Choroba Peyroniego może prowadzić do impotencji

Choroba Peyroniego atakuje męskie narządy płciowe. Objawia się skrzywieniem penisa, kłopotami z erekcją - spowodowanymi zmniejszoną twardością penisa i częstą bolesnością w czasie jej trwania. Niekiedy choroba Peyroniego może doprowadzić nawet do impotencji.

Spis treści

1. Choroba Peyroniego zniekształca penis
2. Diagnoza choroby Peyroniego
3. Choroba Peyroniego: leczenie

Swoją nazwę choroba Peyroniego, której jednym z objawów jest skrzywienie penisa, wzięła od chirurga Ludwika XIV – Francisa de la Pyronie’a, który odkrył ją w 1743 roku. Na chorobę Peyroniego najczęściej zapadają mężczyźni pomiędzy 40-60 rokiem życia (nie jest  jednak powiedziane, że nie może ona dotknąć osiemnastolatka). Na szczęście nie jest to choroba bardzo rozpowszechniona - cierpi na nią około 1 proc. populacji. Rozwój choroby Peyroniego może być różny, a dokładne przyczyny jej wystąpienia nie są znane.

Choroba Peyroniego zniekształca penis

Sama choroba Peyroniego atakuje narządy płciowe, a konkretnie penis - powoduje tworzenie się tkanki bliznowatej w obrębie osłonki białawej trzonu penisa. Może być to wynikiem niezauważalnych mikrourazów, powstałych podczas stosunków płciowych, zmian miażdżycowych lub być kwestią dziedziczną (nie jest to jednak jednoznacznie potwierdzone). Zabliźnienia wpływają na ograniczenie dopływu krwi i powstawanie zgrubień (głównie na spodniej lub wierzchniej stronie prącia), które powodują zakrzywienie penisa w miejscu gdzie znajduje się blizna lub zmianę jego kształtu (penis może zmienić zarówno średnicę jak i długość, mogą pojawić się wybrzuszenia). Może być to przyczyną bólu, a gdy zakrzywienie członka jest duże - wręcz uniemożliwiać stosunek seksualny. Sama choroba może mieć różny przebieg. Zdarza się, że pojawiają się przypadki łagodne, których regres, aż do całkowitego wyleczenia, następuje samoistnie bez leczenia. Zwykle jednak na penisie pozostaje trwały i zauważalny efekt choroby. Ślady, w postaci pojawienia się tkanki bliznowatej, mogą pojawić się również na stopach i dłoniach.

Diagnoza choroby Peyroniego

Chorobę Peyroniego stosunkowo łatwo zdiagnozować w oparciu o widoczne symptomy. Dodatkowe badania, takie jak RTG, USG, kawernozografia (obrazowanie naczyń krwionośnych w ciałach jamistych wraz z pomiarami ciśnienia krwi), tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny mogą pomóc w określeniu rozległości zmian jakie zaszły w penisie. Jeśli występują kłopoty z erekcją można dokonać nocnych pomiarów wzwodu, zrobić badanie Dopplera (badanie przepływu krwi) lub wykonać test papawerynowy (do ciała jamistego w prąciu wstrzykuje się papawerynę i sprawdza czy pojawi się wzwód. Pomaga to określić przyczyny impotencji).

Choroba Peyroniego: leczenie

Leczenie może przyjąć trojaką formę. Biorąc pod uwagę, że u dużej części chorych choroba Peyroniego ustępuje samoistnie, pacjentom o mało nasilonych symptomach zaleca się jedynie obserwację i informuje o możliwych dolegliwościach. Leczenie zachowawcze polega na podawaniu odpowiednich leków (do około 12 miesięcy po wystąpieniu pierwszych objawów) takich jak: witamina E (niedobór odpowiedzialnych jest za nieprawidłową odnowę tkanki łącznej i powstawanie bliznowatych zmian) lub paraaminobenzoesan potesu (Potaba), których skuteczność nie jest do końca potwierdzona. Stosuje się również leki sterydowe, działający przeciwzapalnie tamoksifen, a także kolchicyny. Dodatkowo można używać preparatów stosowanych miejscowo. Do najskuteczniejszych (u około 50 proc. chorych notuje się poprawę) należą hydrocortizon, fortecortin i werapamil. Możliwe jest również leczenie za pomocą fizykoterapii: masaży, okładów, ultradźwięków i innych metod. Jeśli powyższe środki nie przynoszą rezultatu - chorych kwalifikuje się na leczenie chirurgiczne – może to nastąpić dopiero po upływie 12 miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów choroby Peyroniego oraz gdy pojawiają się trudności z odbywanie stosunków. W leczeniu chirurgicznym można wyróżnić trzy rodzaje zabiegów:

• korekcja sposobem Nesbita – polega na wycięciu fragmentu osłonki białawej, stosowana jest gdy wzwody występują prawidłowo, a problemem jest skrzywienie penisa
• całkowite wycięcie zmiany wraz z uzupełnieniem ubytku
• wszczepienie protezy penisa – gdy dochodzi do silnych zaburzeń erekcji.