Inhalacja - jak prawidłowo wykonać inhalację w domu?

Inhalacja to jedna z lepszych metod leczenia infekcji górnych dróg oddechowych. Wdychanie leku w postaci pary to sprawdzony sposób nie tylko na katar, kaszel i zatkane zatoki, lecz także na alergie, astmę, a nawet zapalenia oskrzeli. W tych trzech ostatnich przypadkach konieczne jest jednak użycie inhalatora kieszonkowego lub nebulizatora. Jak wykonać inhalację? Kiedy można wykonać tzw. parówkę, a kiedy należy sięgnąć po specjalne inhalatory?

Spis treści

1. Dla kogo jest przeznaczona inhalacja?
2. Domowa inhalacja - jak ją prawidłowo wykonać?
3. Kiedy konieczny jest inhalator?
4. Jak i kiedy stosować nebulizator?
5. Przeciwwskazania do stosowania inhalacji

Inhalacja to zabieg leczniczy polegający na podaniu roztworów leków lub ich aerozoli do dróg oddechowych wraz z wdychanym powietrzem. W przypadku kataru można wykonać tradycyjną inhalację, czyli tzw. parówkę, z dodatkiem ziół rozkurczających lub olejków eterycznych. Jednak alergicy czy astmatycy, którzy potrzebują specjalistycznych leków, powinni sięgnąć po inhalator kieszonkowy lub nebulizator.

Dla kogo jest przeznaczona inhalacja?

Inhalacja jest przeznaczona dla każdego, kto zmaga się z alergią, astmą lub innymi przewlekłymi schorzeniami górnych dróg oddechowych, np. zapaleniem zatok, katarem. Z zabiegu mogą korzystać także dzieci powyżej pierwszego roku życia. Jedynym przeciwwskazaniem do wykonania inhalacji jest alergia na substancje zawarte w parze wodnej.

Niezależnie do tego, czy do inhalacji zostanie użyta miska z gorącą wodą, czy inhalator kieszonkowy lub nebulizator, efekt zabiegu będzie ten sam - złagodzenie dolegliwości charakterystycznych dla danego schorzenia i ułatwienie oddychania.

Domowa inhalacja - jak ją prawidłowo wykonać?

Jeżeli choremu dokucza lekka niedrożność dróg oddechowych, np. katar, można wykonać tzw. parówkę. Do jej przygotowania są potrzebne miska z gorącą wodą oraz ręcznik.

Do miski z gorącą wodą wrzuć garść suszonych ziół lub wlej kilka kropli olejku eterycznego. Następnie przykryj głowę ręcznikiem tak, aby zakryła również miskę, i pochyl się nad parą wodną. Podczas zabiegu należy mieć zamknięte oczy oraz nie zbliżać twarzy zbyt blisko wody, ponieważ można się oparzyć.

Podczas trwania inhalacji należy głęboko oddychać przez nos, a powietrze wydychać ustami. Jeśli w trakcie inhalacji nos zostanie zatkany przez wydzielinę, należy przerwać zabieg i ją usunąć.

Domowa inhalacja powinna trwać około 15 minut, ale nie dłużej niż pół godziny. Jeśli z zabiegu korzystają dzieci, czas ten należy skrócić do 5 minut, a napar należy wcześniej trochę przestudzić. Inhalację najlepiej przeprowadzać dwa, trzy razy dziennie, przez 5-7 dni.

Inhalacja dla osób z cerą naczynkową

Ten rodzaj inhalacji nie jest wskazany dla osób z cerą naczynkową, ponieważ para wodną może przyczynić się do pękania naczynek. Osoby zmagające się z tzw. pajączkami, zamiast miski, mogą użyć szklanki:

• wsyp do szklanki mieszankę ziół i zalej je wrzątkiem. Zamiast ziół możesz dodać kilka kropel olejku eterycznego. Następnie przykryj szklankę lejkiem i przez jego otwór wdychaj opary najpierw ustami, a potem każdą dziurką nosa.

Kiedy konieczny jest inhalator?

Gdy choroba układu oddechowego ma przebieg przewlekły (np. alergie) lub ciężki (np. ciężka postać astmy oskrzelowej czy zaostrzona mukowiscydoza) i konieczne jest przyjmowanie specjalistycznych leków, należy sięgnąć po inhalator kieszonkowy: proszkowy lub ciśnieniowy. Wystarczy włożyć ustnik do buzi, przytrzymać go zębami i szczelnie objąć ustami. Następnie w momencie wzięcia głębokiego oddechu, należy nacisnąć pojemnik z lekiem w celu uwolnienia go do dróg oddechowych. Zabieg można powtarzać zawsze wtedy, gdy potrzebuje tego chory.

Jak i kiedy stosować nebulizator?

Alternatywą dla inhalatorów kieszonkowych jest nebulizator. Jest to rodzaj inhalatora pozwalający na wykonanie nebulizacji - zabiegu, który polega na podawaniu choremu zawiesiny cząsteczek leku, czyli aerozolu, bezpośrednio do układu oddechowego. Jest przydatny w sytuacji, gdy pacjentem jest osoba starsza, która ma mniej wydolną funkcję oddechową niż osoby dorosłe, lub gdy leczy się zapalenie oskrzeli. W obu przypadkach podany pod ciśnieniem lek trafia tam, gdzie trzeba, mimo braku możliwości wzięcia głębokiego oddechu przez chorego. Nebulizator nie wymaga bowiem od chorego koordynacji wdechu z naciśnięciem pojemnika z lekiem w celu uwolnienia go do dróg oddechowych.

Aerozolowa terapia zwykle trwa 10-20 minut. Jej czas zależy od tego, czy do nebulizatora zostało wlane samo lekarstwo, czy lekarstwo z roztworem soli fizjologicznej. Należy pamiętać, że dzieci powinno się inhalować krócej.

TO GRYPA CZY PRZEZIĘBIENIE?

Pytanie 1 z 9

Jaką masz temperaturę ciała?

W normie – 36,6 st. C

Mam stan podgorączkowy - około 37-37,7 st. C

Powyżej 38 st. C, a dodatkowo dreszcze i strasznie się pocę

Dalej

Monika Majewska