaczynają mówić o rutynie w dotychczasowym związku i potrzebie nowych wrażeń. Obserwując jednak mężczyzn o skłonności do romansowania, można wyciągnąć wiele wniosków na temat ich charakterów i sposobu myślenia. Oto typy facetów najbardziej skłonnych zdrady.
Polityka dzieli nie tylko grupy społeczne czy towarzyskie, lecz także rodziny. Nasze postawy radykalizują się, a poglądy polaryzują. Jak rozmawiać o polityce z najbliższymi, by różnice poglądów nie przerodziły się w kłótnię dwóch nieprzejednanych stron? A kiedy lepiej w ogóle nie poruszać tematów politycznych?
Niedawno skończyłam 28 lat. Od 1,5 roku przebywam w Norwegii. Stało się tak dla dobra związku. Porzuciłam pracę w zawodzie. Jestem fizjoterapeutą, stale kończę dodatkowe kursy. Od kilku miesięcy nie wiem, co zrobić z własnym życiem. Duszę się. Myślałam, że wspólne mieszkanie i życie coś zmieni. Że stanę się narzeczoną, żoną, matką. Tymczasem po ponad 3-letnim związku nie było nawet zaręczyn. Tęsknię za pracą, rodziną i znajomymi. Marzę o rozwijaniu się. Mój chłopak natomiast nie mówi o przyszłości, jest zajęty własną firmą. Mam wrażenie, że myśli tylko o pieniądzach, mieszkaniu, samochodach i własnych marzeniach. Prawie nie rozmawiamy. Co mam zrobić, by być szczęśliwą?
Rozstałam się z mężem po bardzo wielu latach. Małżeństwo nasze, jak niektórzy mówią, było toksyczne. Jak robiłam to, co mąż chciał, było ok. Byłam całe życie na cenzurowanym i pod kontrolą. Jak powiedziałam, że wrócę np. o 15, to tak miało być, a jeśli mówiłam, że nie wiem za ile dokładnie, tzn. że byłam u kochanka, choć nigdy go nie miałam i nawet o tym nie myślałam, żeby go mieć. Mój mąż to dwie osoby w jednej - ta dobra i ta zła. Dodam, że mój mą nadużywa alkoholu. W końcu zaczęłam się buntować. Nie jesteśmy razem od kilku miesięcy, ale jest mi bardzo ciężko, bo nie umiem normalnie funkcjonować, nie mogę też mieszkać w domu, bo jest źle. Ostatnio zaproponował mi, żebym wróciła do niego, oczywiście na jego warunkach, bo jaka żona jest tyle miesięcy poza domem. Rozważałam zwrócenie się o pomoc do psychologa, chodzi mi o terapię małżeńską, ale nie wiem, czy ma to sens, bo jest jeszcze alkohol.
Mój syn ma 3,5 roku, mówi niewiele, choć w ostatnim czasie pojawiły się pewne postępy, mówi bardzo dużo, ale "po swojemu", czasem przekręca jakieś słowa lub mówi niewyraźnie. Potrafi powiedzieć pojedyncze słowa (zna zwierzątka, jakie zwierzątka wydają odgłosy, pokazuje kolory, części ciała, potrafi zaśpiewać piosenkę, choć bardzo niewyraźnie). Skupia się wyłącznie na tym, co lubi, czyli piłka, traktory, autka i uwielbia układać klocki, ma też bardzo dobrą pamięć, przy książeczce długo nie wysiedzi. Choć, gdy ją otworzę, potrafi szybko sam nazwać wszystkie zwierzątka, a potem ucieka; nie potrafi się skupić, jedynie na tym, co lubi. Byłam z nim u logopedy, która stwierdziła, że nie może do niego dotrzeć, bo nie chciał pokazywać wszystkiego tego, co pani chciała, gdy zainteresowała go piłką, to podejmował relację. Zapytałam, czy to może być autyzm lub ADHD. Pani to wykluczyła, powiedziała jedynie, że to może być niedorozwój emocjonalny. Dziecko jest bardzo ruchliwe, żywiołowe, uwielbia się śmiać i przytulać, nie lubi być sam, ciągle ktoś musi się z nim bawić, tylko ten brak kontaktu mnie czasem martwi (choć nie zawsze tak jest). Czy to może być autyzm?
Mam problem z moim 16-letnim synem. Gdzieś wyczytał w internecie o tzw. fazach snu. Często przychodzi do domu zmęczony i wykombinował, że będzie teraz spał od 19 do 22, potem uczy się do 3 nad ranem i kładzie się spać ok. 4, po czym budzi się o 7 do szkoły. Tak podobno (!) będzie mniej zmęczony, a jest teraz w fazie wzmożonej nauki przed egzaminami. Martwię się o niego, nie wiem, jak z nim rozmawiać, bo w zasadzie nie mam za wiele argumentów, żeby mu to wytłumaczyć, a argumenty typu - zniszczysz sobie zdrowie bądź też zatracisz cykl spania lub będziesz zasypiał na lekcjach - do niego nie docierają. Zaczął eksperymentować i boję się o jego zdrowie. Jak to może wpłynąć na rozwój mojego syna, jeśli nadal będzie to praktykował?
Mój problem polega na nadmiernym myciu rąk, myje bardzo często i dokładnie ręce i nadal mam wrażenie, że są na nich bakterie. Po skorzystaniu z toalety myję ręce kilkakrotnie. Czy wystarczy umyć ręce raz, a dokładnie, nawet po kontakcie z krwią, moczem, kałem? Jak długo żyją bakterie?
Większość z nas jest przekonana, że zapominanie jest ściśle związane z wiekiem. Im człowiek starszy, tym gorsza pamięć. Uczeni przekonują, że to nieprawda i że nowych rzeczy możemy uczyć się do późnej starości.
Nagłe odstawienie leków uspokajających lub nasennych prowadzi do rozwoju objawów abstynencyjnych. Podobne zjawisko zachodzi po odstawieniu leków antydepresyjnych, jednak ma dużo łagodniejszy charakter, ponieważ środki te nie uzależniają w takim stopniu jak benzodiazepiny. Jakie są objawy odstawienia leków psychotropowych?
Trzy miesiące temu zmienił się kierownik mojego działu. Osoba ta wprowadziła atmosferę strachu, często krzyczy, grozi zwolnieniami i generalnie czepia się każdego o niemal wszystko. Do tego wprowadza plany niemożliwe do zrealizowania, a gdy to się nie udaje (lub cokolwiek jest nie po jego myśli), to publicznie krytykuje "winowajcę". Coraz więcej osób myśli o złożeniu wypowiedzenia, ja też się nad tym zastanawiam. Odkąd warunki pracy się zmieniły zauważyłam, że mam problemy ze snem, jestem coraz bardziej nerwowa i co gorsza zdarza mi się wyżywać na bliskich. Jak sobie radzić z szefem-furiatem?
Moja dziewczyna ostatnio zarzuciła mi, że nie jestem wobec niej uczciwy, cały czas kłamiąc, że jestem w stanie dziewictwa (prawiczek). Nie uprawiałem seksu naprawdę, jedyne, co zrobiłem, to raz w życiu odbyłem z inną dziewczyną stosunek oralny, do czego się przyznałem. Nie ma to znaczenia, a bardzo mi zależy na dziewczynie. Nie chce ze mną być, a mieliśmy wspólne plany. Ona mówi, że współżyłem. Więc jej zdaniem nie jestem absolutnie prawiczkiem i dlatego koniec z nami. Odpowiedzi w internecie są różne. Bardzo mi na niej zależy, dlatego szukam informacji u eksperta.
Mam 14 lat. Moi rodzice są chyba 9 lat po rozwodzie, mieszkam z mamą, ojczymem i ich dwójką dzieci. Mam starszą siostrę, która się rok temu wyprowadziła. Dziewczyna taty mnie nie akceptuje, tak samo jak i mojej siostry, więc zakazała jej przychodzić, a ja sama nie przychodzę ze względu na nią i ze względu na to, że gdy byłam mała mój tata stosował przemoc wobec mojej mamy, siostry i mnie (wiem to od mamy). Ojczym też kiedyś parę razy uderzył, ale wiem, że to było niekontrolowane. Zdenerwowałam go. Wiem, że tata też kiedyś chciał się zemścić na mamie za to, że go zostawiła. Dlatego się go boję. Mam też w sercu pustkę po dwóch chłopakach, którzy tyle mi naobiecywali i okłamali mnie co do ich miłości do mnie. Przez to nie potrafię już zaufać nawet przyjaciołom (moja dawna przyjaciółka, moja mama i siostra mówiły mi, że jestem dziwna). Nie chcę wpadać w depresję, ale najgorsze było to, że jak zaczęłam 1 klasę w gimnazjum, to nikt mnie nie lubił. Teraz mam trzy koleżanki i jednego kolegę i chcę, żeby mnie polubili. Wszyscy próbują mi pomóc, ale nic z tego nie wychodzi. Jedna z tych koleżanek włamała mi się na konto na serwisie społecznościowym i wypisywała głupoty do moim znajomych, a teraz błaga mnie o wybaczenie. Mam jeszcze problem ze swoimi myślami - mam ochotę zwyzywać każdego nauczyciela i ucznia, zemścić się na klasie za zrobienie ze mnie kozła ofiarnego czy też zrobić coś tacie za krzywdzenie ważnych dla mnie osób. Pani pedagog w mojej szkole mówi, że jestem nadwrażliwa, ale czuję, że coraz gorzej się ze mną dzieje.
