- Najnowsze badania wskazują, że objawy nietolerancji histaminy pojawiają się dopiero po przekroczeniu indywidualnego progu, działając jak przepełniające się wiadro
- Uporczywa migrena po jedzeniu, wzdęcia czy pokrzywka to często mylone z alergią sygnały nadmiaru histaminy w organizmie
- Analiza z 2025 roku dowodzi, że u nawet 22% pacjentów z diagnozą zespołu jelita drażliwego prawdziwym problemem jest nietolerancja histaminy
- Główną przyczyną dolegliwości jest najczęściej niedobór enzymu DAO odpowiedzialnego za rozkładanie histaminy w jelitach
Nietolerancja histaminy a alergia. Na czym polega kluczowa różnica?
Bóle głowy, uporczywy ból brzucha po jedzeniu, a nawet swędząca pokrzywka po zjedzeniu sałatki z awokado i szpinakiem? Choć pierwszą myślą jest alergia pokarmowa, przyczyna może być zupełnie inna. Wiele osób doświadcza niewyjaśnionych dolegliwości po spożyciu pozornie zdrowych produktów, nie zdając sobie sprawy, że winowajcą może być nietolerancja histaminy.
To nie to samo, co klasyczna reakcja alergiczna, która pojawia się natychmiast. Według badań opublikowanych w tym roku w „Histamine Intolerance—A Kind of Pseudoallergic Reaction”, objawy nietolerancji histaminy dają o sobie znać dopiero, gdy w organizmie zgromadzi się jej zbyt dużo. Działa to jak przepełniające się wiadro – gdy poziom histaminy przekroczy indywidualny próg tolerancji, zaczynamy odczuwać nieprzyjemne skutki.
Jakie objawy daje nietolerancja histaminy i co jest ich przyczyną?
Nietolerancja histaminy to prawdziwy kameleon, który potrafi skutecznie naśladować inne schorzenia. Wachlarz jej objawów jest niezwykle szeroki i może obejmować układ pokarmowy (uciążliwe wzdęcia po posiłku, biegunki), skórę (pokrzywka, swędzenie), a nawet układ nerwowy, dając o sobie znać jako migrena czy zawroty głowy. Publikacja z „Food Intolerances, Food Allergies and IBS: Lights and Shadows” z 2025 roku wskazuje, że u nawet 22% pacjentów z diagnozą zespołu jelita drażliwego prawdziwym problemem może być właśnie nadmiar histaminy.
Skąd bierze się ten chaos w organizmie? Główną przyczyną jest niedobór lub niska aktywność enzymu o nazwie diaminooksydaza (w skrócie DAO). Jak wyjaśniają badacze w przeglądzie naukowym „Histamine: A Mediator of Intestinal Disorders—A Review”, to właśnie DAO odpowiada za rozkładanie nadmiaru histaminy z pożywienia w naszych jelitach. Gdy go brakuje, histamina wchłania się do krwiobiegu i wywołuje reakcje w całym ciele.
Diagnostyka nietolerancji histaminy. Dlaczego nie warto działać na własną rękę?
W Polsce coraz więcej osób słyszy o nietolerancji histaminy i próbuje diagnozować się na własną rękę, co często prowadzi do niepotrzebnych, bardzo restrykcyjnych diet. Warto jednak zachować ostrożność.
Zbiorcza analiza opublikowana w tegorocznym „Histamine Intolerance: The Current State of the Art” daje do myślenia – pokazuje, że tylko 10-15% osób przekonanych o swoim problemie faktycznie reaguje na histaminę w kontrolowanych warunkach medycznych. Zamiast więc na ślepo eliminować kolejne produkty i wprowadzać na własną rękę dietę antyhistaminową, kluczowe jest skonsultowanie się z lekarzem lub dietetykiem, aby wspólnie znaleźć źródło dolegliwości.
Klucz do diagnozy. Co zapisywać w dzienniczku żywieniowym?
Jednym z najskuteczniejszych narzędzi diagnostycznych, które warto zacząć stosować od zaraz, jest szczegółowy dziennik żywieniowy prowadzony przez 4 do 6 tygodni. Warto w nim zapisywać nie tylko co jesz, ale także dokładną porę posiłku, jego wielkość oraz wszystkie odczuwane objawy wraz z godziną ich wystąpienia i nasileniem.
Autorzy wspomnianej analizy z „Food Intolerances, Food Allergies and IBS: Lights and Shadows” podkreślają, by notować również inne czynniki, takie jak poziom stresu czy faza cyklu miesiączkowego u kobiet. Taki kompletny zapis to dla specjalisty bezcenna mapa, która pomaga wytropić prawdziwego winowajcę.
