Krioterapia ginekologiczna: na czym polega i kiedy jest zalecana

Krioterapia ginekologiczna to prosta, skuteczna i niemal bezbolesna metoda leczenia niektórych zmian okolic szyjki macicy. W jakich przypadkach wskazane jest wymrażanie i na czym polega krioterapia ginekologiczna?

Spis treści

1. Na czym polega krioterapia ginekologiczna
2. Kiedy zaleca się wymrażanie
3. Postępowanie po zabiegu
4. Przeciwwskazania do krioterapii ginekologicznej

Krioterapia ginekologiczna jest to zabieg zamrażania ciekłym azotem. Ujemna temperatura (nawet -192 st. C) leczy zmienione chorobowo komórki, tzw. nadżerki. Krioterapia stosowana jest także w przypadku kłykcin kończystych sromu, pochwy i odbytu spowodowanych zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV).

Na czym polega krioterapia ginekologiczna

Zamrażanie nadżerki jest zabiegiem praktycznie bezbolesnym. W przypadku zmian w okolicach odbytu oraz sromu stosuje się znieczulenie miejscowe. Krioterapia polega na przyłożeniu bardzo niskiej temperatury na zmienione chorobowo miejsce – za pomocą specjalnego aplikatora.

Należy pamiętać, że kriochirurgia nie daje możliwości pobrania materiału do badania histopatologicznego, zatem przed wykonaniem zabiegu lekarz powinien wykluczyć podejrzenie zmiany nowotworowej.

Tkanka poddana mrożeniu ulega zniszczeniu, zaś organizm w ciągu około 1-2 tygodni usuwa martwicę, a pozostawia zdrowe komórki. Warto dodać, że po płytkim wymrażaniu nie zostają żadne blizny, natomiast po głębokim (kriokonizacja) są na tyle elastyczne, że nie zaburzają funkcjonowania układu rozrodczego, nie powodują nawet problemów z rozwieraniem się szyjki macicy w trakcie porodu. Ponadto krioterapia daje dużo lepsze efekty kosmetyczne, jeśli porównać ją do tradycyjnego noża chirurgicznego czy nawet elektrycznego. Podczas zabiegu nie wydziela się też nieprzyjemny zapach spalenizny, jak podczas elektrokoagulacji (po której pozostają także blizny). Trwa około 15 minut.

Kiedy zaleca się wymrażanie

Gdy nadżerki powodują uporczywe upławy, nawracające stany zapalne narządu rodnego lub krwawienia czy plamienia po stosunku, lekarz może zalecić krioterapię ginekologiczną.

Nie ma przeciwwskazań do przeprowadzenia krioterapii przy założonej wkładce wewnątrzmacicznej.

Ale jednym z niezbędnych wymagań przed przystąpieniem do tego zabiegu jest prawidłowy wynik badania cytologicznego oraz kolposkopowego. Trzeba bowiem wykluczyć ryzyko, że zmiana może mieć charakter przednowotworowy. By zapewnić organizmowi wystarczająco dużo czasu na wygojenie się miejsca po mrożeniu, krioterapię wykonuje się w pierwszej fazie cyklu, tuż po miesiączce. Co ważne, można ją także przeprowadzić w ciąży – ale dotyczy to jedynie kłykcin kończystych sromu i pochwy. Jest to kwestia bardzo istotna dla kobiet chcących rodzić w sposób naturalny, bowiem kłykciny są bezwzględnym przeciwwskazaniem do takiego porodu. Natomiast jeśli chodzi o wymrażanie nadżerek – tego zabiegu w ciąży się nie wykonuje.

Postępowanie po zabiegu

Przez około 2 tygodnie po kriochirurgii utrzymują się obfite, wodniste upławy. Warto wtedy zabezpieczać bieliznę wkładkami higienicznymi. Nie wolno natomiast stosować tamponów ani żadnych globulek dopochwowych. Na wymrażanie organizm reaguje wystąpieniem miejscowego stanu zapalnego, dlatego przez kilka-kilkanaście dni po zabiegu kobieta może odczuwać ogólny dyskomfort i obniżenie samopoczucia. Okolice krocza mogą być bolesne, obrzęknięte, zaczerwienione. Przez ok. 3 tygodnie po krioterapii należy się powstrzymać od aktywności seksualnej, aczkolwiek jest to kwestia indywidualna. Niektóre panie potrzebują więcej, inne mniej czasu, by dojść do siebie.

Ważne jest także, by w okresie rekonwalescencji szczególnie zadbać o higienę intymną. Nie należy też korzystać z solarium, nie powinno się chodzić na basen, a nawet kąpać w wannie. Do normalnej aktywności fizycznej można natomiast powrócić niemal natychmiast po zabiegu. Po 4 tygodniach zaleca się wizytę kontrolną.

Przeciwwskazania do krioterapii ginekologicznej

• aktualny stan zapalny w obrębie narządu rodnego
• zmiany dysplastyczne szyjki macicy
• rak szyjki macicy
• ciąża

Marta Uler