Kelley Mack nie żyje. Aktorka znana z "The Walking Dead" chorowała na glejaka

Kelley Mack, aktorka znana z ról w „The Walking Dead”, „Chicago Med” i „911”, zmarła 2 sierpnia w wieku 33 lat. Powodem śmierci był glejak mózgu. Informację przekazała rodzina. Mack miała na koncie także role w filmach niezależnych oraz działalność scenariuszową.

2 sierpnia 2025 roku zmarła Kelley Mack, amerykańska aktorka, która popularność zdobyła rolami telewizyjnymi. Informację o jej śmierci potwierdziła rodzina. Mack miała 33 lata. Powodem śmierci był glejak mózgu. Aktorka zmarła w Cincinnati, swoim rodzinnym mieście.

Największą rozpoznawalność przyniosła jej rola Addy w dziewiątym sezonie serialu „The Walking Dead”. Mack pojawiła się także jako Penelope Jacobs w ósmym sezonie „Chicago Med” oraz w produkcji „911” stacji FOX.

Kariera telewizyjna i filmowa Kelley Mack

Kelley Mack studiowała kinematografię w Dodge College of Film na Uniwersytecie Chapmana, gdzie uzyskała licencjat w 2014 roku. Z kamerą związana była od dzieciństwa, występując w reklamach. W 2008 roku otrzymała nagrodę Tisch School of the Arts za debiut w filmie „The Elephant Garden”, wyróżnionym także Student Visionary Award na Tribeca Film Festival.

Poza telewizją Mack wystąpiła w filmach „Simon”, „Profil”, „Shot in the Dark” i „Przejęcie sygnału”. Jedną z jej ostatnich ról była postać Wildy w „Delicate Arch” z 2024 roku. Za tę kreację nominowano ją do nagrody dla najlepszej aktorki na Pasadena International Film Festival.

Glejak mózgu – przyczyna śmierci Kelley Mack

Kelley Mack zmarła na glejaka mózgu – jeden z najcięższych nowotworów ośrodkowego układu nerwowego. Glejak to ogólne określenie dla nowotworów wywodzących się z komórek glejowych, pełniących funkcję wspierającą i odżywczą dla neuronów.

Wśród glejaków wyróżnia się kilka typów, z których najbardziej agresywny to glejak wielopostaciowy (glioblastoma multiforme, GBM). Charakteryzuje się on szybkim wzrostem, dużą opornością na leczenie i wyjątkowo złym rokowaniem.

Typowe objawy glejaka zależą od jego lokalizacji w mózgu. Mogą to być:

• postępujące bóle głowy,
• napady padaczkowe,
• zaburzenia widzenia lub mowy,
• osłabienie kończyn,
• zmiany osobowości lub problemy z pamięcią.

Diagnostyka opiera się na rezonansie magnetycznym (MRI) z kontrastem, a rozpoznanie potwierdza się badaniem histopatologicznym guza po biopsji lub operacji.

Leczenie obejmuje najczęściej chirurgiczne usunięcie zmiany (jeśli jest możliwe), radioterapię oraz chemioterapię – zwykle z zastosowaniem temozolomidu. W przypadku glejaków o wysokim stopniu złośliwości leczenie ma charakter paliatywny, skupiony na przedłużeniu życia i poprawie komfortu chorego.

Rokowanie w przypadku glejaka jest niekorzystne. Dla glejaka wielopostaciowego mediana przeżycia wynosi od 12 do 18 miesięcy od momentu rozpoznania, nawet przy pełnym leczeniu skojarzonym.

Romana Makówka