Lekkoatletka nie mogła wstać z łóżka, a wyniki były w normie. Diagnozę usłyszała po dwóch latach

Zdrowa, aktywna, pełna planów – jeszcze kilka miesięcy wcześniej nic nie zapowiadało dramatu, który rozegra się w życiu młodej lekkoatletki. Gdy zaczęła mieć objawy grypopodobne, podejrzewano stres lub przemęczenie. Niespodziewanie trafiła do szpitala z drgawkami i utratą władzy nad ciałem. Przez długi czas lekarze nie potrafili ustalić przyczyny jej pogarszającego się stanu. W końcu po dwóch latach padła diagnoza: autoimmunologiczne zapalenie mózgu.

Obiecująca lekkoatletka straciła przytomność 

Tiana Death jako juniorka była obiecującą płotkarką. Zamiast sukcesów lekkoatletycznych przyszła choroba, której długo nie umiano zdiagnozować. Na diagnozę czekała aż 2 lata, bo choroba okazała się bardzo rzadka, a przez to trudna do rozpoznania.

Bolała ją głowa, ale wyniki były w normie

W 2023 r. pojawiły się pierwsze objawy. Były to symptomy grypopodobne. Zawodniczka narzekała na bóle głowy, uporczywe zmęczenie. Jednak wyniki badań nie wykazały odchyleń od normy. Zamiast poprawy samopoczucia nastąpiło pogorszenie. Kolejnego dnia Tianę znaleziono nieprzytomną.

– To, co miało być zwykłym porankiem, zmieniło się w coś, czego nikt nie mógł przewidzieć. Zostałam znaleziona nieprzytomna – przez całą noc miałam napady padaczkowe, sama w swoim pokoju. Następne, co pamiętam, to intensywna terapia – byłam kompletnie nieprzytomna i miałam nieustające ataki. Nie mogłam mówić, chodzić, ani nawet utrzymać oczu otwartych. Moje ciało zaczęło się wyłączać.

– tak relacjonowała swój stan w późniejszych wpisach w social mediach. Co się wydarzyło?

Zawodniczka chorowała prawie 2 lata bez diagnozy

Lekarze nie byli pewni. Nie wiedzieli, jak pomóc – rozważano nawet śpiączkę farmakologiczną, żeby zatrzymać zmiany chorobowe i bezustanne ataki padaczkowe. Pacjentka nie poznawała najbliższych i traciła kontakt z rzeczywistością.

– Lekarze próbowali wszystkiego – różnych leków przeciwpadaczkowych, badań, punkcji lędźwiowych, EEG

– przyznała Tiana. Podejrzewano, że mogło dojść do infekcji wirusowej i powikłań. Leki przeciwpadaczkowe poprawiły stan Tiany. W lutym kolejnego roku wyszła ze szpitala.

Od nowa uczyła się mówić i chodzić po chorobie

– Wyszłam ze szpitala, myśląc, że po prostu będę musiała brać mnóstwo leków – ale wszystko się zmieniło – relacjonowała biegaczka.

- Musiałam uczyć się na nowo mówić, chodzić, a nawet pisać. Po powrocie do domu zaczęłam sobie uświadamiać, jak wiele straciłam z pamięci.

Nie pamiętałam rzeczy sprzed trzech lat od pierwszego napadu. Całe fragmenty mojego życia po prostu zniknęły – przyjaciele pokazywali mi zdjęcia z wyjazdów i imprez, opowiadali historie, które wspólnie przeżyliśmy.

– tak opisywała swój stan. Co było przyczyną całej sytuacji? Dopiero w czerwcu 2025 ustalono, że Tiana Death chorowała na autoimmunologiczne zapalenie mózgu.

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu - objawy i przebieg

To rzadka choroba – jak w innych schorzeniach autoimmunologicznych, układ odpornościowy atakuje własne komórki, w tym przypadku w mózgu.

Skutkiem są stany zapalne, napady padaczkowe, zaburzenia pamięci, problemy neurologiczne. Statystycznie chorują 1–2 osoby na 100 tys. rocznie.

- Jeśli mam ci zostawić jedną myśl – tak, to banał, ale prawdziwy – żyj tak, jakby każdy dzień był ostatnim. Bo nigdy nie wiesz, co czeka tuż za rogiem.

– napisała Tiana Death na swoim profilu w social mediach. Nigdy nie wróciła do wyczynowego sportu, ale wróciła do życia – a to już bardzo dużo.

Jakie są choroby autoimmunologiczne 

Choroby autoimmunologiczne to grupa schorzeń, w których układ odpornościowy – zamiast chronić organizm przed zagrożeniami zewnętrznymi – atakuje własne komórki i tkanki, uznając je za obce. Ich przebieg jest często przewlekły, a objawy zależą od narządu objętego procesem autoagresji. Przyczyny tych chorób nie są do końca poznane, choć znaczenie mają czynniki genetyczne, środowiskowe, hormonalne i infekcyjne.

Do najczęstszych chorób autoimmunologicznych należą:

• Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) – przewlekłe zapalenie stawów prowadzące do ich bólu, obrzęków i deformacji.
• Cukrzyca typu 1 – układ odpornościowy niszczy komórki beta trzustki odpowiedzialne za produkcję insuliny.
• Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) – choroba o bardzo różnorodnym przebiegu, atakująca m.in. skórę, stawy, nerki i układ nerwowy.
• Stwardnienie rozsiane (SM) – uszkadzanie osłonek mielinowych neuronów w mózgu i rdzeniu kręgowym, co prowadzi do zaburzeń neurologicznych.
• Hashimoto (przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy) – powoduje stopniowe niszczenie tarczycy i jej niedoczynność.
• Łuszczyca – choroba skóry, w której nadmierne pobudzenie układu odpornościowego prowadzi do złuszczających zmian skórnych.
• Celiakia – nietolerancja glutenu o podłożu autoimmunologicznym, prowadząca do uszkodzenia jelita cienkiego.

Choroby autoimmunologiczne mogą dotyczyć jednego narządu (np. tarczycy, trzustki), ale często mają charakter układowy, obejmując wiele różnych tkanek. Leczenie opiera się głównie na hamowaniu nadmiernej aktywności układu odpornościowego oraz łagodzeniu objawów. Mimo że nie są wyleczalne, dzięki odpowiedniej terapii możliwe jest znaczące poprawienie jakości życia pacjentów.

5 sprzętów fitness, które warto mieć w domu

Zobacz galerię 6 zdjęć

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu - przyczyny, leczenie i rokowanie

Autoimmunologiczne zapalenie mózgu (ang. autoimmune encephalitis) to poważna, ale potencjalnie odwracalna choroba, w której układ odpornościowy atakuje struktury mózgu, prowadząc do zaburzeń neurologicznych i psychiatrycznych. Może mieć gwałtowny lub podstępny początek, a objawy często są niespecyficzne – przez co bywa mylona z innymi chorobami, np. schizofrenią, padaczką czy infekcyjnym zapaleniem mózgu. Możliwe przyczyny:

• Reakcja autoimmunologiczna przeciwko antygenom neuronalnym – powierzchniowym lub wewnątrzkomórkowym.
• Paraneoplastyczne zapalenie mózgu – związane z obecnością nowotworu (np. jajnika, płuca, jądra, grasicy).
• Idiopatyczne (przyczyna nieznana).
• Może być wywołane przez przebyte infekcje wirusowe (np. opryszczkowe zapalenie mózgu), które inicjują nieprawidłową odpowiedź immunologiczną.

Objawy autoimmunologicznego zapalenia mózgu :

• Zaburzenia psychiczne (nagła zmiana zachowania, urojenia, agresja, halucynacje).
• Zaburzenia pamięci i funkcji poznawczych.
• Napady padaczkowe, często oporne na leczenie.
• Ruchy mimowolne (pląsawica, tiki, drżenia).
• Zaburzenia mowy (afazja, mutyzm).
• Zaburzenia świadomości (splątanie, śpiączka).
• Dysfunkcje autonomiczne (nieregularne ciśnienie, tętno, oddychanie).
• Objawy neurologiczne (ataksja, niedowłady).

Przebieg może być ostry (objawy rozwijają się w ciągu dni–tygodni) lub przewlekły. Bez szybkiej diagnozy i leczenia może dojść do głębokich zaburzeń świadomości i trwałych uszkodzeń neurologicznych. Często wymaga hospitalizacji, czasem pobytu na oddziale intensywnej terapii.

Leczenie polega m.in. na immunoterapii, podawaniu kortykosteroidów (np. metyloprednizolon), dożylnie immunoglobin (IVIG). Ponadto stosowana jest plazmafereza (usuwanie autoprzeciwciał z krwi) oraz leki immunosupresyjne. 

Dodatkowo potrzebne może być leczenie przyczynowe w przypadku paraneoplastycznego zapalenia (usunięcie guza) i niezbędne jest leczenie objawowe: przeciwpadaczkowe, psychiatryczne, wspomagające oddychanie, żywienie. Wczesne rozpoznanie i leczenie znacznie poprawiają rokowania. 

Wielu pacjentów wraca do pełnej lub prawie pełnej sprawności. W przypadkach z opóźnioną diagnozą lub ciężkim przebiegiem możliwe są trwałe deficyty neurologiczne. Nawracające epizody są rzadkie, ale możliwe – dlatego konieczna jest długoterminowa opieka neurologiczna i psychiatryczna.

Katarzyna Głuszak