Usunięta tarczyca i co dalej? Wszystko, co musisz wiedzieć

Usunięcie tarczycy zazwyczaj wynika z dwóch powodów: podejrzenia nowotworu złośliwego lub przypuszczenia, że obecne w tarczycy guzki mogą zezłośliwieć, albo wola tarczycowego uciskającego tchawicę i utrudniającego oddychanie. Po operacji usunięcia tarczycy można normalnie żyć, trzeba tylko pamiętać o kilku sprawach.

Spis treści

1. Badania i kontrole po usunięciu tarczycy

Jeśli usunięcie tarczycy było konieczne z powodu zmian nowotworowych, konieczna będzie dalsza kontrola onkologiczna. W przypadku raków pochłaniających jod chorym podaje się duże dawki radiojodu, aby zniszczyć pozostałą tkankę tarczycy. Muszą oni też przyjmować tyroksynę w dawce 150-250 μg.

Dawka leku musi być tak dobrana, aby poziom tyroksyny znajdował się w górnej granicy normy, a stężenie TSH zmniejszyło się poniżej 0,1 mj/l. Zaleca się też badania hormonalne, scyntygrafię całego ciała i RTG klatki piersiowej.

Badania i kontrole po usunięciu tarczycy

Jeżeli powód usunięcia tarczycy był inny niż choroba nowotworowa, co pół roku należy się zgłaszać na kontrolę do endokrynologa i wykonywać zalecane przez niego badania. Usunięcie całości narządu zawsze powoduje niedoczynność, dlatego do końca życia trzeba przyjmować hormony tarczycy w postaci tabletek.

Dla oceny stanu zdrowia wykonuje się analizę stężenia hormonów we krwi. Jeśli wycięta została tylko część tarczycy, poziom jej hormonów może być w normie i nie trzeba wtedy przyjmować hormonu tarczycy.

Drugim ważnym badaniem jest oznaczanie poziomu kalcytoniny, hormonu tarczycowego, który odgrywa ważną rolę w regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej, wpływając głównie na metabolizm kości. Jest on wytwarzany przez przytarczyce, maleńkie jak ziarnka pieprzu gruczoły leżące tuż za tarczycą, które w czasie operacji mogą zostać uszkodzone.

Po operacji czynność przytarczyc zostaje przejściowo zaburzona i wtedy trzeba zażywać wapń wraz z witaminą D. Przy trwałym uszkodzeniu przytarczyc dla ochrony przed osteoporozą taka terapia potrzebna jest do końca życia.

miesięcznik "Zdrowie"

O autorze

Anna Jarosz

Dziennikarka od ponad 40 lat zaangażowana w popularyzację edukacji zdrowotnej. Laureatka wielu konkursów dla dziennikarzy zajmujących się medycyną i zdrowiem. Otrzymała m. in. Nagrodę Zaufania „Złoty OTIS” w kategorii „Media i Zdrowie”, Wyróżnienie Św. Kamila przyznawane z okazji Światowego Dnia Chorego, dwukrotnie „Kryształowe Pióro” w ogólnopolskim konkursie dla dziennikarzy promujących zdrowie oraz wiele nagród i wyróżnień w konkursach na „Dziennikarza Medycznego Roku” organizowanego przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia.

Anna Jarosz

Konsultacja: lek. med. Grzegorz Bornstern