Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) - zasady i efekty diety orkiszowej
Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) jest jednym z najbardziej uniwersalnych planów żywieniowych. Na dietę orkiszową mogą przejść osoby zmagające się z wieloma chorobami, jak również te, które chcą oczyścić organizm z toksyn i wyregulować jego pracę. Z diety orkiszowej mogą skorzystać także osoby starające się o dziecko, a nawet kobiety w ciąży. Orkisz nie tuczy, a dzięki zawartości witamin i składników mineralnych zapewnia zdrowy rozwój dziecka. Sprawdź, na czym polega dieta orkiszowa wg św. Hildegardy i kto jeszcze może z niej skorzystać.
Spis treści
- Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) - dla kogo jest przeznaczona?
- Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) - zasady
- Dieta św. Hildegardy - zioła w każdej postaci
- Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) - przykładowy jadłospis
- Dieta św. Hildegardy okiem współczesnych ekspertów
Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) to jednocześnie dieta lecznicza, oczyszczająca i dla urody. Słodkawo-orzechowe ziarno orkiszu (starej odmiany pszenicy, uprawianej w średniowieczu), które jest podstawą diety, zawiera składniki wspomagające m.in. pracę serca, układu pokarmowego i odpornościowego.
Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) - dla kogo jest przeznaczona?
Dieta orkiszowa jest przeznaczona dla osób, które zmagają z problemami układu pokarmowego. Orkisz obfituje bowiem w błonnik pokarmowy, który reguluje perystaltykę jelit, poprawia metabolizm i obniża poziom cholesterolu. W związku z tym powinny po niego sięgnąć także osoby zmagające się z chorobami układu krwionośnego, tym bardziej że orkisz zawiera NNKT z grupy omega 3, które wspomagają pracę serca. Z tego względu polecany jest dla osób po zawale serca.
Na dietę orkiszową mogą przejść także osoby z osłabionym układem odpornościowym, ponieważ w ziarnach orkiszu znajduje się rodanid (naturalny antybiotyk, występujący także w ślinie, mleku kobiecym oraz krwi), który zapewnia zdrowie, siłę i sprawność fizyczną. Z kolei dzięki zawartości witamin z grupy B, potasu i magnezu wzmacnia układ nerwowy.
Orkisz zawiera gluten, dlatego diety św. Hildegardy nie mogą stosować chorzy na celiakię
Dieta orkiszowa jest polecana także osobom starającym się o dziecko, jak również kobietom w ciąży, ponieważ nie tuczy, a dzięki bogactwu witamin i składników mineralnych zapewnia zdrowy rozwój dziecka.
Orkisz stanowi także bogactwo kwasów krzemowych, które poprawiają kondycję skóry, włosów i paznokci. W związku z tym jest polecana osobom, które skarżą się na szarą i zmęczoną skórę, słabe, wypadające włosy i łamliwe paznokcie.
Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) - zasady
Spośród wszystkich produktów odżywczych, które mamy do dyspozycji, Hildegarda wymienia tylko trzy w stu procentach wartościowe, czyli odżywcze, lecznicze i całkowicie przyswajalne w każdej postaci. Oprócz orkiszu to kasztany jadalne i koper włoski. Kasztany mogą być spożywane w każdej postaci – surowe, gotowane, pieczone. Koper włoski najlepiej jeść surowy.
W codziennej diecie powinny dominować produkty orkiszowe, takie jak kasza, pieczywo, makaron, płatki, muesli, otręby. Powinny one być podstawą każdego głównego posiłku, czyli śniadania, obiadu i kolacji. Ponadto w sklepach ze zdrową żywnością dostępne są nawet syropy, kawa, ciastka i piwo z orkiszu. Z orkiszu można przyrządzić wszelkiego rodzaju potrawy: zupy, kotlety, sałatki, ciasta, placki, itd. Warto wiedzieć, że znakomicie smakuje z dodatkiem miodu i orzechów, a także przyrządzony na ostro.
Poza koprem i kasztanami w diecie św. Hildegardy nie brakuje miejsca także dla innych warzyw i owoców. Te - jej zdaniem, najlepsze - to fasola, pietruszka, czosnek, cebula (ale tylko gotowana), marchew i buraki, a także jabłka, gruszki, porzeczki, wiśnie, owoce morwy, pigwy, jeżyny, owoce dzikiej róży. Nabiał i mięso też są dozwolone, ale tylko jako uzupełnienie jadłospisu - powinny być spożywane rzadziej i w mniejszych ilościach. Do słodzenia zaleca wyłącznie cukier trzcinowy i miód.
Św. Hildegarda wskazała też produkty, których nie powinno się jeść w ogóle - nazwała je truciznami kuchennymi i przekonywała, że są przyczyną wielu chorób i osłabiają organizm. Zaliczyła do nich pory, brzoskwinie, truskawki i śliwki (żadne współczesne badania nie potwierdzają szkodliwości tych właśnie produktów).
Kilka wieków temu mniszka przekonywała do tego, co wiemy dziś: warunkiem dobrego trawienia, a więc i dobrego przyswajania składników odżywczych są m.in. miła atmosfera i brak pośpiechu podczas posiłków oraz dokładne przeżuwanie pokarmów. Ważne jest jedzenie śniadania, ale zaznaczała, że osoby zdrowe powinny je jeść później, nawet około południa – współczesna dietetyka zaleca jedzenie pierwszego posiłku nie później niż 2 godziny po przebudzeniu. Najlepiej, by składało się ono z warzyw lub owoców na ciepło z orkiszem, czyli podobnie jak dziś. Są to dobre węglowodany z dodatkiem witamin i błonnika. Dzień należy zakończyć kolacją, ale na długo przed snem. Najlepiej też unikać całkiem zimnych i gorących dań. Jeśli mamy wybór, to lepiej jeść gotowane i pieczone niż surowe. Można popijać posiłki, ale z umiarem. Mniszka zalecała też, by zbytnio nie urozmaicać jadłospisu – za duża różnorodność niepotrzebnie obciąża organizm.
6 zasad długowieczności wg św. Hildegardy
Recepta na zdrowe życie opracowana przez świętą z Bingen opiera się na sześciu tzw. złotych regułach życia. Co trzeba zrobić zdaniem św. Hildegardy, aby cieszyć się dobrym zdrowiem?
- Czerpać energię życiową z czterech żywiołów – ognia, wody, powietrza i ziemi – poprzez kontakt z przyrodą, i stosować naturalne metody leczenia.
- Dbać o jakość tego, co jemy.
- Znaleźć równowagę między snem a czuwaniem, by zregenerować cały organizm.
- Poświęcać tyle samo czasu na aktywność fizyczną i spokojny odpoczynek.
- Regularnie oczyszczać organizm, np. poprzez posty czy stawianie baniek, ale też medytowanie i modlitwę.
- Starać się poznać siebie, odkrywać wady, by zmieniać je w cnoty – to daje zdrowie duchowe, a ono zagwarantuje zdrowie ciała.
Dieta św. Hildegardy - zioła w każdej postaci
Szczególną rolę zakonnica przypisywała ziołom, które uznawała za niezbędny element codziennej diety. Zalecała je wszystkie, zarówno jako dodatek do jedzenia, jak i w postaci naparów. Do tych, które uznała za najcenniejsze, zaliczyła bertram, galgant, a także nasiona kopru włoskiego. Do picia poza herbatkami ziołowymi zalecała kawę orkiszową i orkiszowe piwo, soki z owoców i warzyw (wyłącznie po dodaniu kawałka suchego chleba lub wymieszaniu z naparem z kopru). Uważała bowiem, że czyste soki mogą powodować bóle głowy. Zaleca też wino – zwłaszcza gronowe wytrawne; radziła, by pić je rozcieńczone wodą albo jako tzw. gaszone wino – szklankę wina należałoby gotować przez 2 minuty, a następnie szybko zalać połową szklanki wody i wypić ciepłe. Takie wino ma być lekiem na wszelkie negatywne emocje oraz skutki stresu.
Dieta orkiszowa (wg św. Hildegardy) - przykładowy jadłospis
- śniadanie: 2 kromki chleba orkiszowego z masłem, białym serem i plastrem pomidora, kawa orkiszowa;
- obiad: makaron orkiszowy z pesto i tuńczykiem, sałatka warzywna;
- podwieczorek: 2 muffinki orkiszowe;
- kolacja: 3 placki orkiszowe;
Autor: Time S.A
Zbilansowana dieta to klucz do zdrowia i lepszego samopoczucia. Skorzystaj z JeszCoLubisz, innowacyjnego systemu dietetycznego online Poradnika Zdrowie. Wybieraj spośród tysięcy przepisów na zdrowe i smaczne dania z wykorzystaniem dobrodziejstw natury. Ciesz się indywidualnie dobranym menu, stałym kontaktem z dietetykiem i wieloma innymi funkcjonalnościami już dziś!
Kim była św. Hildegarda?
Urodzona w 1098 r. benedyktynka Hildegarda z Bingen, zielarka i kompozytorka, była uznawana za wizjonerkę i reformatorkę Kościoła, a także uzdrowicielkę. Jako pierwsza kobieta w średniowieczu założyła klasztor żeński i była orędowniczką kształcenia mniszek. Jest pierwszą znaną autorką moralitetu, a także pierwszą świętą, która pozostawiła autobiografię i pamiętniki. Uznawana jest za pierwszego niemieckiego filozofa przyrody i lekarza. W całości opisała niemiecką faunę i florę. Jako pierwsza kobieta poruszyła w swych zapiskach temat życia intymnego i ginekologii, a także stresu i teorii kultury fizycznej. Historycy piszą o jej licznych wizjach, jakie miała od wczesnego dzieciństwa. Napisała wiele rozpraw filozoficznych, religijnych, utworów poetyckich i muzycznych. Pisała księgi o medycynie, historii naturalnej i leczeniu. Zmarła w 1179 r. W 2012 r. papież Benedykt XVI ogłosił ją świętą i doktorem Kościoła.
Dieta św. Hildegardy okiem współczesnych ekspertów
Wymyślony przez św. Hildegardę sposób odżywiania ma dziś wielu zwolenników, bo chwalona przez nią prostota i umiar oraz czerpanie z natury lekarze i dietetycy uznają za najlepszą obronę przed chorobami cywilizacyjnymi. Warto jednak pamiętać, że zgodnie z nową piramidą żywienia podstawą jadłospisu powinny być warzywa i owoce, a nie zboża, nawet te najzdrowsze. Można mieć również zastrzeżenia do bardzo późnego śniadania. Jeśli dodamy do tego bardzo wczesną kolację, okaże się, że przerwa w jedzeniu wynosi ok. 18 godzin. Kłopotliwe może być też codzienne jedzenie kasztanów, które w Polsce nie są łatwo dostępne. Z pewnością jednak dieta św. Hildegardy może być zdrową inspiracją i nie trzeba przestrzegać jej rygorystycznie, by przyniosła pozytywne zmiany.
Polecany artykuł:
