Mięsień dwugłowy ramienia jest silnym zginaczem, który można wydatnie wzmocnić, wykonując popularne ćwiczenia na biceps z obciążeniem. Co ciekawe, mięsień ten – wbrew swojej nazwie – miewa czasem więcej niż dwie głowy (nawet 10 proc. przypadków), a miejsca jego przyczepów też potrafią się nieznacznie zmieniać.
Spis treści
Mięsień dwugłowy ramienia – budowa
Mięsień dwugłowy ramienia posiada głowy długą i krótką.
- Głowa długa rozpoczyna się na guzku nadpanewkowym łopatki oraz na obrąbku stawowym. Następnie biegnie do boku (w stronę ramienia) i przez bruzdę międzyguzkową kości ramiennej (objęta pochewką maziową międzyguzkową) w dół.
- Głowa krótka rozpoczyna się na wyrostku kruczym łopatki ścięgnem, które jest zrośnięte ze ścięgnem mięśnia kruczo-ramiennego (łac. coracobrachialis). Włókna głowy krótkiej m. dwugłowego ramienia biegną w dół, by połączyć z głową długą i wspólnie z nią stworzyć jeden wrzecionowaty brzusiec, który nieco powyżej stawu łokciowego zmieni się w mocne rozcięgno m. dwugłowego ramienia.
- Przyczep końcowy m. dwugłowego ramienia znajduje się w powięzi przedramienia na guzowatości kości promieniowej.
W okolicach ścięgien m. dwugłowego ramienia znajdują się kilka kaletek maziowych:
- kaletka dwugłowo-promieniowa, która leży między guzowatością kości promieniowej a ścięgnem końcowym m. dwugłowego i zapobiega ocieraniu się ścięgna o kość podczas nawracania i odwracania przedramienia;
- kaletka łokciowa międzykostna między kością łokciową a ścięgnem końcowym m. dwugłowego ramienia, również zapobiega ocieraniu się ścięgna o kość podczas nawracania i odwracania przedramienia.
W krew zaopatrują m. dwugłowy ramienia gałązki tętnicy pachowej i tętnicy ramiennej. Za unerwienie bicepsa odpowiada nerw mięśniowo-skórny (C5-C7).
i
Mięsień dwugłowy ramienia – funkcja
Mięsień dwugłowy ramienia to mięsień dwustawowy – rozpięty nad stawami ramiennym i łokciowym. Na staw ramienny działa mniej więcej o jedną trzecią słabiej niż na staw łokciowy.
W stawie ramiennym biceps podnosi ramię do przodu (ruch zgięcia), w czym pomagają mu mm. kruczo-ramienny, naramienny (łac. deltoideus) i nadgrzebieniowy (łac. supraspinatus). Dodatkowo głowa długa odwodzi ramię i obraca je do wewnątrz, a głowa krótka przywodzi ramię, współpracując w tym zakresie z m. kruczo-ramiennym.
W stawie łokciowym m. dwugłowy ramienia jest zarówno zginaczem, jak i najsilniejszym mięśniem odwracającym przedramię i rękę na zewnątrz (z pronacji do supinacji). Biceps naturalnie najpierw supinuje przedramię, a dopiero potem zaczyna je zginać. Najlepsze wykorzystanie siły m. dwugłowego ramienia następuje, gdy zarówno ramię, jak i przedramię są odwrócone (w supinacji). Dodatkowo rozcięgno m. dwugłowego ramienia (łac. aponeurosis m. bicipitis brachii) w trakcie skurczu bicepsa napina powięź przedramienia i powiększa siłą zginania mięśnia.
Kontuzje bicepsa
Mięsień dwugłowy ramienia to jeden z najczęściej trenowanych mięśni na siłowaniach. W związku z tym najczęstsze urazy i kontuzje, które dotyczą bicepsa, wiążą się z jego przeciążeniem i są to:
- nadwyrężenie bicepsa;
- naderwanie bicepsa;
- zerwanie bicepsa;
Powyższe kontuzje wynikają zazwyczaj z braku odpowiedniej rozgrzewki oraz przeceniania możliwości m. dwugłowego ramienia.
Ćwiczenia na biceps
Trening m. dwugłowego ramienia jest najskuteczniejszy, gdy wykonuje się zgięcia przedramienia w pozycji odwrócenia (supinacji) ramienia i przedramienia. Najlepszy efekt można osiągnąć, stosując ćwiczenia z dodatkowym oporem, na przykład w postaci obciążenia – oczywiście dostosowanego do swoich możliwości. Więcej na ten temat można się dowiedzieć z artykułu o ćwiczeniach na biceps:
Polecany artykuł:
Bibliografia
Bochenek A., Reicher M., „Anatomia człowieka”, tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
