Cukrzyca

Cukrzyca to przewlekła choroba metaboliczna związana z zaburzeniami gospodarki wodorowęglanowej w organizmie. Charakteryzuje się przewlekłą hiperglikemią będącą wynikiem zaburzeń wydzielania lub działania insuliny - hormonu produkowanego przez trzustkę. Częstsze oddawanie moczu, wzmożone pragnienie i wysokie stężenie cukru we krwi świadczą o rozwoju choroby. Jednak często przez lata cukrzyca nie daje żadnych charakterystycznych objawów.

Na potrzeby „Programu Leczenia Osobistymi Pompami Insulinowymi Kobiet Ciężarnych z Cukrzycą” realizowanego przez Fundację WOŚP opracowano zasady dotyczące prowadzenia chorej na cukrzycę w czasie przygotowań do ciąży oraz w jej trakcie. Ciąża u kobiety chorej na cukrzycę obarczona jest wysokim ryzykiem, dlatego przyszłej mamie należy zagwarantować specjalistyczną opiekę medyczną.
Jestem w 28 tygodniu ciąży i przytyłam tylko 3 kg. Staram się, aby moja dieta była urozmaicona - jem dużo nabiału, owoców i warzyw. W ciągu dnia wartość energetyczna posiłków wynosi od 2300 do 2500. Czy to wystarczająco?
Stale przybywa osób zagrożonych cukrzycą. To podstępna choroba, bo długo nie daje specjalnych dolegliwości, a w ukryciu niszczy nerki, wzrok, naczynia krwionośne. Jednymi z objawów cukrzycy bywają wzmożone pragnienie, zmęczenie, sucha skóra. Na szczęście wysiłek fizyczny może bardzo pomóc w obniżeniu poziomu cukru we krwi.
Od zawsze żywię się praktycznie tylko słodyczami. Bywa, że zjadam ciastko na śniadanie, naleśniki z dżemem na obiad, a bułkę z miodem na kolację. I tak jadam. Miód mogę jeść łyżkami (i tak jem). Mam ponad 40 lat i nie wiem, czy taki sposób żywienia może być prawidłowy. Boję się, czy nie grozi mi cukrzyca, czy do niej nie doprowadzę. Nie jestem otyła, bo przy wzroście 165 cm ważę 64 kg. Moje posiłki nie są bardzo obfite, tylko bardzo słodkie.
Mój syn zażywa od listopada testosteron omnaderm. Chciałabym zapytać, czy mógł on spowodować wystąpienie cukrzycy i czy może spowodować inne zaburzenia?
Jestem sportowcem, wspomagam się od kilku lat różnymi farmaceutykami. Zastanawiam się nad przyjmowaniem insuliny - czy moge liczyć na pomoc lekarza w tej sprawie?
Ważę 59 kg i mam 163 cm wzrostu. Chciałabym schudnąć 4-5 kg. Jak powinnam się odżywiać, aby nie odbiło się to na mojej cerze, skórze?
Jaki wpływ ma, czy może mieć suplementacja na odchudzanie?
Czy ćwiczenia w wodzie są skuteczne? Ile można spalić kalorii w ciągu godziny?
Czy maści ze sterydami stosowane od czasu do czasu (ze względu na wyprysk kontaktowy) mogą podnosić w znaczący sposób poziom glukozy w organizmie? Czy nie należy ich stosować przy zwiększonej nietorancji glukozy?
Jeśli stwierdzono u ciebie cukrzycę, będziesz potrzebować glukometru, który mierzy stężenie glukozy we krwi. Jak się go używa?
Cukrzyca to schorzenie przewlekłe: trwa całe życie, ale można ją kontrolować.

Cukrzyca to stosunkowo często diagnozowana choroba, zaliczana do grona chorób metabolicznych. Liczba chorych wciąż rośnie. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) cukrzycę dzielimy na cztery rodzaje – typ 1, typ 2, cukrzycę ciążową i inne specyficzne typy cukrzycy. Przyczyny występowania choroby do końca nie zostały poznane, jednak główną rolę odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe.

Cukrzyca typu 1 (10 proc. wszystkich rozpoznań) to choroba autoimmunologiczna - w wyniku niszczenia przez przeciwciała dochodzi do uszkodzenia komórek beta trzustki, które wydzielane są przez insulinę. Z kolei cukrzyca typu 2 (90 proc. wszystkich rozpoznań) jest chorobą nabytą. Może być wynikiem insulinooporności komórek i tkanek lub wynikiem niedostatecznego wytwarzania insuliny przez trzustkę. Do czynników zwiększających ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 zaliczymy nadwagę, otyłość, płeć (bardziej narażone są kobiety), stres, nieprawidłową dietę, przyjmowanie niektórych leków czy cukrzycę ciążową.

Jednym z głównych objawów choroby jest wysokie stężenie glukozy we krwi, które powoduje kłopoty w przemianie tłuszczowców. Cukrzyca typu 1 i 2 objawia się wzmożonym głodem i pragnieniem, osłabieniem, suchością w ustach, częstszym oddawaniem moczu, problemami z koncentracją i drażliwością.

Cukrzyca przez wiele lat może nie dawać żadnych charakterystycznych objawów i często rozpoznawana jest podczas rutynowych badań kontrolnych. Dlatego tak ważne jest, by osoby powyżej 45. roku życia badania przesiewowe w kierunku cukrzycy przeprowadzały raz na trzy lata. Podstawowym badaniem wykonywanym w ramach diagnostyki jest oznaczenie stężenie glukozy na czczo.