W Polsce możemy go spotkać zarówno na obszarach nizinnych, jak i wyżynnych. Zazwyczaj występuje pojedynczo lub po kilka sztuk
Gołąbka zielonego można znaleźć zarówno w lasach liściastych, jak i iglastych
Szczególnie upodobał sobie towarzystwo buków, dębów i brzóz, ale najczęściej wyrasta w pobliżu świerków
Gołąbka zielonawego można poznać po specyficznej barwie
Ma oryginalny szarozielony kolor, w dodatku kapelusze starszych osobników są popękane, więc wyglądają, jakby były nakrapiane
Gołąbek zielonawy to grzyb blaszkowy
Co ciekawe, można go jeść na surowo. Ma biały, mięsisty miąższ o łagodnym orzechowym smaku i delikatnym owocowym zapachu. Niektórzy twierdzą, że to jeden z najsmaczniejszych grzybów
Młode owocniki gołąbka zielonawego są mało charakterystyczne
Mają biały kolor i kulisty kształt - wyglądem przypominają bardziej pieczarki lub - co gorsza - trujące muchomory zielonawe, czyli sromotnikowe
Z wiekiem owocniki stają się coraz bardziej podobne do dorosłych egzemplarzy
Mają już zielonkawą barwę, ale nadal kulisty kształt. Z czasem ich kapelusze będą bardziej rozpostarte
Starsze gołąbki zielonawe są już całkowicie rozpostarte
Mają też często wgłębienie na środku. Ich kapelusze osiągają od 5 do 15 cm średnicy. Czasem pokrywają się też żółtymi plamami
Młode owocniki gołąbków i muchomorów sromotnikowych są do siebie łudząco podobne
Jedyne, co je różni, to pochewka występująca na trzonie muchomorów. Taka pomyłka może nas kosztować życie, dlatego lepiej zbierać wyłącznie starsze egzemplarze, co do których jesteśmy pewni, z jakim gatunkiem grzyba mamy do czynienia
