Polska powinna podwoić zatrudnienie w sektorze ochrony zdrowia

Brak kadry medycznej jest jednym z największych problemów służby zdrowia w Polsce. Według danych, Polska zmaga się nie tylko z brakiem lekarzy (ostatnie 30 miejsce w rankingu państw), ale też psychiatrów (w mierniku dot. liczby psychiatrów na 100 tys. osób nasz kraj zajął 25. miejsce) oraz pielęgniarek i położnych (23. pozycja w mierniku liczby pielęgniarek i położnych na 1 tys. mieszkańców).

W Polsce zdecydowanie brakuje ludzi zatrudnionych w sektorze służby zdrowia. Będzie to coraz większym problemem, bowiem chorych będzie przybywać wraz ze starzeniem się społeczeństwa. 

- Polska, podobnie jak inne kraje Europy zmaga się ze zjawiskiem starzenia społeczeństwa. To nie tylko wyzwanie rynku pracy, ale przede wszystkim służby zdrowia. Starzenie społeczeństwa powoduje przyrost chorób związanych z wiekiem, takich jak m.in. udary mózgu czy choroba Parkinsona, dlatego objęcie neurologii szczególną opieką państwa i nadanie jej priorytetu powinno być kluczowe – mówi prof. Agnieszka Słowik, Konsultant Krajowy w dziedzinie neurologii.

Bardzo mała liczba rezydentur sprawi, że lekarzy specjalistów będzie już wkrótce brakować. To musi się zmienić. Eksperci FutureProofing Healthcare podkreślają także problem małej liczby miejsc na rezydenturze w kluczowych specjalizacjach, między innymi takich jak neurologia. W ubiegłym roku przyznano jedynie 16 miejsc na rezydenturze w neurologii, czyli zaledwie jedno na województwo.

- Norwegia ma najwyższy wskaźnik zatrudnienia pielęgniarek – 17,7 na 1 tys. mieszkańców – średnia dla Polski wynosi 5,1, czyli trzy razy mniej Norwegia ma również wysoki wskaźnik zatrudnienia lekarzy – 4,7 na 1 tys. mieszkańców – średnia dla Polski wynosi 2,4, co daje dwa razy mniej lekarzy – wskazuje dr Jakub Gierczyński, ekspert systemu ochrony zdrowia. To niestety nie jedyny kraj, w którym sytuacja jest o wiele lepsza. 

Na szczęście wszystko można jeszcze zmienić. W ramach Raportu Indeksu Zrównoważonego Rozwoju Systemów Ochrony Zdrowia 2019 Polski Panel Ekspertów przygotował rekomendacje, których realizacja w najbliższym czasie może przynieść korzyści dla polskich pacjentów. Wśród nich znalazła się ta dotycząca wzrostu udziału kadr sektora ochrony zdrowia i opieki społecznej do średniej OECD wynoszącej 10% zatrudnionych ogółem w ciągu czterech lat. Jak to osiągnąć?

Polecamy: Trzeba lubić ludzi. Dr Paweł Salwa i robot da Vinci

Doraźną poprawę dostępu zapewniłoby też zmodyfikowanie istniejących restrykcyjnych przepisów dotyczących uprawnień 25000 lekarzy w trakcie specjalizacji. Drugim rozwiązaniem dla poprawy dostępu do świadczeń jest złagodzenie przepisów dotyczących konieczności uzyskiwania zaświadczeń lekarskich (np. zwolnienie chorobowe w razie przeziębienia) – mówi prof. Ryszard Gellert, Dyrektor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

Wyzwaniem dla Polski jest podjęcie próby poradzenia sobie ze zjawiskiem starzejącego się społeczeństwa, potrzebą opieki długoterminowej oraz reformę w zakresie podziału kompetencji kadr medycznych i włączenia nowych zawodów pomocniczych. Rzecz w tym, aby pacjent – świadomy pacjent – mógł otrzymać poradę w odpowiednim miejscu i czasie oraz miał możliwość realizacji zaleceń terapeutycznych. Nie oznacza to, że świadczenia mają być realizowane natychmiast, jest to bowiem nierealne, tak samo jak likwidacja kolejek.

Decydować jednak powinien stan zdrowia i realne potrzeby chorego, jednocześnie wiele interwencji, które obecnie obciążają personel wysokospecjalistyczny lub szpitale, mógłby przejąć personel pomocniczy. Czasem zaś sam dostęp do informacji powoduje, że problem staje się prosty do rozwiązania lub w ogóle znika – dodaje Beata Ambroziewicz, prezes Polskiej Unii Organizacji Pacjentów.

Warto przeczytać: Kochasz? To się pomacaj, no już!