Szkoła jest be! [Porada eksperta]

Mój syn od września uczęszcza do pierwszej klasy. Już w pierwszym tygodniu zaczął się totalny odwrót od szkoły: niechęć do odrabiania lekcji, płacz i prośby, aby mu dać moje zdjęcia do szkoły, bo tęskni. Nie pamięta i nie chce pamiętać, co było w szkole, jak się bawił, z kim się bawił, czego się nauczył itp., prosi, by, go nie pytać o szkołę, gdy wychodzę do pracy, płacze, stoi w oknie. Zawsze był otwarty, towarzyski. Teraz nie ma kolegów. Od pierwszych dni miał bardzo dużo prac domowych o dużym stopniu trudności: mnóstwo dodatkowych kart pracy i ćwiczeń. Rozmowa z wychowawcą nic mi nie dała, a wręcz zniechęciłą mnie do jakichkolwiek rozmów, gdyż nauczycielka stwierdziła, że jak mi się coś nie podoba to mogę go przenieść do innej klasy lub szkoły. Syn zapytany czy tego chce - odmawia, bo tylko w tej klasie ma swoich znajomych i boi się zmiany (ja też!). Co robić? jak mu pomóc? Codziennie przeżywam gehennę porannych rozstań i poobiednich niepamięci.

Najwyraźniej Twój synek nie wytrzymał zderzenia z nową rzeczywistością. System nerwowy dziecka jest bardzo delikatny. Takie "przygody" zdarzają się dzieciom wrażliwym. Zespół objawów, o których piszesz, świadczy o zachwianym poczuciu bezpieczeństwa chłopca. Dziecko jest bardzo związane z Tobą i tylko, gdy jesteś blisko zachowuje równowagę. Gdy Cię nie ma, stan psychiczny (najprawdopodobniej lękowy) uniemożliwia mu funkcjonowanie. Dlatego nie bawi się, nie pamięta, nie chce wracać w miejsce, w którym się bardzo źle czuje. Trzeba mu pomóc z tego wyjść, by nie popadł w ciężką nerwicę i mógł wrócić do nauki i życia wśród rówieśników. Staraj się być dla niego bardzo serdeczna i ciepła, jak najwięcej z nim przebywaj i baw się. Nie zadawaj mu pytań, na które nie chce odpowiadać. Spróbuj zaprosić jego kolegę, z którym do niedawna lubił się bawić. Postaraj się nie okazywać własnego zdenerwowania. Nie zostawiaj samego w domu, tylko z dobrze znanymi mu osobami, które lubi. Koniecznie zgłoś się z synkiem do psychiatry dziecięcego (Poradnia Zdrowia Psychicznego). Pójdź z dzieckiem i jeszcze kimś, abyś przed wizytą mogła porozmawiać z lekarzem sam na sam. Zrób to jak najszybciej, bo każdy dzień pogłębia niedyspozycję synka. Adresy Poradni Zdrowia Psychicznego znajdziesz w internecie albo telefonicznej informacji Narodowego Funduszu Zdrowia. W Poradniach dzieci są pod opieką lekarza i psychologa, którzy współdziałają ze sobą zarówno w trakcie diagnozowania, jak i leczenia. Możesz się nie obawiać. To są fachowcy z praktyką, życzliwi dzieciom, zazwyczaj bardzo skuteczni. Życzę powodzenia. Odezwij się kiedyś i napisz co udało się zdziałać.