Naukowcy chcieli ocenić związek między przyjęciem hemoglobiny glikowanej (HbA1c) a późniejszym ryzykiem zdarzeń naczyniowych, przede wszystkim zawału mięśnia sercowego, zgonu naczyniowego i udaru u pacjentów z cukrzycą oraz udarem niedokrwiennym.
Badacze korzystali z danych zebranych w rejestrze udarów. Przeanalizowali 18 567 pacjentów w średnim wieku wynoszącym 70 lat z cukrzycą, u których między styczniem 2011 r. a styczniem 2019 r. wystąpił atak niedokrwienny lub ostry udar niedokrwienny w ciągu 7 dni od wystąpienia objawów.
Spośród wszystkich ochotników u 1437 wystąpiły złożone zdarzenia naczyniowe podczas obserwacji, a 954 miało kolejny udar. W analizie wielowymiarowej z wykorzystaniem HbA1c jako zmiennej kategorycznej ryzyko znacząco wzrosło przy progu 6,8%–7,0%.
Wpływ poziomu HbA1c na ryzyko złożonych incydentów naczyniowych był wyraźny szczególnie wśród osób, u których glikemia na czczo przy przyjęciu wynosiła ≤130 mg/dl. Optymalne zakresy HbA1c związane z minimalnym ryzykiem złożonych zdarzeń naczyniowych były najniższe dla podtypu zamknięcia małych naczyń.
Autorzy przeprowadzonych analiz doszli do wniosku, że u osób z udarem niedokrwiennym i cukrzycą ryzyko złożonych incydentów naczyniowych było istotnie związane z przyjęciem hemoglobiny glikowanej. Optymalny zakres przyjęcia HbA1c wynosił poniżej 6,8%–7,0% i różnił się w zależności od podtypu udaru niedokrwiennego.
Porady eksperta
