Stres a kłopoty z wysławianiem się [Porada eksperta]

Jestem dwudziestoletnią studentką i mój problem coraz bardziej daje mi się we znaki. Każde przemówienie, każda prezentacja sprowadza się do stresu, który chyba jeszcze bardziej pogarsza całą sytuację. Mniej więcej odkąd weszłam w wiek nastoletni dręczy mnie problem z wymową. Jednak z początku nie był on aż tak dokuczliwy, ale od jakichś dwóch lat problem zaczyna szybko narastać. Głównie z wysławianiem się, nie chodzi o to, że nie wiem, co powiedzieć, tylko po prostu usta mnie zawodzą. Zamiast słów wychodzi bełkot, który wywołuje tylko śmiech u moich przyjaciół i prośbę o powtórzenie tego znacznie wolniej. Nie wiem, od czego to zależy, raczej eliminuję stres z uwagi na to, że zdarza mi się to nie tylko w czasie publicznych wystąpień, ale również w gronie przyjaciół czy z chłopakiem. Zaczyna mi to coraz bardziej przeszkadzać i zaczynam zastanawiać się, skąd postęp tego problemu. Jestem niemal pewna, że nie mam tego od dziecka, kiedy rozmawiam z mamą, twierdzi, że w dzieciństwie nie widziała u mnie czegoś takiego. W dodatku mam wrażenie, że trochę seplenię. Czasem też zdarza mi się zamieniać literki w wyrazie. Nie mam tego problemu z pisaniem czy czytaniem - jedynie wymowa. Czy to może świadczyć o początkach jakiejś choroby?

Na pewno nie świadczy to o chorobie, więc proszę być spokojną. Wszystkie problemy, które pani opisuje mają podłoże nerwowe i stresowe. Napięcie, które w takich sytuacjach powstaje, może powodować zaburzenia pracy mięśni oddechowych i artykulacyjnych, stąd problem z płynnością i wymową. Im jesteśmy starsi, tym nasza odporność na stres może być mniejsza, dlatego zaburzenia się nasilają. Na pewno warto tę sytuację skonsultować z logopedą, on dałby pani ćwiczenia pomagające poradzić sobie z wystąpieniami. Dodatkowo koniecznie rozmowa z psychologiem, która dałaby diagnozę oraz możliwość likwidacji przyczyny tych wszystkich dolegliwości.