Psychologia
Psychologia bada mechanizmy, które rządzą ludzką psychiką i zachowaniem, a także analizuje wpływ zjawisk psychicznych na relacje międzyludzkie. Psychologia nie tylko próbuje odkryć wzorce zachowań, ale również pomóc ludziom, borykającym się z różnymi problemami. Jej nazwa pochodzi z języka greckiego i oznacza naukę o duszy. Jednak nie była znana w starożytności - termin ten powstał dopiero w XVI wieku.
![Jak żyć bez matki? [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-nYpz-3NNz-64Wh_porada-psychologa-320x400-nocrop.jpg)
Witam! Mam 19 lat. Już od wielu lat cierpię na nawracającą depresję, leczę się psychiatrycznie. Mam problem w relacji z matką, która jest bardzo nerwowa, i kiedy się z nią nie zgadzam - dużo krzyczy, wyzywa mnie, szarpie. Kiedy byłem małym chłopcem zachowywała się tak często, teraz rzadziej. Ona jest trochę nadopiekuńcza - dopiero dwa lata temu rodzice pozwolili mi samemu jeździć do drugiej miejscowości autobusem, nie pozwala mi na współżycie z dziewczyną. Moje zdanie się dla niej nie liczy - także w wyborze kierunku dalszej nauki. Bywają chwile, że jej nienawidzę.
Ale jednocześnie nie mogę bez niej żyć, bo bardzo ją kocham. Kiedy myślę sobie, że jej nie kocham to moje życie traci dla mnie sens. Mam zbladnięcie afektu. Nie odczuwam wówczas emocji, nic mnie nie cieszy, nie mam na nic siły, tylko śpię. To okropne.
Za trzy tygodnie mąż wyjeżdża za granicę do pracy. Ja i syn dojedziemy do niego, ale dopiero po upływie pół roku. Jak możemy przygotować synka na tak długie rozstanie z tatusiem? Dodam, iż synek ma 3 latka i nigdy się z nami na dłużej nie rozstawał.
Kolejna mała kłótnia. Niby nic wielkiego, zaraz się pogodzicie i znowu będzie miło. Jednak ciągłe bagatelizowanie drobnych konfliktów i sprzeczek może w końcu doprowadzić do wielkiej awantury. A wtedy miło już nie będzie.
Moi rodzice często się kłócą, często o głupstwo. Czy kłótnia o świeczniki jest normalna? Właśnie dzisiaj zaczęli kłócić się na dworze, a potem przyszli do domu i tata zaczął krzyczeć (słuchajcie dzieci wasza matka uważa, że mam kochankę i jestem tyranem! Mam tego dość! Od teraz wasza matka jest wolna, niech robi co chce! Mam dość proszenia Cię (do mojej mamy) żebyś mnie pocałowała, przytuliła albo co cokolwiek! Zawsze nie!) Było w tym kilka przekleństw, potem trzasną drzwiami i gdzieś pojechał. Czasem gadają normalnie, przytulają się i w ogóle. Bardzo się boję, że się rozwiodą. Co ze mną będzie?
Mój 4 letni syn od jakiegoś czasu uwielbia bawić się gołym brzuchem taty lub dziadka. Podciąga sobie koszulkę i kładzie się na brzuchu bądź na stopach. Pytany dlaczego odpowiada - bo są ładne. Nie chce się w ten sposób bawić ze mną ani z babcią. U panów bez ubrania zwraca uwagę właśnie na stopy i brzuch. Czy takie zachowanie u chłopca powinno nas niepokoić? Nie wiemy, czy pozwalać mu na te zabawy i jak reagować?
Chciałam zapytać co jest ze mną nie tak? Inni mówią, że nie myślę i każdy musi mi mówić, co mam robić. A do tego jestem za wolna. Chociaż się staram jak mogę, to i tak mnie nikt nie lubi. Obojętnie co zrobię lub powiem - zawsze jest źle. Co mam zrobić, żeby było lepiej? Jak mam innych przekonać, że nie jestem zła i wiele rzeczy potrafię - jeśli da mi się szansę?
Mam 25 lat. Miałam wyjść za mąż, ale czym było bliżej do ślubu zaczęłam zastanawiać się, czy dorosłam do roli żony i matki. I stwierdziłam, że absolutnie - nie. I zakończyłam wszystko! Dziś nie mam chęci do życia, nic mnie nie cieszy, nie mam pracy, nie mam kontaktu ze wspaniałym człowiekiem, za którego miałam wyjść za mąż. Tyle dobrego wniósł w nasz związek, a ja nie potrafiłam tego uszanować. Nie wiem gdzie zgubiłam swoją drogę w życiu... Jest mi obojętne, czy jestem na tym świecie czy nie. W niczym nie widzę sensu, wszystko robię z przymusu. Byłam zawsze uśmiechniętą, energiczną dziewczyną. Teraz zastanawiam się, czy potrafię kochać... Powinnam się cieszyć, że jestem zdrowa, mam co jeść, mam pieniądze...ale naprawdę nic mi nie sprawia radości. Wpadłam w dół i nie mogę wyjść z niego. Nie wiem czy ja jestem w pełni zdrowa. Może ja mam coś z głową? Mam dookoła znajomych, ale nikt mi nie potrafi pomóc.
Warto mieć rodzeństwo! Do takiego wniosku doszli brytyjscy naukowcy z uniwersytetu w Ulsterze. Przebadali oni 571 osób w wieku 17–25 lat, które pytali o różne sprawy życiowe. Z badań wynika, że osoby, które mają siostrę, cieszą się lepszym zdrowiem psychicznym.
Wychowanie dziecka to wielkie wyzwanie dla rodziców, wychowanie córki to wyzwanie dla ojca. Ona jest jego oczkiem w głowie, a on – pierwszym ważnym mężczyzną w jej życiu. To właśnie ojciec w dużym stopniu kształtuje charakter, poczucie wartości i poglądy kobiety. To czy w przyszłości będzie pewną siebie, otwartą, samodzielną kobietą, zależy w dużej mierze od ojca.
Menopauza, czyli ustanie miesiączki, powoduje frustrację i przypomina o płynącym nieubłaganie czasie. Przekwitanie to nie tylko powód do zmartwień, to też początek nowego etapu...
Mój 8-letni synek ostatnio wraca ze szkoły z uwagami że z kolegami z klasy dotykali swoich czułych miejsc. Niedawno zauważyłam, że coraz częściej interesuje się atrybutami kobiecości. Zdarzyło się, że podglądał mnie w łazience. Czy takie zachowanie są normalne? Jak reagować by go nie skrzywdzić?
Ślub i wesele to sprawdzian umiejętności organizacyjnych i sztuki negocjacji. Choć i młodzi i ich rodzice pragną, by miał należytą oprawę, ich oczekiwania mogą się bardzo różnić. Nasze wskazówki pomogą rozwiązać niejeden ślubny problem.
