Starania o grupę inwalidzką - jakie są zasady przyznawania? [Porada eksperta]

Od dłuższego czasu borykam się z problemem bólu kręgosłupa, wielokrotnie z tego powodu bywam na L-4 . Z ostatnich badań i wyników prześwietlenia wynika że: w szyjnym odcinku kręgosłupa występuje Zespół Kimmerlego i drobne wyostrzenia w stawach Luschki. W odcinku kr. piersiowego odnotowano zwężenie krążków międzykręgowych, w odcinku piersiowym z osteofitami trzonów kręgów, choroba zwyrodnieniowa kr. piersiowego. Przeprowadziłem również komputerowe badanie postawy, z którego wynika, że nastąpiła lordoza lędźwiowa oraz kifoza piersiowa. Widoczna jest łukowatość kręgosłupa prawostronna dł. 415 [mm], strzałka 9 [mm], kąt 175,0 [st]. Ponadto stwierdzono skrzywienie boczne lewostronne w odcinku szyjnym kręgosłupa oraz skrzywienie prawostronne w odcinku lędźwiowym kręgosłupa oraz w piersiowym również prawostronne skrzywienie. Ponieważ miewam praktycznie ciągłe bóle kręgosłupa, często bywam na L-4. Ostatnio proponowano mi złożenie wniosku o przyznanie grupy inwalidzkiej. Czy przedstawione urazy będą mnie kwalifikowały do uzyskania takiej grupy? Czy to będzie się wiązało z całkowitym zakończeniem mojej pracy? Nadmieniam, że pracuję na stanowisku motorniczego tramwaju.

To, czy dane urazy będą mogły kwalifikować chorego do grupy inwalidzkiej, rozstrzygać będzie lekarz orzecznik ZUS. Jeżeli zgromadzony przez pacjenta materiał będzie dowodził, że pacjent spełnia kryteria niepełnosprawności, wówczas uzyska on stopień niepełnosprawności.

Pacjent powinien wiedzieć, że niepełnosprawność to trwała lub okresowa niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodująca niezdolność do pracy. Urazy kręgosłupa mogą być przyczyną orzeczenia o niepełnosprawności, jednakże nie wszystkie będą od razu warunkowały przyznanie grupy niepełnosprawności. Pojęcie niepełnosprawności nie jest tożsame z niezdolnością do pracy. Kwestię kogo można uznać za osobę niepełnosprawną warunkuje art. 4 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Obecnie wyróżnia się trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany, lekki.

Do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

Warto też wiedzieć, że orzeczenie stwierdzające znaczny stopień niepełnosprawności nie jest równoznaczne z orzeczeniem lekarza orzecznika organu rentowego o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. 1997 r. Nr 123 poz. 776 ze zm.).

Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u prawnika.