Masturbacja dziecięca: jak reagować? Przyczyny masturbacji dziecięcej
Masturbacja dziecięca często budzi wśród rodziców niepokój. Tymczasem w większości przypadków masturbacja dziecięca nie stanowi powodu do obaw - sprawdź, jakie ma przyczyny i dowiedz się, jak reagować, gdy zauważysz, że dziecko się masturbuje.
Spis treści
Masturbacja dziecięca, według niektórych źródeł, zaczyna się już w łonie matki. Głośny był opisany w 1987 roku przypadek zdjęcia USG 28-tygodniowego chłopca, który, jak wykazało właśnie to badanie, wykonywał ruchy przypominające branie do ręki penisa1. Oczywiście wiele osób nie widziało w tym nic wspólnego z masturbacją, a i ci, którzy twierdzili inaczej, nazwali to zachowanie zupełnie nieświadomym.
Masturbacja dziecięca: przyczyny
Bez wątpienia masturbują się kilkulatki. Dla wielu rodziców połączenie ich niewinnego dziecka z masturbacją jest trudne do przyjęcia, warto jednak pamiętać, że nie ma w tym nic złego – to naturalne, że dziecko, skoro podczas wykonywania jakiejś czynności poczuło przyjemność, będzie się jej poświęcać.
U najmłodszych podobne "odkrycia" wychodzą przypadkowo – np. kiedy niemowlę zauważy, że wciskanie nóg między oparcie sofy lub wkładanie między nogi maskotki i jej uciskanie wywołuje w nim zadowolenie.
Takie dziecięce zachowanie nie ma jednak nic wspólnego z masturbacją dorosłych czy nawet nastolatków – dziecko nie zdaje sobie przecież sprawy z seksualnej otoczki, jaka masturbacji towarzyszy. Dla niego to po prostu coś miłego, jak spędzanie czasu na placu zabaw czy szaleństwa na plaży.
Przyczyną dziecięcej masturbacji jest więc po prostu chęć odczuwania przyjemności, jednak o ile dla osoby dorosłej ma ona podtekst seksualny, o tyle dla dziecka stanowi tylko jedno z wielu doświadczeń. Nie odbiera go ono w kontekście swojej seksualności.
Dzieci około 5.-6. roku życia tracą zainteresowanie masturbacją, a wraca ono w wieku 12.-13. lat, gdy do głosu dochodzą hormony płciowe i wtedy służy już ona odczuwaniu przyjemności w powiązaniu z seksualnością.
Czytaj też:
Czym jest onanizm i jakie niesie za sobą skutki?
Uzależnienie od masturbacji: jak je rozpoznać?
Masturbacja dziecięca: rodzaje
Masturbację dziecięcą podzielono na kilka rodzajów.
Masturbacja rozwojowa to ten rodzaj zachowania, który opisano powyżej - wynika ona z ciekawości dziecka i pełni funkcję poznawczą. Dziecko dotyka swojego ciała, bawi się wargami sromowymi czy penisem, zaciska uda, wkłada sobie między nogi poduszkę itp. Odkrywa, że czasem sprawia to przyjemność i właśnie z tego powodu takie zachowania wykazuje. Masturbacja rozwojowa, jak sama nazwa wskazuje, stanowi etap rozwoju dziecka.
Masturbacja eksperymentalna to już zjawisko, które może niepokoić. Pojawia się, gdy wyobraźnia dziecka "pójdzie za daleko" i np. dziewczynka chce sobie wkładać do pochwy jakieś przedmioty, a chłopiec zakładać coś na penisa. Mimo że te zachowania też nie mają dla najmłodszych kontekstu seksualnego, mogą po prostu wyrządzić im krzywdę. Gdy masturbacja rozwojowa przekształca się w masturbację eksperymentalną, dziecko nie powtarza jednej czynności, która sprawia mu przyjemność, a szuka nowych sposobów masturbowania się.
Masturbacja instrumentalna pojawia się u dzieci, które onanizując się, rozładowują niezaspokojenie swoich innych potrzeb, np. poczucia braku bezpieczeństwa czy tego, że na co dzień rodzice nie spędzają z nimi wystarczająco dużo czasu. W ten sposób dziecko zwraca na siebie uwagę, dlatego też często próbuje się masturbować w miejscach publicznych.
Masturbacja dziecięca: jak reagować?
Nie krzycz, a spokojnie porozmawiaj
Krzyczenie: "Co ty robisz? Nie wiesz, że nie wolno?" nic nie da. Dziecko bowiem właśnie nie wie, że dla dorosłych to, co robi oznacza coś innego niż tylko niewinną zabawę.
Z drugiej strony, rodzic nie powinien udawać, że nie widzi zachowań dziecka – brak reakcji może spowodować, że dziecko zacznie się masturbować publicznie, bo nie będzie wiedziało, że tak się nie postępuje.
Warto więc porozmawiać z pociechą i zaznaczyć, że w jej zachowaniu nie ma nic złego, ale np. robienie siku też nie jest złe, a jednak nie siusia przy innych osobach.
Ważne, by nie wywołać w dziecku poczucia winy, wstydu, by nie rzutowało to później na jego rozwój psychoseksualny.
Przyda się również rozmowa z pracownikami przedszkola, jeśli dziecko do niego uczęszcza - niestety, czasem przedszkolanki nie wiedzą, jak zareagować i mogą krzyknąć na dziecko, zwracając też w ten sposób na nie uwagę i wprawiając je w niemałe zakłopotanie. W rozmowie w przedszkolu warto przygotować opiekuna córki czy syna na to, że może się ona/on masturbować i poprosić dorosłego o spokojną reakcję.
Odwróć uwagę dziecka
Jeśli dziecko zacznie się masturbować nie tylko w domu, ale np. podczas wizyty w sklepie czy na rodzinnej uroczystości, pomoże odwrócenie jego uwagi i np. zaczęcie rozmowy, zaproponowanie wspólnej zabawy, zaprowadzenie do grupy dzieci.
Przemyśl możliwe przyczyny takiego zachowania dziecka
Jeśli dziecko masturbuje się często i zaczyna wymyślać coraz to nowe miejsca i metody onanizowania się, warto się zastanowić, z czego takie zachowanie może wynikać i czy rodzic jest w stanie samodzielnie temu zaradzić. Tak będzie w wielu przypadkach, w których pomoże poświęcenie dziecku więcej czasu, rozmowa z nim.
Czasem jednak, gdy żadne sposoby nie przynoszą efektu, potrzebna będzie pomoc specjalisty. Nie ma powodów, by bać się wizyty u psychologa dziecięcego, zwłaszcza że można wybrać się do sprawdzonego, poleconego eksperta.
Porady eksperta
