Cukrzyca

Cukrzyca to przewlekła choroba metaboliczna związana z zaburzeniami gospodarki wodorowęglanowej w organizmie. Charakteryzuje się przewlekłą hiperglikemią będącą wynikiem zaburzeń wydzielania lub działania insuliny - hormonu produkowanego przez trzustkę. Częstsze oddawanie moczu, wzmożone pragnienie i wysokie stężenie cukru we krwi świadczą o rozwoju choroby. Jednak często przez lata cukrzyca nie daje żadnych charakterystycznych objawów.

Diabetycy to grupa szczególnie narażona na choroby serca - cukrzyca odciska bowiem piętno również na układzie sercowo-naczyniowym. Nadmiar cukru we krwi uszkadza naczynia krwionośne i przyspiesza miażdżycę, co zwiększa ryzyko zawału serca i udaru mózgu. Ale nie każdy diabetyk jest skazany na chore serce, wiele zależy od samego chorego i jego nastawienia - wyjaśnia lek. Piotr Kędzierski z Europejskiego Centrum Zdrowia w Otwocku.
Kilka dni temu obchodziliśmy Światowy Dzień Cukrzycy. Z tej okazji lekarka dr hab. n. med. Karolina Helena Kędzierska-Kapuza opublikowała post w mediach społecznościowych, w którym rozprawia się z najczęściej powielanymi mitami na temat tej choroby.
Cukrzyca typu 2 to globalny problem. Dlatego eksperci podkreślają, jak ważne jest, by wiedzieć, z jakimi objawami wiąże się ta choroba. Niektóre z wczesnych objawów cukrzycy można dostrzec gołym okiem. Wystarczy przyjrzeć się naszym włosom.
Cukrzyca typu 2 to najpopularniejsza odmiana tej choroby na świecie. Szacuje się, że zaledwie w Polsce ponad 3 miliony osób choruje na cukrzycę, z czego 90% przypadków to właśnie cukrzyca typu 2. Choć nie można zaprzeczyć, że występowanie tego schorzenia w istotny sposób może obniżyć komfort życia nie oznacza to, że pacjenci muszą rezygnować z aktywności fizycznej. Wręcz przeciwnie, bardzo często będzie ona wręcz zalecana. Jak powinny ćwiczyć osoby dotknięte cukrzycą typu 2?
Hipoglikemia reaktywna to stan niedocukrzenia u osób niechorujących na cukrzycę. Występuje zazwyczaj parę godzin po zjedzeniu posiłku - stąd jej zamienna nazwa - ,,hipoglikemia poposiłkowa”. Jej objawy są charakterystyczne dla gwałtownego spadku poziomu cukru. Jakie są przyczyny i objawy hipoglikemii reaktywnej?
Hipoglikemia czyli niedocukrzenie, rozwija się stopniowo, wraz ze spadkiem poziomu cukru we krwi. Najpierw pojawiają się objawy zwiastujące. W miarę jak poziom glukozy ulega dalszemu spadkowi, objawy niedocukrzenia ulegają nasileniu, do śpiączki włącznie, która może zakończyć się śmiercią. Jakie są przyczyny i objawy hipoglikemii? Na czym polega jej leczenie?
Insulina to hormon wydzielany przez trzustkę, a konkretnie przez tzw. komórki B wysp Langerhansa. Rola insuliny w organizmie jest bardzo ważna, pełni ona wiele funkcji. Jednak insulina najbardziej jest znana jako lek stosowany w cukrzycy. Insulina znalazła zastosowanie również w kulturystyce. Sprawdź, jakie działanie ma insulina.
Insulinooporność oznacza obniżoną wrażliwości organizmu na działanie insuliny - hormonu odpowiedzialnego głównie za regulację poziomu cukru we krwi, ale także gospodarki tłuszczowej. Insulinooporność jest bardzo niebezpieczna, ponieważ może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 lub innych chorób. Dotyczy to zwłaszcza osób zmagających się z nadwagą i otyłością, u których ryzyko rozwoju insulinooporności jest największe. Insulinooporność może również występować u osób szczupłych, u których stwierdza się inne choroby np.: wątroby. Jakie są przyczyny i objawy insulinooporności? Czy jej wyleczenie jest możliwe?
Cukrzyca typu 1 jest chorobą wrodzoną. Osoby, które na nią chorują, są bardziej skłonne do lęków i depresji. Co ciekawe – ich bliscy również i nie jest to związane jedynie z opieką nad chorym. Jak pokazują ostatnie badania, zaburzenia psychiczne występujące u cukrzyków mogą być dziedziczne.
Mianem cukrzycy określa się grupę chorób metabolicznych, które łączy podwyższony poziom cukru we krwi, tzw. hiperglikemia. Jej przyczyną jest niewydolność trzustki, organu wydzielniczego odpowiedzialnego za wytwarzanie insuliny. Wyróżnia się kilka różnych rodzajów cukrzycy, ale jej sztandarowym przykładem jest insulinozależna postać choroby, zwana też cukrzycą typu I. Jak ją rozpoznać, opanować i leczyć?
Cukrzyca (diabetes mellitus) to przewlekła choroba metaboliczna wynikająca z zaburzonego wydzielania lub działania insuliny - hormonu produkowanego przez trzustkę. Jakie są przyczyny i rodzaje cukrzycy? Jak rozpoznać objawy cukrzycy? Jakie badania wykrywają wysoki poziom cukru we krwi? I jak przebiega leczenie cukrzycy? Czy powikłania cukrzycy są groźne?
Cukrzyca typu 2, inaczej cukrzyca insulinoniezależna, nazywana jest również cukrzycą dorosłych, a dawniej znana była pod nazwą "cukrzyca starcza". Zdaniem lekarzy, główną przyczyną jej wystąpienia jest niezdrowy tryb życia, a przede wszystkim otyłość. Jakie są objawy cukrzycy typu 2? Jakie badania trzeba wykonać by ją potwierdzić i jak leczy się cukrzycę typu 2?

Cukrzyca to stosunkowo często diagnozowana choroba, zaliczana do grona chorób metabolicznych. Liczba chorych wciąż rośnie. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) cukrzycę dzielimy na cztery rodzaje – typ 1, typ 2, cukrzycę ciążową i inne specyficzne typy cukrzycy. Przyczyny występowania choroby do końca nie zostały poznane, jednak główną rolę odgrywają czynniki genetyczne i środowiskowe.

Cukrzyca typu 1 (10 proc. wszystkich rozpoznań) to choroba autoimmunologiczna - w wyniku niszczenia przez przeciwciała dochodzi do uszkodzenia komórek beta trzustki, które wydzielane są przez insulinę. Z kolei cukrzyca typu 2 (90 proc. wszystkich rozpoznań) jest chorobą nabytą. Może być wynikiem insulinooporności komórek i tkanek lub wynikiem niedostatecznego wytwarzania insuliny przez trzustkę. Do czynników zwiększających ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 zaliczymy nadwagę, otyłość, płeć (bardziej narażone są kobiety), stres, nieprawidłową dietę, przyjmowanie niektórych leków czy cukrzycę ciążową.

Jednym z głównych objawów choroby jest wysokie stężenie glukozy we krwi, które powoduje kłopoty w przemianie tłuszczowców. Cukrzyca typu 1 i 2 objawia się wzmożonym głodem i pragnieniem, osłabieniem, suchością w ustach, częstszym oddawaniem moczu, problemami z koncentracją i drażliwością.

Cukrzyca przez wiele lat może nie dawać żadnych charakterystycznych objawów i często rozpoznawana jest podczas rutynowych badań kontrolnych. Dlatego tak ważne jest, by osoby powyżej 45. roku życia badania przesiewowe w kierunku cukrzycy przeprowadzały raz na trzy lata. Podstawowym badaniem wykonywanym w ramach diagnostyki jest oznaczenie stężenie glukozy na czczo.