Seksowna, piękna, wspaniała... Czy tak o sobie myślisz?

Jesteś kobietą. Jaką? Seksowną, piękną, wspaniałą? Zasługujesz na miłość i szacunek? Jeśli masz wątpliwości, podpowiemy ci jak poczuć się seksowną, piękną, godną miłości i wszystkiego, co najlepsze.

Spis treści

1. Zasługuję na miłość - siła korzeni
2. Miłość do siebie - granice obowiązków
3. Minitest spełnionej kobiety
4. Kobieta w pogoni za młodością
5. Kobieta spełniona - dążenie do równowagi
6. Kobiecość - akcja reorganizacja

Czy czujesz się wspaniała, seksowna i piękna? Uważasz, że zasługujesz na miłość i szacunek, czy może godzisz się na upokorzenia, a nawet przemoc? Tkwisz w niedobrych relacjach, niezadowolona z siebie, często cierpisz. Bardzo wiele zależy od tego jaki wzorzec kobiecości przekazała ci mama. Jeśli ona uważała siebie za seksowną i piękną, godną miłości i szacunku, a tata szanował ją i odnosił się do niej z uczuciem - masz szczęście. Jeżeli do tego tata i w tobie dostrzegał piękną, godną szacunku i miłości kobiecość - miałaś jak w raju. Takie cuda niestety nie za często się zdarzają. Podpowiadamy jak poradzić sobie z trudnymi doświadczeniami i poczuć się piękną, seksowną, wspaniałą i godną miłości kobietą.

Zasługuję na miłość - siła korzeni

Jeśli dziewczynka widzi kochających się rodziców, którzy odnoszą się do siebie z szacunkiem, tego samego będzie chciała dla siebie w życiu. Jeżeli wyszła z domu z poczuciem własnej wartości, szacunku dla samej siebie i dla innych, będzie umiała wchodzić z innymi ludźmi w takie relacje, które nie będą zakłócały jej systemu wartości. A co ważniejsze, będą przynosiły zadowolenie, będą twórcze, budujące. Ale doświadczenia wyniesione z domu mogą mieć niszczący wpływ na życie. Kobiety, których matki były despotyczne, karcące, dominujące nad mężem, nie szanowały innych ludzi, mogą mieć kłopoty z nawiązaniem właściwych relacji międzyludzkich. Jeśli słyszały od matek czy ojców, że są niewiele warte, brzydkie, że nic nie potrafią, będą skłonne do przyjęcia w życiu roli ofiary. Będą gotowe obwiniać się za niepowodzenia dzieci w szkole, za kłopoty męża w pracy, nawet za to, że są zdradzane. I nierzadko za to, że stały się ofiarami przemocy domowej.

Miłość do siebie - granice obowiązków

Wiele kobiet działa przeciw sobie, nie stawiając granicy dla obowiązków, jakie na siebie przyjmują. Godzą się na wyzyskiwanie ich przez mężów i dzieci. I chociaż wiedzą, że to je niszczy, nie sprzeciwiają się. To kobiecość udręczona i męczeńska. Zazwyczaj kobiety postępują tak ze strachu przed samotnością, odtrąceniem, często dlatego, że nie mają wykształcenia i obawiają się, że nie zarobią na swoje utrzymanie, a nierzadko również z nieuświadomionej chęci bycia niezastąpioną – „beze mnie wszystko się zawali”. Ale bywa i tak, że kobiety są gotowe znosić różne upokorzenia, aby tylko zatrzymać przy sobie mężczyznę. Najczęściej tak były wychowane. Owszem, skarżą się, mówią, że nie dają rady, ale nie starają się ulżyć swojej doli. Zdarza się, że formą obrony jest ciągłe zrzędzenie, wypowiadanie uszczypliwych uwag, wyżywanie się na dzieciach i nierzadko depresja. Na szczęście coraz więcej kobiet nie chce być tylko robotem do wykonywania obowiązków domowych.

Kobieta w pogoni za młodością

Niszczycielski wpływ może mieć także pogoń za ideałem piękna, który kształtują telewizja i kolorowe magazyny. Kobieta, która nie wyniosła z domu poczucia własnej wartości, której matka nie nauczyła dbać o siebie, mieć własny styl, szybko wpadnie w pułapkę  nakazów mody. To stanie się celem jej życia – mieć biust odpowiedniej wielkości, dostatecznie wydatne usta itd. Jeśli kobieta nie jest silna psychicznie, z łatwością uwierzy kolorowym magazynom, że skoro nosi rozmiar 44, a nie 38 – jest gruba i nieatrakcyjna. To niebezpieczna pułapka – budować poczucie własnej wartości tylko na perfekcyjnym wyglądzie.  Stąd między innymi biorą się załamania, rozgoryczenie, stany depresyjne kobiet po pięćdziesiątce, dojrzałych i pięknych, ale nieakceptujących zmian, jakie niesie czas. A są one nieuniknione.

Kobieta spełniona - dążenie do równowagi

Można ją zbudować w każdej sferze życia, niezależnie od zasobności portfela czy minionych doświadczeń życiowych. Można ciągle żyć w roli ofiary rodziców, wychowawców, tzw. trudnej przeszłości, i wszystko tym tłumaczyć, a można nie dać się demonom, zmierzyć się z nimi, odczarowując ich wpływ na nasze życie. Nie chodzi o to, by nie mieć trudnych chwil, fanaberii, zachcianek, by unikać chodzenia do kosmetyczki czy fryzjera. Ważne jest raczej, aby nie oczekiwać idealnego życia, idealnego męża, idealnych dzieci, aby nie gonić za młodością, gdy ona przemija, bo prowadzi to do frustracji i odbiera radość życia. Istotne, aby mieć dystans do siebie samej, do swoich bliskich i tego, co dyktuje nam moda. I – co najważniejsze – świadomie budować swoje życie, biorąc pod uwagę osobiste możliwości i ograniczenia. Szanować siebie i domagać się szacunku od innych, nie godzić się na złe traktowanie i upokorzenia.

Anna Jarosz

Konsultacja: Mariola Kosowicz