Dog niemiecki - łagodny olbrzym

Dog niemiecki należy do największych psów na świecie. Swoim rozmiarem rasa ta może budzić niepokój czy nawet przerażenie. To jednak mylące wrażenie. Dogi to zwierzęta o bardzo łagodnym charakterze, przyjazne wobec ludzi, także dzieci, oddane i wierne wobec właścicieli.

Spis treści

1. Dog niemiecki: wygląd
2. Dog niemiecki: charakter
3. Dog niemiecki: pielęgnacja
4. Dog niemiecki: żywienie

Dog niemiecki to rasa zaliczana do grupy molosów, obejmującej głównie bardzo duże zwierzęta (choć nie wyłącznie: do molosów małych należą np. mopsy czy buldogi francuskie).

Dogi niemieckie przybyły do Europy prawdopodobnie z Azji i to już w czasach Imperium Rzymskiego.

Z uwagi na rozmiar, a także odwagę, jaką się wykazują, współczesne rasy psów molosowatych są użytkowane głównie jako psy pasterskie i stróżujące.

Na tym tle dog niemiecki wyróżnia się wśród innych ras tej grupy. Początkowo wprawdzie również służył jako pies tropiący i polujący, na dworach był trzymany do polowań na grubego zwierza. Gdy przyjdzie nam zwiedzać jakiś zabytkowy pałac mamy dużą szansę natknąć się na obraz doga niemieckiego pozującego wraz ze swym panem, na tle arystokratycznych wnętrz.

Jednak później, wraz ze spadkiem liczebności m.in. dzików na terenie dzisiejszych Niemiec, zaczęto ograniczać hodowle doga. Wtedy też zaczął zyskiwać uznanie jako pies towarzyszący wśród wyższych warstw społecznych. Dały znać o sobie inne cechy tej rasy, a przede wszystkim łagodne usposobienie.

Dog niemiecki: wygląd

Dogi to psy bardzo duże. Według wzorca tej rasy wysokość psów w kłębie to co najmniej 80 cm, suk - co najmniej 72 cm. Masa ciała waha się w przedziale 50 - 70 kg.

Dogi mają wąskie, wydłużone głowy i kufę w kształcie prostokąta, zazwyczaj ciemne oczy i średniej wielkości, zwisające uszy. Kończyny - proste i muskularne.

Owłosienie dogów jest krótkie, bardzo gęste, gładko przylegające do skóry i lśniące.

Jeśli chodzi o umaszczenie, rasa ta występuje zasadniczo w trzech zestawieniach.

Spotykamy maść żółtą i żółtą pręgowaną (wymagana czarna maska), popularną maść typu arlekin (na białym kolorze równomiernie rozłożone nieregularne czarne plamy, do tej grupy zaliczamy też psy o jednolitej czarnej barwie). Trzecią grupę stanowią dogi błękitne.

Dog niemiecki: charakter

Dogi niemieckie to psy wymagające. Są drogie w utrzymaniu, nie znoszą samotności, potrzebują kontaktu ze swoim panem, dodatkowo są podatne na różnego rodzaju choroby, więc właściciele muszą mieć świadomość, że czeka ich sporo ostrożności w żywieniu i utrzymaniu w dobrym zdrowiu.

W tresurze powinno się zachować balans między łagodnością a stanowczością. Dogi to psy spokojne, trudno je wyprowadzić z równowagi, ale jednocześnie potrafiące być groźne choćby ze względu na wielkość i masę.

Z tych samych względów kłopotliwe mogą być spacery z dogiem: utrzymanie 70-kilowego kolosa wymaga silnej, męskiej ręki.

Dog niemiecki: pielęgnacja

Dog niemiecki ma szatę bardzo łatwą w pielęgnacji. Wystarczy wyczesać ją raz w tygodniu szczotką z włosia i gumową rękawicą w celu usunięcia martwego włosa, a potem ewentualnie przetrzeć bawełnianym ręcznikiem lub irchą, aby nadać sierści połysk.

Psa kąpiemy w razie potrzeby. Warto dodać, że dogi nie przepadają za wodą, więc - z uwagi na wielkość i ciężar zwierzęcia - mycie może być problematyczne.

Oczywiście osobniki hodowane na wystawy wymagają bardziej szczegółowej i regularnej pielęgnacji, nie tylko sierści, ale także oczu, uszu, zębów czy pazurów. Na rynku są dostępne preparaty pomagające w utrzymaniu higieny.

Dog niemiecki: żywienie

Pies tej rasy jest kosztowny w utrzymaniu, ponieważ wymaga dobrej karmy. Dieta dogów powinna być zróżnicowana, a posiłki zbilansowane.

Właściciel musi skupić się na tym, aby jedzenie dla doga było bogate w trzy główne składniki: białko, tłuszcz i węglowodany.

Najnowsze trendy w żywieniu zakładają, że właściciele przeprowadzają karmienie psów, odwzorowując naturalny sposób odżywiania się psowatych i wilków, czyli skupianie się na surowej diecie składającej się z mięsa, kości, podrobów i jarzyn (tzw. BARF).

To pozwala uniknąć niedoborów witaminowych i mineralnych, które związane są najczęściej z nieodpowiednio dobranymi proporcjami w diecie bądź wprowadzeniem źle skomponowanego jadłospisu.

To może prowadzić do chorób lub przynajmniej pogorszenia ogólnej kondycji zwierzęcia.

O autorze

Małgorzata Wójcik

Redaktor prowadząca serwisu. Dziennikarka z 25–letnim stażem. Od początku związana z tematyką dziecięcą i zdrowotną - pracowała m. in. w magazynie "M jak mama". W mjakmama.pl specjalizuje się w tematyce ciążowej i porodowej. Prywatnie – mama trójki dorastających dzieci. Chętnie czyta i spaceruje po lesie z psem.

Czytaj więcej artykułów tego autora